Vrijdag
De laatste volle dag begint met een proeverij bij wijnhuis d’Aupilhac, in Montpeyroux. De vijfde generatie van deze familie is hier aan het werk en ze werken helemaal biodynamisch, de wijnen hebben een Demeter keurmerk. Ze werken vooral met mourvedre, carignan, syrah, grenache en cinsault en qua wit met roussanne, marsanne, grenache blanc en rolle.
De kelder van Aupilhac is prachtig, al wordt er ‘weinig’ gedaan. Het grootste werk gebeurt in de wijngaard, in de kelder wordt zo min mogelijk ingegrepen bij het maken van de wijn. ‘Je moet in de kelder vooral zorgen dat je geen stomme dingen doet.’
Zie je trouwens dat betonnen ei? Hierin wordt wijn vergist, en door de bijzondere vorm blijft de wijn én de gisten constant in beweging.
We proeven een aantal van hun wijnen, die stuk voor stuk top zijn en waarvan de meesten nog heel wat jaren in de kelder kunnen doorbrengen. Ik neem het een en ander mee naar huis, waaronder een magnum fles Les Cocalieres, een rode wijn van grenache, syrah en mourvedre, met smaken van rijp fruit en jam, zoete kruiden en mooie ronde tannines. Leuk voor de kerstdagen!
We gaan door naar La Peira, een bekend wijngoed in de Languedoc met 11 hectare. De wijnen van La Peira worden enorm gewaardeerd door wijncitrici als James Parker, hun 2009 wijn kreeg 99 punten, wat het hoogste is wat Parker ooit aan een Languedoc-wijn gaf. Wijnmaker Audrey Bonnet leidt ons rond door de wijngaarden. Overal is al geoogst, maar hier en daar hangen per ongeluk nog wat trossen aan de wijnstokken. Toch mooi om even te zien en te proeven, de druiven zijn méga zoet en jamachtig.
We proeven een selectie wijnen van het huis, de witte vind ik allemaal opvallend bloemig en aromatisch, heerlijk! De rode wijnen zijn allemaal nog wat gesloten (daar bedoel ik mee dat ze nog wat jaren in de kelder nodig hebben), maar allemaal vol fruit en kruiden.
In de middag ga ik met Cathy en Henriette naar het dorpje Saint-Guilhem-le-Desert. Dit prachtige dorpje ligt op een heuvel en geen straatje is dan ook gewoon plat. Het staat bekend als een van de mooiste dorpen van Frankrijk en alhoewel ik niet alle mooie dorpjes van Frankrijk heb bezocht, kan ik het er alvast mee eens zijn.
’s Avonds gaan we eten bij restaurant Le Tonneau Rouge en daar krijgen we vooraf een wijnproeverij van wijnhuis Chateau Capion. Wat is het leuk om voor de eerste keer deze week een proeverij te doen onder het genot van een borrelplank en zonder spuugbakken! Een heel andere ervaring (waarbij je eigenlijk veel minder goed proeft, maar goed, genieten is ook belangrijk).
Zaterdag
Zaterdagochtend, onze laatste proeverij, ons laatste bezoek aan een wijnhuis. We eindigen met Mas de Daumas Gassac, ook al zo’n hooggewaardeerde door Robert Parker en Gault Millau. Het wijngoed heeft zo’n 50 hectare en naast hun signature wijnen hebben ze een goedkoper label, Moulin de Gassac. Ik vind hun rosé bubbel erg leuk, heerlijk fruitig en fris (die gaat mee naar huis) en hun rode Mas de Daumas Gassac is heel geconcentreerd met veel rood en zwart fruit, ook weer zo’n wijn om heel wat jaren te verstoppen in de kelder. Iets wat steeds terugkomt bij al deze wijnhuizen.
Aan alles komt een eind, en ook aan deze trip: we sluiten het af met een lunch bij La Cote Bleue, in Bouzigues. We kijken uit op een baai waar oesters worden gevangen, dus ja, wat eet je dan als voorgerecht? Die oesters natuurlijk. Met Picpoul, ook wel ‘de Chablis van het zuiden’. Genieten. Het is een fantastische afsluiter van een indrukwekkende en leerzame week, die we afsluiten met de slappe lach, lekkere wijn, goed eten en natuurlijk een officieel afscheidspraatje.
Hier scheiden onze wegen: de meeste mensen gaan richting huis, sommigen blijven nog iets langer in de omgeving. Cathy en ik stappen in de auto en rijden richting Chablis. Chablis is precies op de helft van onze route, dus we hebben daar een hotel geboekt om vannacht te slapen.
Heel toevallig rijden we telkens naast, voor en achter Nadine, Femina en Linda en zij appen na een paar uur of we mee gaan eten in Nuits-Saint-Georges. Dat is precies op de route en daarna moeten wij nog anderhalf uur naar Chablis, dus het lijkt ons een topidee. We gaan eten bij wijnbar Bistroch middenin het dorpje en dat is ontzéttend leuk. Het is industrieel ingericht, de wijnkaart is zacht uitgedrukt indrukwekkend en de daghap risotto is gewoon precies waar we zin in hebben. Wat leuk om dit nog even samen te doen!
Rond elven komen Cathy en ik aan bij het hotel bij Chablis. We hebben gewoon een goedkope Ibis geboekt, net zo makkelijk langs de snelweg.
Zondag
Zondagochtend rijden we naar Chablis. Chablis ken je misschien van de wijn, het is een dorp waar Chardonnay wordt gemaakt. Chablis is vaak een frisse, strakke, citrusachtige wijn die op RVS gemaakt en gerijpt is. Maar er worden ook houtgelagerde Chablis wijnen gemaakt.
In het dorpje is markt! Yes, houd ik van. Leuk om even overheen te struinen. We kopen wat kaas voor thuis en kijken wat rond.
Je kan echt overal proeverijen doen hier, overal zijn wijnmakers en wijnwinkeltjes, ook op zondag om tien uur. We lopen binnen bij een kleine wijnmaker en proeven zijn verschillende Chablis wijnen. Leuk om het verschil van de verschillende percelen naast elkaar te proeven.
We lopen nog even een wijnwinkel in, waar we tegen de wijn aanlopen die we gisteren als huiswijn in de wijnbar hadden. Die vond ik ontzettend lekker, wat een mazzel! Ik neem ook nog wat cadeautjes (lees: speciaalbier) voor Willem mee en daarna rijden we richting Nederland. Bij Cathy thuis laden we de auto uit, knuffel ik even met Cloudy (wat een schat!) en daarna rijd ik nog twee uur terug naar Zwolle. En dat was het. Het is alweer voorbij!
Deze week was echt waanzinnig: leerzaam, leuk, indrukwekkend en natuurlijk gewoon heel erg lékker. Ik heb er met volle teugen van genoten. Jeroen en Henriette, Mario en Miranda, jullie hebben echt een te gekke reis neergezet! Deze reis maakte ik dus met de Wijnstudio, zij organiseren elk jaar enkele wijnreizen, dus houd hun website in de gaten als je het interessant vindt.