Mijn weekoverzicht van week 43 komt later deze week online!
Dekentjes, sjaals, kaarsjes, knusheid
Al vaak schreef ik over het najaar. Hoe gek ik ben op de koudere seizoenen. Op de knusheid en gezelligheid binnen, met kaarsjes en dekentjes, op het comfort food, op opwarmen met een kop koffie bij de kachel, op urenlang lezen en series kijken in je joggingbroek. Ik houd ook echt van de zomer en van de warmte, maar elk jaar als september eindigt, ga ik me weer meer mezelf voelen. Waar veel mensen in een najaarsdipje vallen, bloei ik juist op wanneer de dagen korter worden en de temperaturen zakken. Ik word creatiever, ben relaxter, werk productiever en ben blijer. Ik dacht altijd ‘gewoon’ omdat ik houd van al die dingen die ik hierboven omschrijf.
Toen ik een paar weken geleden op Facebook een artikel voorbij zag komen van Bustle, genaamd ‘7 Reasons Why Fall is The Best Season for Introverts‘, viel het kwartje. Ik houd niet van de herfst en de winter vanwege bovenstaande redenen, maar omdat ik introvert ben.
Geen FOMO
In 2016 schreef ik dit over introversie, naar aanleiding van het boek ‘De kracht van stille mensen’ van Sophia Dembling:
Mijn hele leven heb ik al karaktereigenschappen die ik niet zo goed kon plaatsen. Karaktertrekjes die ‘raar’ werden bevonden, die ik ‘moest’ veranderen. Toen ik De kracht van stille mensen ging lezen, viel ineens alles op zijn plek. Ik ben gewoon introvert! Ik dacht altijd dat introverte mensen verlegen types waren die geen contact kunnen maken, maar niks is minder waar: verlegen en introvert zijn twee totaal verschillende dingen.
Door dit boek heb ik ongelooflijk veel over mezelf geleerd. Ik ben gewóón introvert. Ik weet nu waarom ik bepaalde dingen moeilijk vind. Waarom ik aan specifieke dingen wel behoefte heb en aan andere dingen niet. Waarom ik me in groepen minder comfortabel voel dan in een een-op-eengesprek, waarom ik op een persreis me graag terugtrek en alleen wil zijn, waarom ik na een drukke werkweek niet graag sta te dansen in een club. En waarom dat niet ‘algemeen geaccepteerd’ wordt omdat we in een extroverte wereld leven waar wordt verwacht dat je extroverte eigenschappen hebt. Ik heb geleerd dat ik die eigenschappen niet raar moet vinden, maar moet leren (ver)kennen en moet omarmen. Een echt eye opener voor mij, dit boek!
Voor mij is ‘introversie’ helemaal geen ‘stempel’ waar ik elke dag mee bezig ben (ik ben gewoon zoals ik ben), maar toen ik het artikel van Bustle las, herkende ik mezelf in elk punt. Nu is het helemaal geen diepgaand artikel of zo, het is gewoon entertainment, maar toch. Dáárom houd ik zo van het najaar!
De zomer is voor mijn gevoel altijd het seizoen ‘waarin het gebeurt’. Er is zoveel te doen. Festivals, feestjes, barbecues, terrassen, mensen zijn op straat en het is veel drukker overal, ook omdat velen vakantie hebben. Sociaal gezien is de zomer best druk en ‘veeleisend’ – al is het maar net in hoeverre je er zelf in meegaat. Er is altijd wel wat te doen en als je er niet aan meedoet, voelt het toch alsof je iets mist. In het najaar is dat véél minder. Natuurlijk is er nog veel sociaals te doen als je dat wilt, maar het is minder aanwezig. Mensen zijn meer binnen, meer op zichzelf en er wordt ook gewoon veel minder georganiseerd qua feestjes en activiteiten. Dus: geen fomo (fear of missing out). Ik doe altijd wel waar ik zelf zin in heb, maar als voor mijn gevoel de hele wereld naar festivals en barbecues gaat en ik rustig in de tuin zit met een boek, voelt het toch een klein beetje alsof je iets in het leven mist. Begrijp me niet verkeerd, ik wíl ook helemaal niet naar al die festivals en barbecues, maar dat hele kleine zeurderige fomo-gevoel is er soms wel in de zomer. Kijk hoeveel lol iedereen heeft, dat moet jij ook doen! Ik doe heus wel sociale dingen hoor, maar liever en meer 1 op 1 of in kleine groepjes dan dat ik naar grote feesten ga.
Als het regent of sneeuwt of heel koud is, voel ik me veel minder opgejaagd. Ik ben veel rustiger, relaxter. Het is veel meer oké om thuis binnen te zitten met een boek (of werk of vrienden), zonder het gevoel te hebben dat ik ergens heen hoef. Als het met bakken uit de lucht komt, vind ik het heerlijk om op de bank te zitten en te kijken hoe de regen op het raam tikt. Oké, als je ergens heen moet is regen wat minder leuk, maar niks wat een paraplu/regenpak/laarzen/de buurman lief aankijken voor een lift niet oplost.
Ik houd van warmte en van de zon, maar mijn comfortabele marge is klein. Ik heb het al snel te warm – al klaag ik er nooit echt over, het weer is nu eenmaal het weer. Daar kan je gewoon niks aan veranderen. Maar het voordeel van kou is dat je je er beter op kan kleden. Gewoon een extra dikke trui, sjaal of muts en klaar ben je. Het najaar is voor mij ook echt het seizoen van comfort. Van zachte stoffen, bedekkende kleren, warme dekens, fluffy sloffen.
Boswandelingen, of überhaupt wandelingen in de natuur, vind ik buiten de zomer véél leuker. Er is meer te zien, meer te ruiken. Blaadjes die knisperen onder je voeten, de geur van de regen en natte bomen, honderden verschillende kleuren, woeste wolkenpartijen… En: veel minder mensen. Het bos en het strand is leeg. En in mijn eentje (oké, met Kees) over een verlaten strand wandelen is voor mij de ultieme ontspanning.
Dit.
Qua eten houd ik net zoveel van de zomer als van de winter, eigenlijk. Ik houd van salades, fruit, koude drankjes en lichte gerechten. Maar dat comfort food dat bij de winter hoort vind ik ook wel echt ultiem. Stoofpotten, ovengerechten, warme dranken, rode wijn, vullende maaltijden die je een warm gevoel geven. Bij nader inzien houd ik misschien tóch wel meer van wintereten…
Van welk seizoen houd jij het meest? En kan je ook uitleggen of ontdekken waarom dat is? Ik ken ook veel mensen die kou écht niet goed trekken, waarbij het bijna pijn doet dat het nu alweer najaar wordt. En veel mensen kunnen natuurlijk niet zo goed tegen het gebrek aan licht dat bij het najaar komt kijken, wat ik ook heel goed snap. Misschien vind ik de periode van overgang wel het mooiste. Van de zomer naar de herfst, en straks de overgang van de winter naar het voorjaar. Alles verandert dan buiten, je staat weer even meer stil bij hoe snel de tijd eigenlijk gaat en hoe mooi het is dat we hier in Nederland de seizoenen mogen meemaken.