Wat ik tot nu toe van de verbouwing geleerd heb.

In de intro zeg ik het al; ik wil er tegelijkertijd wél in zitten en tegelijkertijd níet. Wel, omdat ik natuurlijk heel dankbaar ben dat we op deze achterlijke huizenmarkt een fijn huis hebben kunnen vinden die aan onze eisen voldoet. Ook wil ik wél in de verbouwing zitten omdat ik óók heel blij ben met het feit dat wij de financiële mogelijkheid hebben om überhaupt dit huis te verbouwen. We kunnen alles naar onze eigen smaak maken en dat voelt heel voldaan, rijk en bijzonder.

Tegelijkertijd geniet ik niet van het proces, hoe ondankbaar dat voor jou ook kan overkomen. Ik ben goudeerlijk, weet dat ik die dankbaarheid echt wel heb, maar ik heb ook moeite met dingen. Niks menselijks is mij vreemd haha.
Ik heb het echt onderschat. Ik wist van te voren wel dat ik geen type mens was dat door een verhuizing heen vliegt alsof het niks is. Ik ben stressgevoelig en een controlfreak. Beide onderwerpen waar ik zeker genoeg grip op heb in het normale leven maar een verbouwing is wel even wat anders dan een werk gerelateerd onderwerp uit handen geven. In een verbouwing geef je klauwen vol geld uit aan mensen waarvan je van te voren niet weet waar ze toe in staat zijn. Je denkt op een gegeven moment gewoon ‘neem mijn geld en fix het alsjeblieft!’ Ik heb in deze verbouwing op heel veel punten vertrouwen gehad in mensen die dat niet waar maakten, waardoor een volgende persoon al minder vertrouwen bij het begin krijgt. Iets waar diegene geen last van heeft maar vooral ik zelf. Je geeft veel geld uit aan dingen en dan wil je ook dat het goed gaat. Onze dure terrazzo tegels die nog niet geïmpregneerd waren bijvoorbeeld; ik ben gehele proces als de dood geweest dat iemand er koffie overheen gooit en dat niet opruimt bijvoorbeeld. Is niet gebeurt tot nu toe gelukkig, energie voor niks verspild haha.

Ik weet zeker dat ik straks enorm van het eind resultaat ga genieten maar op dit moment voelt het nog niet helemaal als mijn project. Andere mensen zoals mijn schoonvader hebben meer ’toegevoegd’ voor mijn gevoel, ook al heb ik toch ook wel zelf veel gedaan. Andere mensen waren voor mijn gevoel ook meer in control, hadden de touwtjes in handen, terwijl het ons huis is. En daarmee bedoel ik eigenlijk de afhankelijkheid die je hebt naar vakmensen zoals tegelzetters, installateurs, vloeren experts etc. En daarnaast nog de afhankelijkheid die ik dan weer heb naar de mensen om mij heen toe die op het gebied van klussen beter weten wat ze doen dan ik. Ik kan goed lakken en verven, maar een wc installeren gaat me de pet te boven. Al dat wachten, dat geduldig doen maar eigenlijk ongeduldig zijn haha, die instelling naar anderen als zij het voor je moeten doen, dat past niet zo goed bij mijn karakter. Ik pak liever zelf aan, ik maak graag een planning waar ik zelf grip op kan houden en waar ik mezelf verantwoordelijk voor kan houden wanneer het niet lukt. Zo werkt het niet in een verbouwing. En laat het duidelijk zijn; dit probleem ligt bij mij. Omdat ik niet zo in elkaar steek, hier kan niemand wat aan doen en dit hoort er ook gewoon bij. Maar toch, het ligt je of het ligt je niet.

Bovendien heb ik onderschat hoeveel werk je hebt aan onderwerpen zoals een nieuwe keuken, terwijl je daar zelf niks geen fysiek werk aan hebt. Van te voren dacht ik; ‘de badkamer en keuken laten we doen, dus dat is voor ons geen werk’. Haha, had ik het daar even mis. Je bent echt een projectmanager die moet zorgen dat iedereen kan op de juiste momenten. Dat iedereen weet wat de bedoeling is en je moet zorgen dat je ook eigenlijk precies weet wat er moet gebeuren in het hele proces zodat je kan anticiperen op zaken die wellicht verkeerd zouden kunnen gaan. Fail, fail en nog eens fail in ons geval. De gehele bouwsector is mega druk, die gaan echt niet specifiek voor ons op die ene dinsdag in oktober vrij maken omdat jij zo nodig de week erna wil verhuizen. Die komen wanneer ze kunnen. Dus, het is wachten, regelen, smeken, vragen en nog eens wachten. Je merkt, dat afhankelijke is geen rol waar ik me goed in voel. Nogmaals, helemaal mijn probleem en niet die van iemand anders. Ik heb het er maar mee te doen.

In dit proces heb ik wel wat dingen geleerd. Wellicht kun jij het meenemen in jouw komende verbouwing of vind je het gewoon leuk om eens te lezen. Ik deel in ieder geval een aantal punten met je die ik opvallend vond, zowel positief als negatief.

Nou, lekker verwarrend deze titel hè? Ik bedoel hiermee dat je alle verwachtingen rondom je sociale én werkende leven even moet loslaten. In het begin wilde ik alles door blijven doen zoals ik altijd al deed. Werk, sociaal, sport én nog even een verbouwing erbij. Dat gaat natuurlijk niet want zoveel tijd had ik normaal ook niet over haha. Ik kwam al snel in het gedrang qua energie.

Daarop heb ik besloten sociale contacten echt wat meer af te houden. Geen lunches met vriendinnen op werkdagen maar gewoon doorknallen en als ik eerder klaar ben weer aan de slag. Ik heb een meer afwachtende rol aangenomen dan die ik mijzelf normaal op leg. Geen initiatieven om de cadeautjes te halen voor de groep, niet degene zijn die de reservering in de gaten houdt en geen nieuwe projecten die extra energie kosten. Even gewoon doen wat nodig is, en verder niet. Ik heb dit ook gecommuniceerd naar vrienden en familie en iedereen begrijpt dit natuurlijk ook. Als je het alleen maar denkt en niet communiceert kun je je er misschien onzeker over voelen. Of je nog wel een goed genoeg vriendin bent bijvoorbeeld. Dat zijn dingen die ik wel belangrijk vind, ik hecht daar waarde aan. Als ik het uitspreek dan is het ook even uit mijn eigen systeem en voel ik me goed bij de keuzes die ik maak.

Daarnaast is het ook heel belangrijk juist leuke dingen te doen want anders zit je alleen maar in die ene zelfde modus. Soms moet je jezelf rust of plezier gunnen. Juist om even stoom af te blazen om daarna weer met goede moed verder te kunnen. Voor ons zijn dat de weekend avonden. Vrijdagavond en zaterdagavond doen we vaak wat leuks. Met elkaar of afzonderlijk met vrienden. Natuurlijk is het hier wel heel belangrijk dat je je energie goed in de gaten houdt. We zijn beide al een paar keer in de valkuil getrapt; dan willen we te graag wat leuks doen maar eigenlijk hadden we gewoon naar bed gemoeten. Zondag is voor ons op een gegeven moment een rustdag geworden. We doen dan de wasjes in ons huidige huis, gaan er met een stofzuiger doorheen, maar kijken ook lekker Youtubes met zelfgemaakte kokoscappuccino’s in een joggingpak. Het nieuwe huis, daar komen we dan even niet. Dan maar een maandje later verhuizen!

Van te voren hebben wij budgetten gemaakt. Al voorafgaand aan het kopen van een huis doe je dit natuurlijk, je kunt er niet blind in gaan. Na aanschaf zijn we dat specifieker gaan bekijken. Hoeveel willen we per onderdeel/ruimte uitgeven? Hoeveel denken we kwijt te zijn en kunnen we dat dan allemaal betalen? Hebben we dan ook nog wat over en zo ja, hoeveel?

Vervolgens heb ik alles bijgehouden tot op de eurocent nauwkeurig. Wat hebben we, hoeveel zit er in ons bouwdepot, wat gaat er van de lopende rekening, wat gaat er van de spaarrekening, hoeveel hebben we uitgegeven per ruimte en hoeveel uiteindelijk totaal? En dan nog de belangrijkste vraag; hoeveel is er over?

Dit gaf mij grip op een situatie waar ik op andere vlakken de grip niet kon vinden. Dit gaf mij overzicht en rust. Vooral omdat je niet alleen maar tegenvallers hebt, maar ook meevallers. Zo was het zetten van dubbelglas de helft van onze begroting evenals alle raambekleding. Als er vervolgens iets is wat duurder uitvalt zoals bijvoorbeeld de meterkast, krijg je geen paniek want je zet het tegen elkaar weg. Houd je het niet bij, ben je er in je menselijke brein op ingesteld om vooral die negatieve zaken te onthouden en zal het geld uitgeven ook zuurder voelen. Als je weet dat iets kan, geef je het rustiger en zelfverzekerder uit. Je maakt ook helderder keuzes en gaat voor kwaliteit waar nodig.

Ik ben sowieso een finance freak, ik houd alles bij en kan dat ook iedereen aanraden maar in een verbouwing kan ik je dat al helemaal aanraden. Weet in ieder geval van te voren of wat jij wil, ook met je portemonnee matcht en houd daarin ook zeker rekening met kleine dingen waar je nu nog niet aan denkt.

Klinkt als een inkoppertje en dit zegt vooral de oudere generatie constant tegen ons. ‘Het hoeft allemaal niet in één keer’, ‘dit heb je nog niet persé nodig’, ‘het is toch nooit af’ en de optimaal motiverende: ‘als het af is vind je wel weer iets nieuws wat moet gebeuren’. Allemaal kut om te horen maar allemaal een waarheid als een koe. Wat een belachelijk gezegde is dat trouwens maar hey, ik gooi hem er even in. De waarheid als een koe.

Ik ben iemand die weet wat ik wil en ik ben iemand die enorm geniet van het laten zien wat wij gecreëerd hebben. Hetgeen wat me op de been houdt tijdens zo’n dag vol met kakklusjes is de gedachte dat ik straks verhuisd ben en dan vrienden over de vloer heb die allemaal ons huis komen bewonderen en waar ik dan met glinsterende ogen achter trots sta te zijn.
Nah, stel dat moment nog maar even uit. Die waarheid als een koe is nou eenmaal. Het. is. nooit. af. Period.

Daarom accepteer ik nu (probeer ik met alle macht die in me zit althans) dat het niet af gaat zijn als we verhuizen. Er hangen nog geen lijstjes met leuke posters, de lamp boven de eettafel is met vijf weken vertraagd en we moeten nog maanden wachten op onze oven en er missen vier hele kastdeurtjes in onze nieuwe keuken waardoor je recht de kastjes inkijkt. Zo vol op de maizena. Geen porem, niet het resultaat wat je wil laten zien. Nog niet het Instawaardige plaatje.
Daar is die generatie voor ons dan toch wel een stuk beter in. Die accepteren dat gewoon, die genieten van het proces dat er steeds weer iets bij komt, die boeit het helemaal niet dat er nog even geen lamp hangt want ‘je hebt toch licht’. Heerlijk, doe mij zo’n gedachtengang.

Nu probeer ik me dus elke keer te bedenken dat ik het heel leuk vind om te winkelen en dat ik straks elke keer nog weer voor iets nieuws mag winkelen. Voor een stoel, voor een leuke poster, voor een leuk wandkastje misschien wel voor een nieuw vloerkleed, wie weet. Dat winkelproces, daar kan ik nu helemaal niet van genieten nu ik zo druk ben, dus eigenlijk is het heel geniaal omdat straks allemaal nog te ‘mogen’ doen.

Het is dus gewoon nooit af. Een proces en gedachte die steeds iets dieper door dringt en zowel onrust als rust brengt. Ik doe er in ieder geval mijn best voor haha. Ik denk dit überhaupt een mooie les is om te leren, dat je niet altijd alles gelijk zo voor elkaar krijg als je wil en dat een groot onderdeel van de lol in iets hem ook zit in het verlangen.

Nog zo’n mooie tegenstrijdige. Ik ervaar veel rust en profijt van het plannen, maar in een verbouwing gaat dat gewoon niet altijd op omdat je te maken hebt met andere mensen die de planning overhoop gooien.
Het mooiste is dus wanneer je een losse planning maakt, met ruimte voor verandering en flexibiliteit.

Daarnaast is het het mooiste is wanneer je je overgeeft aan de flow van het proces. Doordat jij plant zit er voortgang in, maar schop mentaal niet tegen elke rotklus. Onderga het maar gewoon, elke stap die je zet is er eentje richting het eindresultaat.

Ik ben zelf een sprinter, geen marathonloper. Een mooie metafoor voor hoe ik werk. Daar hoort ook bij dat ik houd van korte termijn doelen en deadlines. Ben jij ook zo, dan werkt dit waarschijnlijk ook voor jou; breek het op in kleine stukjes met deadlines waarvan je elke keer een behaald succes kan vieren. Voor mij waren doelen bijvoorbeeld; de woonkamer geverfd en gelakt, de trap schuren, de trap lakken, etc. Dingen die te overzien zijn in de tijd die het kost om ze te volbrengen. Bestel lekker sushi nadat de trap klaar is, drink een cocktail ipv een biertje nadat die ene rotmuur vrij is van behang. Jij hebt zelf in de hand hoeveel leuke momenten er voorbij gaan komen in dit proces, creëer ze!

Dan nu een hele praktische; vergelijk offertes en bespaar waar je kan. Voor het zetten van dubbel glas hebben wij bijvoorbeeld offertes gehad die zo ver uit elkaar liepen als het dubbele bedrag. Hadden we het gewoon bij de eerste gelaten hadden wij dus zo’n €1300 extra uitgegeven. Natuurlijk gaat hier wel op; als het te mooi is om waar te zijn dan is dat het waarschijnlijk ook.
Dit soort zaken hoef je nooit vooraf te betalen dus doe dat dan ook niet om jezelf te beschermen. Door achteraf te betalen houd je wat macht achter de hand als het resultaat niet goed is. Doe dus ook een beetje onderzoek naar het bedrijf alhoewel veel op gewoon gezond verstand zal gaan. Maar, vergelijk dus!

Daarnaast kun je ook op andere wijzes veel besparen. Een oude koelkast in de keuken die je wegdoet kun je nog prima verkopen en sterker nog; als je hem naar de stort brengt kost het je nog geld ook. Laat mensen dus liever nog dingen gratis af halen dan dat jij het weg moet gooien. Denk hierbij aan radiatoren, fonteintjes, wasbakken, gootstenen, kranen, gordijnroedes of rails en ga zo maar door. Elke keer een tientje is meer dan niks!
Breng ook terug naar de bouwmarkt wat je niet gebruikt zoals bijvoorbeeld een pak ondervloer of zoals hier een heel klein iets van een laag bedrag. Al die lage bedragen zitten bij ons al op zo’n €400 euro! (houd ik ook allemaal bij 🙂 )

Nog een bespaartip: doe zelf voorwerk zodat vakmannen minder uren kwijt zijn en dus minder uren factureren aan het einde van de rit. Denk hierbij aan de tegels van de badkamer al vast naar boven tillen of dingen eruit slopen waar het kan.

De hoeveelheid meningen die er over je heen komt als je gaat verbouwen is ongekend. Van de buurman tot de tegelzetter, allemaal hebben ze ineens een mening over of jij nou wel of niet de trapleuning eraf moet halen voordat je het trapgat verft. Luister vriendin; als jij degene bent die dat trapgat gaat verven dan bepaal jij ook of dat ding eraf gaat dus neem niet elke mening op.

Een ander hoeft jouw badkamer niet mooi te vinden, je moeder hoeft niet achter je gordijn keuzes te staan en niet iedereen pakt zaken aan zoals jij dat zou doen. Vraag je om iemands mening, sure. Maar al die ongevraagde meningen, laat ze ook gaan wanneer nodig.En natuurlijk, sommige meningen zijn heel nuttig, begrijp me niet verkeerd. Ik ben meerdere keren gestopt in zaken waar ik ook gestopt in moest worden haha. Ik ben getemd in mijn kleurkeuzes zodat Luuk ook nog met mij in dit huis wil wonen, ik ben behoed voor wankele trappen en ik heb volgordes aangepast van processen waar ik minder ervaring in had. Thank god for them! Kies alleen bewust welke mening je aanneemt en welke je laat gaat, that’s all.

Ik hoop dat je dit herkenbaar vindt, er wat aan hebt voor de toekomst of gewoon even hebt mee gegniffelt over mijn stuntelige proces. Ik heb licht aan het einde van de horizon, als ik dit typ gaan we bijna verhuizen.
Het is nog niet af, maar hey ‘dat is het nooit’ ;).