Op persreis, hoe werkt dat?

Lees hier mijn artikel over geld verdienen met bloggen nog eens.

In dit artikel kan je lezen over de rare dingen die ik door de jaren heen meemaakte op persreizen. 

Je ziet het regelmatig hier op Cynthia.nl en op mijn social media kanalen voorbij komen: ik ben weer eens ergens op persreis. Je ziet het ook veel bij andere bloggers, vloggers of influencers (of bij mensen die alle drie zijn): ze reizen de hele wereld over. Het lijkt wel alsof we allemaal altijd keihard ergens op een wit strand aan het werken chillen zijn! Hoe werkt dat eigenlijk? Wie organiseert zoiets? Wat krijgen we ervoor? Wat verdienen we ermee? Verdienen we er überhaupt iets mee? En wat heeft dat merk of dat gebied/land er nu eigenlijk aan? Deze blogpost schrijf ik vanuit eigen ervaring. Het kan zijn dat andere bloggers/vloggers/influencers andere dingen meemaken.

Om bij het begin te beginnen: er zijn verschillende soorten persreizen. Ik kan ze denk ik in drie soorten onderverdelen, in mijn geval.

1. De eerste soort is een reis waarbij een bepaald land of gebied mij uitnodigt. Veel landen of streken hebben een eigen marketingbureau, of toeristenbureau. Dit bureau zorgt ervoor dat ze door middel van reclame meer toeristen aantrekken. Dat kan met tv-reclames, advertenties in magazines, abri’s, maar ook met persreizen krijgen ze publiciteit voor hun gebied.
   In dit geval word ik dus uitgenodigd door bijvoorbeeld Visit Zuid-Limburg. Of door het Arubaans verkeersbureau.
2. Wat ook kan, is dat ik word uitgenodigd door een merk dat op locatie een event organiseert. Bijvoorbeeld Lancaster die bloggers meeneemt naar Ibiza voor een paar dagen activiteiten rondom de nieuwe producten. Of dat ik naar New York ging voor een evenement van Dove. In dit geval heeft de reis niks met publiciteit voor een land of gebied te maken, maar met publiciteit voor een specifiek product of specifieke collectie.
3. De derde optie is een samenwerking met een reisorganisatie. Steeds meer influencers hebben zo’n samenwerking. Zo had ik afgelopen jaar een samenwerking met TUI. In overleg kiezen we een reis uit (dus: een reis waarvoor zij graag content en promotie willen hebben, en een reis waar ik blij van word).

Afhankelijk van de samenwerking wordt er al dan niet betaald voor de gemaakte content (bovenop de reiskosten), hierover later meer.

Meestal zijn deze eerste twee typen reizen in groepen. Dat kan een klein groepje van drie bloggers of journalisten zijn, maar ik ben ook wel eens op reis geweest met 25 man van over de hele wereld. Meestal is het iets daar tussenin. De laatste jaren ga ik steeds vaker individueel op persreis. Hoe dat werkt, vertel ik verder op in dit artikel.

In principe maak je als je wordt uitgenodigd voor een persreis geen kosten. De reis en alles in het programma wordt voor je betaald. Dat is natuurlijk ook wel het idee, anders kan je gewoon zelf wel een vakantie boeken en daar gewoon zelf voor betalen. Dus het vliegticket, vervoerskosten aldaar, het hotel, de activiteiten, alles wordt betaald door de organisatie of het PR-bureau. Natuurlijk zitten daar wel grenzen aan. Zo was ik eens naar Fashion Week met een beautymerk en de kosten die ik maakte tijdens die dagen kon ik naar ze doorfactureren. Ik vond het zelf dan wel zo logisch dat ik niet elke dag voor honderden dollars ging lunchen. Het is ook niet het idee dat je in een hotelkamer de hele minibar leeg trekt en de hele nacht roomservice besteld. Ik denk dan altijd zo: ik doe wat ik zou doen als ik het zelf zou betalen. Ik ga er dan ook niet altijd van uit dat alles helemaal vergoed wordt, dan kom ik ook niet voor verrassingen te staan.

Het gebeurt ook weleens dat ik zakgeld krijg voor tijdens een trip (wat ik dus gebruik voor eten en drinken, het is vaak ook niet meer dan dat) of dat ik word betaald voor een reis. Dan stuur ik na de publicaties een factuur met een prijs die we vooraf zijn overeengekomen. Dan wordt dus én de reis vergoed én ik krijg geld voor het werk dat ik doe voor deze organisatie (en dat is content maken en posten op mijn blog en social media kanalen). Crazy, I know. Het gebeurt steeds vaker en dat vind ik natuurlijk echt te gek, dat reizen ook een klein verdienmodelletje naast mijn andere activiteiten wordt.

Meestal wordt een persreis geïnitieerd vanuit het merk of het gebied. Het gebeurt niet zo vaak dat het andersom gaat, bij persreis type 2 al helemaal niet (dat zou een beetje gek zijn, om Dove te mailen en te zeggen: ‘Goh, mochten jullie nou nog een tof feestje in Zuid-Afrika hebben, ik houd me aanbevolen, hoor…’) Bij type 1 wel: zo ben ik weleens op persreis geweest op eigen initiatief. Zo was de reis naar Denemarken waarbij ik op jacht ging naar Hygge eentje die ik zelf heb opgezet met AW Bruna (de uitgever van het boek) en VisitDenmark.

Wanneer er zo’n mail in mijn inbox zit, gaat mijn hart sneller kloppen. Altijd. Ik denk: YEHESSSS IK MAG WEER! Maar dan is het altijd even goed kijken naar een aantal dingen:

• hoe lang ga ik weg? Past het in mijn schema? Natuurlijk is het een kwestie van beschikbaar zijn, maar ook: red ik het met werk? Op zo’n trip kom je niet echt aan gewoon werken (lees: achter de computer zitten) toe en blijft de to-do list liggen. Vlak voor een reis en vlak erna is het altijd wat meer werk om alles af te krijgen en weer bij te werken. Dit zijn allemaal dingen die belangrijk zijn om af te wegen. Om deze reden heb ik al vaak (met pijn in mijn hart) reizen afgezegd: het is fantastisch, maar levert toch ook vaak een beetje stress op.
• past het bij mijn blog? Levert het toffe content op? Als mijn hart er sneller van gaat kloppen, is het antwoord op deze vraag meestal: ja. Als ik iets supertof vind, past het op Cynthia.nl. Maar als ik word uitgenodigd voor een trip met een driedaagse kanthaakworkshop na het beklimmen van de Andes, moet ik er misschien nog even over nadenken.
• hoe groot is de groep? Ik heb de ervaring dat reizen met te grote groepen niet leuk zijn en geen toffe content opleveren. Er zijn dan gewoon altijd teveel mensen, er is teveel rumoer en ik moet eerlijk zeggen dat ik gewoon niet zo houd van reizen met grote groepen. Het beweegt traag, je bent altijd op iemand aan het wachten en ik word er gewoon moe van. Als er dus heel veel mensen meegaan, sla ik de reis meestal af.
• hoe is het programma? Dit is echt mega belangrijk voor mij en dit pluis ik helemaal uit. Hoe het programma eruit ziet is voor mij doorslaggevend of ik meega of niet. Zo sla ik een reis waarbij we ’s nachts heen vliegen en daarna meteen de hele dag op pad gaan, af. Of nou ja, ik vraag dan of ik een dag eerder kan vliegen zodat ik een goede nachtrust heb en fris en fruitig content kan maken. Als dat niet kan, weet ik dat ik er teveel stress van krijg, en dan doe ik het dus niet.
  Als het een reis is van vier dagen waarvan we twee dagen in het vliegtuig zitten, ga ik niet. Misschien wel als ik wat langer kan blijven en dan zelf op pad kan. Als het programma van ’s ochtends zeven tot ’s avonds tien muurvast en propvol is gepland, ga ik niet. Wat vrijheid en zelf verkennen levert de leukste content op. Daarnaast trek ik een paar dagen zo’n programma gewoon niet – ik word er gestrest en chagrijnig van.
  Soms kijk ik in zo’n geval of alle programma-onderdelen ‘verplicht’ zijn en of er wat te schipperen valt. Dan leg ik uit dat het de content ten goede komt.

Als ik vervolgens besluit om mee te gaan, wordt er meestal even overlegd wat het PR-bureau of het bedrijf dat me uitnodigt aan content kan verwachten. Als er voor wordt betaald, wordt dit echt afgesproken (vaak met een handtekening). Het bedrijf betaalt immers voor deze uitingen, dus dan is het heel logisch dat dit vooraf duidelijk afgesproken wordt. Als er niet voor wordt betaald, wordt dit losjes overlegd en geef ik aan wat ik normaal gesproken doe qua blogs, vlogs en instagram, maar dan worden er nooit garanties gegeven.

Ik begrijp trouwens dat dit allemaal heel verwend klinkt, en ik kan me ook voorstellen dat je denkt: ‘Wees blij met elke reis die je aangeboden krijgt!’ en dat ben ik natuurlijk ook! Het blijft elke keer iets waar ik mega dankbaar voor ben. Maar als ik op elke reis ga die ik aangeboden krijg, ben ik altijd weg en dat wil ik helemaal niet. Ik kies dus heel bewust en heel selectief. Ik wil gewoon niet elke reis daadwerkelijk maken – ook omdat persreizen heus niet altijd leuk zijn, zeker niet als het programma te vol is of de groep te groot is. En ik vind het al helemaal niet leuk om altijd weg te zijn. Dus vandaar mijn selectiviteit.

Het meest ben ik mee geweest op groepspersreizen. Alle uitersten heb ik meegemaakt: van een mega grote internationale persreis waar meer dan honderd journalisten waren in Londen met Rimmel tot met een groepje van drie bloggers of journalisten naar een event van Dove in New York – en natuurlijk alles wat daartussen zit. Als er heel veel mensen mee zijn op een persreis, is het schema vaak heel strak, is er vrijwel geen flexibiliteit én sta je altijd uren op elkaar te wachten 😉 Bij kleinere groepjes is alles meestal wat flexibeler en losser, al is er altijd wel vrij strak een programma.

Door de jaren heen ik heb heel veel mensen leren kennen op persreizen, want ik ga natuurlijk niet elke keer met dezelfde mensen het vliegtuig in. Daar krijg ik vaak vragen over, want: is het wel gezellig? Ik kan je vertellen dat ik in de 40+ persreizen die ik gemaakt heb nog nooit een ‘vervelende groepservaring’ had. Echt nog nooit. Als je met elkaar op reis bent verdiep je je op een of andere manier meer in elkaar, je doet een beetje moeite voor elkaar, je hebt langere gesprekken, je leert iemand echt een beetje kennen. Natuurlijk is het de ene keer gezelliger dan de andere keer, maar ik heb nog nooit een nare ervaring gehad – en ik ben niet per se een écht groepsmens. Meestal zijn de groepstrips hartstikke gezellig. Ik kan niet anders zeggen als ik terugkijk op de afgelopen paar jaar.

Het is gebruikelijk om met een groep(je) bloggers of journalisten op een georganiseerde trip te gaan. De laatste jaren ben ik ook regelmatig op individuele persreis geweest. Ook dit kan op allerlei verschillende manieren, maar meestal wordt er in overleg met een reisorganisatie of VVV-bureau een trip georganiseerd die aansluit bij mij en mijn blog. We kijken dan samen naar wat onze wensen zijn (zowel mijn wensen als de wensen van de streek of organisatie die me uitnodigt) en er wordt dan een programma samengesteld. Het is niet zo dat er een ticket en hotel geboekt wordt en dat ze zeggen: ‘Joe, veel plezier!’ Net als bij een groepstrip is er een (vaak strak) programma met afspraken bij uiteenlopende plekken (van restaurants tot landgoederen of bepaalde excursies). Het liefst neem ik tijdens dit soort reizen Mariët mee als vaste fotograaf omdat zij ten eerste een goede vriendin is en ten tweede fantastische foto’s maakt. Heel soms gaat Willem mee, maar die gaat liever met mij op vakantie in plaats van mee op een werktrip. Voor hem is het niet altijd leuk om een programma af te werken, hij gaat liever met mij op een reisje waarop we alles zelf kunnen bepalen, zeker omdat hij natuurlijk een beperkt aantal vakantiedagen heeft.

Afgelopen jaar had ik een samenwerking met TUI, waarbij de trips wel wat meer op vakantie leken. Ik ben twee keer met ze op reis geweest in 2017, een keer op cruise en een week naar Kreta in oktober. Die reizen kiezen we in overleg (lees: wat wil TUI graag promoten en waar willen ze content voor, en wat vinden Willem en ik leuk). Vooraf krijg ik een overzicht van alle content die zij willen (ik maak daar foto’s die zij mogen gebruiken op hun website en andere kanalen) en content die ik zelf moet plaatsen (bijvoorbeeld elke dag een instagram post, instagram stories en twee blogposts of een vlog). Aldaar kiezen we zelf wat we doen en zijn we wel echt ‘op vakantie’, maar ik moet natuurlijk wel die content maken en afleveren. Voor deze reizen word ik betaald vanuit de opdrachtgever.

Elke persreis is natuurlijk anders, maar het komt meestal op hetzelfde neer: je komt aan op het vliegveld, je gaat door naar het hotel en na een uur (of minder) ga je op pad voor het programma. Als het een lange vlucht is, begint het programma meestal de volgende dag, zodat je wat tijd hebt om te acclimatiseren.

Nooit is een programma hetzelfde en het hangt ook af van het type reis. Als ik bijvoorbeeld voor een (beauty)event naar een andere plek reis, draait het vooral om de activiteiten die dat merk heeft georganiseerd. Negen van de tien keer zijn die trips wat relaxter, omdat het niet van belang is dat je twintig verschillende hotspots bezoekt. Het gaat erom dat je een toffe ervaring hebt met het merk en dat je naar het event gaat. Dan is er vaak wat meer tijd om bij te komen, even rustig te eten of om uit te slapen(!).

Een reis naar een specifieke bestemming is vaak iets anders. Je moet je dan dus voorstellen dat ik word uitgenodigd door een land of streek, en zij willen natuurlijk dat ik in de korte tijd dat ik daar ben het onderste uit de kan haal. Natuurlijk bespreken we vooraf het programma, maar ik wil natuurlijk zelf ook toffe dingen doen op zo’n plek. En dus zijn die programma’s wel echt strak, je vertrekt vaak om acht uur uit het hotel, je hebt de hele dag aaneengesloten allemaal afspraken en activiteiten en je bent niet voor tienen ’s avonds terug. Maar dat weet je natuurlijk vooraf.

Het werk dat ik tijdens een trip doe verschilt per reis. Als ik voor een speciaal event of product naar een bepaalde plek reis, gaat het meer om dat merk/product. Maar ik zie het altijd als een kans om toffe content te maken en ik wil álles delen, dus ik ben toch de hele dag aan het fotograferen/filmen/Instagrammen. Als ik ergens ben vanuit een bepaalde bestemming, ben ik echt bezig met het verzamelen van content voor een reisverslag. Dit kan een reisgids met hotspots en tips zijn, maar ook een soort reisdagboek of een vlog. Met een beetje geluk kan mijn vaste fotograaf en vriendin Mariët mee voor fantastische foto’s. Voor haar is het dan ook hard werken: de hele dag met camera’s en lezen slepen, de hele dag foto’s maken en ze ter plekke bewerken voor op Instagram. Als zij er niet is, doe ik dat zelf. Maar dan niet met een hele grote mega camera 😉

In de eerste jaren dat ik op persreis ging, wilde ik altijd per se ‘live’ bloggen. Dus ik wilde in de week dat ik op reis was, ook de reisverslagen of vlogs online zetten. Na een hele dag op pad zat ik dan tot laat in de nacht op de hotelkamer beelden te bewerken en teksten te schrijven. En als er dan een keer een vrij moment was, zat ik achter mijn computer. Inmiddels doe ik dat niet meer. Ik bewaar alle content voor na de trip. Natuurlijk zet ik wel dingen live op Instagram, maar live bloggen of vloggen doe ik niet meer. Ik vind het zo jammer van de ervaring daar! Dus ik zorg dat ik genoeg aantekeningen maak en vervolgens verwerk ik alles wanneer ik thuis ben. Wel vind ik het altijd fijn om bijvoorbeeld in het vliegtuig al de foto’s of videobeelden te importeren, selecteren en bewerken. Als ik het te lang laat liggen, merk ik dat ik dingen ga vergeten en het gevoel van die reis een beetje verlies. Dus ik probeer er wel altijd zo snel mogelijk mee aan de slag te gaan.

Dat is het! Zo werken persreizen. Ik hoop dat ik de meeste vragen beantwoord heb en dat het zo een beetje duidelijk is. Hopelijk vond je het tof om te lezen! Laat het me zeker weten als je nog vragen hebt, ik beantwoord ze met plezier.