Klik hier voor 30 dagen toegang tot de beste structuur- en focusworkshops voor €10

Een dag naar wijnregio de Moezel

De Moezel in Duitsland staat bekend om de steile hellingen waarop Riesling-wijnstokken staan. Langs de hele rivier de Moezel wordt wijn verbouwd, van de Vogezen in Duitsland tot in Koblenz, waar hij samenkomt met de Rijn. Ik ging er anderhalve week geleden een dag heen en ik werd weggeblazen door dit prachtige gebied en de mooie wijnen.

Leestijd

Als eerste: Duitse wijn heeft niet een heel goede reputatie. Veel mensen denken dat Duitse wijn staat voor de zoete bocht die je in pakken in het onderste schap van de supermarkt vindt. Dat is jammer, want er wordt ontzettend veel hele goede, lekkere wijn in Duitsland gemaakt. Natuurlijk is niet alles uit Duitsland goed of lekker, maar dat is natuurlijk met geen enkele wijnregio het geval. In Duitsland vind zeker veel zoete wijnen, vooral van Riesling – en die kunnen waanzinnig lekker zijn – maar ze maken ook ongelooflijk veel mooie droge wijnen die echt niet onderdoen voor andere wijnlanden. Dus, hebben we dat uit de weg, ik neem je mee naar de Moezel!

De Moezel is vanaf Zwolle maar drie uur rijden en dat is te gek, je kan makkelijk een dagje of twee op en neer. Ik ging er niet alleen heen: ik ging samen met het Wijnhuis, een wijnbar uit Zwolle. Arjan, de eigenaar, gaat regelmatig naar de Moezel om zijn leveranciers te bezoeken en om nieuwe voorraad voor in het restaurant te halen. Soms neemt hij zijn personeel mee, om ze de regio te laten zien en om ze kennis te laten maken met de wijnboeren. Judith, de bedrijfsleidster van het Wijnhuis, zit bij mij ‘in de klas’ met onze wijncursus. Laatst kwam de vraag of ik eens mee wilde naar de Moezel en daar hoefde ik natuurlijk niet lang over na te denken. Natuurlijk ga ik mee!

Vanuit de auto… we zijn er bijna!

Jaaaa, na 3,5 uur rijden zijn we er! We starten vandaag in Bremm. Bremm ligt aan de linkerkant van de Moezel en telt nog niet eens 800 inwoners. Er zijn dus vele malen meer wijnstokken hier dan mensen… We beginnen hier omdat we op bezoek gaan bij wijnmaker Leitzgen, waar Arjan een voorraad wijn ophaalt en waar we een proeverij gaan doen.

Leitzgen is van Gunter en Susanne Leitzgen, vierde generatie wijnboeren in Bremm. Ze verbouwen ongeveer 75% Riesling, 22% Elbling en 3% Rivaner. De zwarte platen op de tweede foto zijn om de wijn mee te filteren, ze gebruiken hiervoor geen dierlijke hulpmiddelen.

We doen een proeverij met zes Rieslings naast elkaar. Heel tof om zes verschillende wijnen van één druif naast elkaar te proberen en dan te merken hoe anders ze smaken! Riesling kan droog, knisperend fris en licht zijn, maar ook volzoet en met smaken van tropisch fruit en vuursteen. Dat ligt aan de wijnmaaktechnieken, maar ook zeker aan de grond, de plek waar de druif groeit en het werk in de wijngaard. Op de rechter foto zie je welke wijnen we proefden, maar dan wel van rechts naar links. Ik proef in bijna alle wijnen iets bloemigs, vooral vlierbloesem, maar de ene (helemaal links) is volzoet met smaken van honing en frambozensnoepjes, en de meest rechter is heel mooi droog met appel, wit fruit, vuursteen en vanille.

We laden de auto vol met dozen wijn, ik koop ook nog wat wijnen voor thuis en dan is het tijd voor een wandeling. We gaan de Calmont helling op! Op deze helling vind je de steilste wijngaarden van Europa, met op veel vlakken een hellingsgraad van 70 procent. Je kan je voorstellen dat het werk in de wijngaard hier zwaar is en dat alles met de hand moet gebeuren – oogsten en snoeien met machines kan gewoon niet omdat het zo steil is.

Daar gaan we!

Het is écht steil, op de foto komt het niet echt goed over, wat is het lastig vast te leggen! De wandeling kan je gewoon ‘zomaar’ maken, je hebt geen toegang nodig via een wijnboer. De ‘Calmont-Klettersteig’-wandeling duurt 1,5 tot twee uur en je hebt vooral goede schoenen nodig. Het is hier en daar flink klauteren, klimmen of juist afdalen over rotsen en uitglijden is het laatste wat je hier wilt. Het is echt indrukwekkend, de uitzichten zijn waanzinnig en het is echt bijzonder om zo door deze steile wijngaarden te lopen.

Proost!

Zie je die stenen? Dat is de bodem hier op de helling.

De stenen warmen op door de zon en ’s nachts laten ze dit weer los. Hierdoor blijft het lekker warm in de wijngaard. De steile hellingen in combinatie (gunstig qua zonvangst) met die stenen en de weerkaatsing van de zon door de rivier zorgen ervoor dat je hier perfect wijn kan verbouwen.

Op deze helling staan trouwens wijnstokken van heel veel verschillende wijnboeren. Sommige boeren hebben zelfs maar één rij op deze topberg.

Met deze karretjes kunnen in ieder geval wel de druiven naar beneden vervoerd worden. Als we net beneden zijn, begint het al snel keihard te regenen en te onweren. Goede timing, beter dat we tijdens die bui niet nog op die glibberige helling stonden…

We lopen langs de rivier weer terug naar de auto. Zie je die rozenstruik? Dit zie je vaak bij wijngaarden. Wijnboeren planten zo’n rozenstruik omdat je bij rozen eerder de tekenen van de schimmel meeldauw ziet. Meeldauw kan een hele oogst verwoesten en dus is het belangrijk hier snel bij te zijn. En het ziet er ook nog eens mooi uit.

Na een regenbui op onze kop gekregen te hebben, rijden we door naar Reil, naar wijnhuis Julius Treis. Hoe mooi is dit: op de muur is jarenlang bijgehouden hoe de oogst was. Van ‘weinig en slecht’ tot ‘veel en zuur’ en van alles daar tussenin. De huidige eigenaar, Tobias, denkt eraan om op een andere muur in het pand verder te gaan met deze ouderwetse notities.

Tobias is vierde generatie wijnboer. De druiven groeien op de Mullay-Hofberg aan de Moezel. Ze verbouwen vooral Riesling, maar daarnaast ook Müller-Thurgay, Pinot Blanc, Dornfelder en Pinot Noir.

We krijgen een kijkje in de prachtige wijnkelder en Tobias vertelt het een en ander over het wijnmaakproces. Bij Julius Treis vergisten ze maar een heel klein deel van de druiven op houten vaten, omdat Tobias wil dat je het werk in de wijngaard kan proeven. De druif dus, en niet allerlei hocus pocus wat je in de wijnkelder doet. Hij vindt dat zelf maar niks. Hij gebruikt wel veel hout, maar vooral oud hout (wat praktisch geen smaken meer afgeeft) en een heel klein beetje nieuw hout.

Zie je trouwens die glazen vaasjes? Dat zijn watersloten. Op elk vat of tank waarin vergistende wijn zit, zit zo’n slot. Het zorgt ervoor dat het vat is afgesloten voor zuurstof, maar dat het koolzuur dat ontstaat voor de vergisting wel kan ontsnappen. Je ziet het dus soms ook bubbelen.

Nieuwe houten vaten & roestvrijstalen tanks

Tobias heeft een indrukwekkende collectie oude wijnen in de kelder liggen. Riesling oudert fantastisch en daarom liggen hier dan ook heel wat flessen van deze wijn. Elk jaar maakt hij een batch schoon en die gaat dan in de verkoop. Ze hebben natuurlijk ook een privécollectie, die alleen voor eigen gebruik is.

Tijd om wat te proeven!

Tobias pakt zijn flesopener en wat mooie flessen uit de klimaatkast, tijd om wat te proberen! We beginnen met een ‘feinherb’, wat staat voor een halfdroge wijn, iets zoet dus. Ik proef perzik, vanille en petrol en hij heef veel zuur – wat bijna alle Rieslings hebben door het koele klimaat. Ik ben meteen helemaal weg van de Sorentberg Riesling Rotschiefer van 100 jaar oude stokken. Mijn volledige proefnotitie daarvan vind je hier. Van deze neem ik een fles mee, net als van de ‘gewone’ Riesling Rotschiefer en de feinherb.

Dit is een heel belangrijk kaarsje!

In de wijnkelder staan op meerdere plekken deze kaarsen. Dit is een heel oude manier om levens te redden. Wanneer na de oogst heel veel wijn aan het vergisten is in de kelder en veel koolzuur ontsnapt via de watersloten, kan het voorkomen dat er geen zuurstof meer in de lucht zit. Op dat moment gaan de kaarsen uit. Het is een waarschuwing: de kelder niet betreden!

Tobias etiketteert alle flessen met de hand en ook de capsules (die metalen of kunststof ‘hoesjes’ om de bovenkant van de fles) bevestigt hij ook handmatig. Wat leuk om hier te mogen kijken, je merkt aan alles dat deze man vol passie is over het werk dat hij doet. Heel aanstekelijk!

De dag zit erop en we strijken neer bij restaurant Reiler Hof op aanraden van Tobias. We delen een fles droge Riesling van Clemens Busch, ook een wijnmaker hier uit de regio. Het is de Marienburg Falkenlay uit 2012. Waanzinnig smaakt ‘ie. Ik ruik en proef karamel, honing, vanille, bloemen, boter en petrol. Ik eet krokant gebakken kabeljauw met een vissoepje eronder en ravioli met schaaldieren. Heerlijk.

Daarna drink ik het lekkerste wat ik óóit geproefd heb. Beerenauslese. En wel de Melsheimer Reiler Mullay-Hofberg Riesling Beerenauslese uit 2011. Beerenauslese is een zoete wijn. De druiven worden met hand geplukt en dan geselecteerd: de meest rijpe druiven van de trossen worden gebruikt om deze wijn te maken. Het is als vloeibare karamel. Die kleur ook! Het smaakt naar gesuikerde noten, pinda’s, karamel, honing en wat hartigs. Enorm volle body en een eeuwenlange afdronk. Echt een feest, zeker bij de kazen die ik kreeg!

Dan is het alweer kwart voor acht en is het tijd om terug naar Zwolle te rijden. Ik ga zéker nog eens terug. Ik ben enorm onder de indruk van de Moezel, wat een fantastisch mooie streek en wat worden hier te gekke wijnen gemaakt. Het is echt een aanrader om hier eens heen te rijden, ook als je geen wijngek bent, want het is er gewoon prachtig. Enne, als je ook graag proeverijen wilt doen bij wijnboeren: check dan vooraf even hun website of stuur ze een mailtje. Bij de meeste wijnmakers is een proeverij of rondleiding mogelijk.


Cynthia Schultz

Ik ben Cynthia Schultz en Cynthia.nl is mijn blog! Ik ben gek op eten, reizen, beauty, interieur, lezen, gadgets en daar blog ik over. Lees hier meer over mij.