Beetje stress. Ik zit op de bank te Netflixen en ineens overvalt het me. Wáár is mijn paspoort. Die heb ik nodig voor mijn examen zaterdag en we gaan naar het buitenland. Zat hij natuurlijk gewoon in het achtervakje van mijn tas… Note to self: ik moet een vaste plek voor mijn paspoort gaan bedenken, want nu zit hij telkens in ‘een tas’ en dat is niet altijd de tas die ik bij me heb. Maar: het gevoel van opluchting is daarna dus echt zo heerlijk. Éven een halve minuut ‘omg nee’ paniek, en daarna ‘ohhh ja ik wist wel dat hij hier lag’. Dat heb ik ook al talloze keren met mijn OV-chipkaart gehad… Die ik nu wél altijd op een vaste plek in mijn tas heb (in een pasjeshouder).
Samenzijn met vriend(inn)en. Hoe heerlijk is dit, aardbeien plukken in de moestuin met Fiene bij Marije & Mark-Jan.
Ik ben geen fan van regen, maar in de laatste weken heb ik heel wat keren een regenbui op mijn hoofd gehad als ik Kees uitliet. Dat is het voordeel (of nadeel) van een hond: je moet wel naar buiten, ook met hondenweer. Ik heb nogal slechte herinneringen aan regenbuien. Toen ik op de middelbare school zat, fietste ik elke dag 15 kilometer heen en terug naar en van school. In weer en wind, dus ook als het regende. Regenpak aan, maar dat regenpak was natuurlijk nooit helemaal perfect waterdicht en vervolgens zat ik een hele dag op school in een nat en koud pak. Nu denk ik: waarom legde ik niet gewoon standaard een handdoek en een droog setje kleding in mijn kluisje? Blijkbaar was mijn puberbrein niet zo ver ontwikkeld. Anyway, wat ik probeer te zeggen is dit: als ik nu door de regen loop of fiets, realiseer ik me altijd: ik ga straks gewoon lekker naar huis en dan kan ik iets droogs aantrekken. Dus boeiend dat ik nat word. Als ik in de regen loop ben ik eerst altijd heel even chagrijnig en daarna denk ik: Wat nou? Ik kan thuis iets droogs aandoen! En dan geniet ik van de regen. Echt. Alleen Kees vind het niks. Die wil linea recta naar huis als het regent. Dus lange wandelingen in de regen met haar zitten er niet in.
Het is alleen minder leuk en handig als ik wel daadwerkelijk ergens naartoe onderweg ben, maar dan zorg ik gewoon voor een goede paraplu en regenjas.
De laatste weken had ik vrij veel te doen. Niet qua afspraken, maar qua werk en dingen die ik moest/wilde doen. Wat zo fijn was, was dat ik de hele tijd alles onder controle had. Ik had de touwtjes in handen, wist precies wat ik wanneer moest en wilde doen en ik redde alles met zelfs tijd over. Ik bleef ook wel heel scherp op hoe ik me voelde en of ik niet af en toe wat dingen moest verzetten of afzeggen (en dat heb ik met twee afspraken ook gedaan) en daardoor ging het zó goed.
Mijn ritme. Ik heb al jaren een aardig goed ritme: ik word meestal uit mezelf rond zevenen wakker en ik slaap altijd wel goed. Nu werd ik sinds we meer richting de zomer gingen al vroeger wakker en nu doe ik zonder wekker meestal mijn ogen open rond zessen. Er zullen vast mensen zijn die dit verschrikkelijk vinden, maar ik vind dat echt heerlijk. Lekker vroeg op, vroeg met Kees wandelen als het overal nog lekker rustig is en om acht uur aan het werk. Dat is een uur eerder dan normaal en dat betekent dat ik dus ’s middags ook een uur eerder klaar ben. Ik ga trouwens meestal rond tien uur naar boven, dus ik maak dan ook een goede nacht. Ik voel me dan ’s ochtends ook altijd echt uitgeslapen en dat is een fijn gevoel.
Kees en Marie. Lea, de hond van mijn schoonouders, is een paar maanden geleden overleden. Sinds een paar weken hebben ze weer een hond, Marie. Kees moet een beetje wennen aan Marie, ze is negen maanden en ze wil alléén maar spelen en daar heeft Kees niet steeds zin in. Maar als ze er wel zin in heeft, is het zo’n leuk gezicht. Die twee zijn zo energiek samen en rollen over elkaar heen en als ze in het gras spelen. We waren een weekend bij mijn schoonouders en ik heb zo genoten van die twee. En daarna rustig uitrusten tussen de hoge grassprieten.
Ik houd ervan nieuwe dingen te leren, en ik zit nu in een periode waarin ik héél veel nieuwe dingen leer. Zoals je misschien wel weet ben ik mijn online Structuurjunkieprogramma aan het ontwikkelen en daar komt best wat bij kijken. Niet alleen de inhoud van het programma en de techniek, maar ook het verkopen ervan. Ik ging naar het Vol Gas op Verkoop event van Taco Oosterkamp en daar heb ik zo ontzettend veel geleerd over sales. Ik wist wel een klein beetje, maar deze twee dagen waren zó waardevol voor me. Ik vind het heel leuk om zoveel nieuws te leren en het dan ook te kunnen toepassen. Ik krijg er energie van. En het is gewoon heel nuttig, haha.
Over dat event… Het was in een hotel bij Utrecht en ik heb ook twee nachten daar geslapen. Toen ik de livedagen van Rosanne haar programma volgde, bleef ik ook in de buurt slapen en dat vond ik zo fijn. Ten eerste gewoon omdat het praktisch is: ik hoef niet meer naar huis te rijden. Maar ook is het zo fijn om in de ‘bubbel’ van zo’n evenement te blijven. Om niet in de dagelijkse gang van zaken van thuis te belanden, maar om in de vibe van het event te blijven en verder nergens aan te hoeven denken. Ook deze dagen vond ik dat weer heel erg prettig, en al helemaal omdat ik in het hotel sliep waar het evenement was, dus ik hoefde ook nog eens helemaal nergens heen. Het was trouwens ook echt een fijn hotel, het Carlton President. Goed eten ook. Dus naast dat ik heel veel geleerd heb op het event, heb ik ook gewoon genoten van het hotel, het lekkere eten en de rust eromheen.
Ik schrijf dit aan mijn eetkamertafel en als ik naar links kijk, ligt Kees daar op de bank in een dekentje gewikkeld. Dit vind ik misschien wel het leukste aan een hond hebben: de gezelligheid thuis. Ik werk natuurlijk vooral alleen vanaf mijn tafel en dan is het wel erg gezellig dat er altijd gezelschap is. Oké, ik kan geen diepe problemen of werkissues met haar bespreken, maar ze is er wel altijd voor een knuffel of een wandelingetje. Dat vind ik leuk.
Post-it’s. Haha. Ja, ik word dus blij van Post-it’s. Ik heb een stapeltje met verschillende kleuren en ik vind ze gewoon handig. Ik gebruik ze in mijn planner om wat extra dingen op te schrijven, bijvoorbeeld allemaal kleine dingetjes die ik niet moet vergeten. Of als ik mijn koffer weer eens inpak, dan plak ik een Post-it in mijn planner met wat dingen die ik nog in mijn koffer moet leggen. Het gekke is, ik vind die echte Post-it’s ook zo lekker ruiken…
Als laatste: mijn Kaweco vulpen. Daar wijd ik later nog een hele blogpost aan (moet je nagaan hoe blij ik ermee ben), maar ik wil hem hier alvast noemen. Dit is zo’n fijne vulpen en hij ziet er ook zo leuk uit, met dat lichtblauw. En het schrijft zo lekker. Ik heb jarenlang niet meer met een vulpen geschreven en dat ik er nu weer een heb, maakt me echt blij, elke keer als ik ermee schrijf/
Waar werd jij de afgelopen tijd blij van?