Klik hier voor 30 dagen toegang tot de beste structuur- en focusworkshops voor €10

Ik voel me ruk

Ik voel me ruk. Ik heb het altijd over echtheid, eerlijkheid en niet meegaan in de poppenkast van social media, dus vandaag vertel ik je even over dat ik niet zo lekker in mijn vel zit.

Leestijd

Kijk, het is allemaal niks groots. Mijn relatie is niet voorbij. Ik heb geen financiële problemen. Ik ben niet ziek. Of nou ja, ik ben wel chronisch ziek, maar daar heb ik sinds ik de juiste medicijnen heb geen last van. Er zijn geen sterfgevallen. Er is niks levensveranderends aan de hand. Gelukkig maar.

Maar ik zit gewoon even niet zo lekker in mijn vel, sinds een week of twee. Ik weet wel waarom. En ik durf dit gewoon bijna niet te typen omdat ik weet dat er mensen over me heen gaan vallen die helemaal niet vinden dat ik hard werk, maar ik zeg het toch: ik heb de afgelopen periode wat veel hooi op mijn vork gehad. Niet zo erg dat ik niks meer kan of een burn-out heb of zo, maar ik voel dat ik over mijn grenzen ben gegaan en dat voelt gewoon even niet zo fijn. Ik ben gestrest, ik ben moe, ik ben snel chagrijnig of geïrriteerd.

Ook heb ik de laatste tijd meer dan normaal bakken shit over me heen gekregen. Niet alleen kritische of pittige reacties, maar ook écht kwetsende, gemene dingen. Het begon met mijn artikel over hooggevoeligheid, waar ik op de Facebookpagina van LINDA. heel wat nare steken onder water kreeg. Er ontstond zelfs een hele discussie met een dame die beweerde dat ik alles verzon, dat ik vroeger áltijd naar alle feesten, persevents en partijen ging en dat ik daar dan het hoogste woord had, dat ik ‘vroeger’ nooit zo was en dat ik hier nu over schreef puur om bezoekers te trekken. Ik heb geen idee wie deze vrouw is, ik ken haar niet eens en zij mij niet.
Daarna was er veel gedoe over mijn artikel over een koffer, daarna over mijn artikel over GIRLBOSS. Daarna ontstond er wat commotie onder een video van de meiden van 2WMN (waar zij overigens zelf niks aan kunnen doen en wat ik ze niet kwalijk neem). Bespaar je de moeite van het terugzoeken van de kwetsende comments trouwens, de meeste helden op sokken hebben deze toch alweer verwijderd. De afgelopen weken heb ik iets te vaak gehoord dat ik lelijk en dik ben, dat ik niks kan, dat ik me zou moeten schamen voor de content die ik maak, dat ik een naar mens ben, dat ik zou liegen over van alles en nog wat, dat alles me maar komt aanwaaien, dat ik verzin dat ik hooggevoelig ben of seksueel geïntimideerd ben om bezoekers te krijgen, dat mensen ‘hebben ontdekt hoe ik écht ben’ – ga nog maar even door.

Deze keer is het me niet in de koude kleren gaan zitten. Vooral omdat het zoveel achter elkaar was. En ja, ik weet dat ik reacties kan verwachten als ik iets online zet. Absoluut. Zeker als het iets is wat toch al veel emotie/reactie oproept. En mensen mogen altijd kritisch of negatief zijn. Ik sta open voor respectvolle discussies, voor kritische feedback. Ik ga graag de discussie met je aan over iets waar je het niet over eens bent. Dat kan juist heel nuttig en goed zijn. Maar iemand zó onderuit halen, zó gemeen iemand beledigen: dat vind ik écht nooit oké. Je mag het nog zo met me oneens zijn, zulke dingen zeg je gewoon niet. Deze keer heeft het me meer geraakt dan anders en heb ik wat meer tijd nodig om het te verwerken. Ik vind het ook elke keer weer frappant dat iedereen blijkbaar iets gemeens tegen mij mag zeggen, maar als ik vervolgens op een volwassen manier de discussie aanga, dat ik dan iets verkeerd doe. Hoezo mag iemand mij beledigen, en hoezo mag ik daar dan niet op ingaan – nog wel op een respectvolle, normale manier?

Ik ben natuurlijk veel na gaan denken over waarom het me deze keer zo raakte. Waarom het me überhaupt raakt als iemand zoiets achterlijks zegt. Ten eerste omdat ik zelf ook mijn onzekerheden heb. Me soms ook dik en lelijk voel. Of een luie donder die niks kan. Als iemand dan zoiets zegt, raakt dat natuurlijk een snaar. Iets waar ik zelf aan moet werken, dat realiseer ik me maar al te goed. Maar normaal gesproken raakt het me even en kan ik het vervolgens van me af laten glijden. Deze keer blijft het allemaal wat langer kleven en heb ik iets meer moeite deze reacties niet langzaam te gaan geloven. Ja, natuurlijk zou ik me er niks van aan moeten trekken en ja, natuurlijk moet ik er om lachen. Dat lukt heel vaak. Deze keer even niet.

Jarenlang heb ik een hardnekkige verslaving gehad: het lezen van een forum waarop (beauty)bloggers besproken worden. Soms stopte ik weer even met lezen omdat ik merkte dat ik er onzeker van werd en omdat het me irriteerde, maar uiteindelijk zat ik altijd elke dag wel een paar keer over mezelf te lezen. Zeker zit er af en toe nuttige feedback bij en zeker deed ik er soms ideeën op, maar vaak voelde ik me gekwetst en rot als ik het forum gelezen had – en toch blééf ik kijken. Waarom? Ik wilde gewoon wéten wat ze over me zeiden. Ik moest het weten. Uiteindelijk was het gewoon een verslaving. Een paar weken geleden besloot ik te stoppen. Ik blokkeerde de site op mijn telefoon en in de browser op mijn laptop. Dat gaat goed. Ik ben er sindsdien niet weer geweest. En dat voelt beter. Ik hoef niet meer te lezen hoe een groepje meiden zó kritisch is op bloggers waaronder ikzelf. Na jaren ben ik er eindelijk mee gestopt en daar ben ik blij om.
Als er mensen zijn die graag iets feedback aan mij willen geven, of iets anders willen laten weten, dan kunnen zij me makkelijk via andere kanalen benaderen. Daarvoor hoef ik geen forum te lezen.

Anyway, waarom deel ik dit eigenlijk? Terwijl ik dit typ, denk ik nog steeds om het niet te plaatsen. Waarom zou ik het delen? Nou, omdat online zoveel theater wordt gemaakt. Zoveel mensen plaatsen alleen maar de leuke en mooie dingen. En ik doe dat zelf ook veel. Want dat is leuk en fijn om te lezen. En het staat mooi op mijn Instagram-feed. En natuurlijk ga ik niet elke dag lopen klagen over elk klein dingetje dat er misgaat. Maar die perfecte feed, die blog waar alleen maar positieve dingen op worden besproken, dat is niet realistisch. Met niemand gaat het altijd fantastisch. Het is heel normaal als het soms gewoon even wat minder gaat. Ook als daar geen grote redenen voor zijn. Ik zit gewoon even wat minder lekker in mijn vel, en dat komt wel weer goed. Het is prima dat ik me nu even zo voel. Deze keer wil ik het gewoon even delen. Met de angst dat ik met zo’n artikel weer een bak shit krijg. Want daar ben ik nu wel wat banger voor geworden en dat haalt een stukje plezier weg. Maar toch wil ik dit delen, omdat ik niet houd van poppenkast.

Ik vind het lastig om nu goede video’s te maken. Blogposts lukken wel aardig (al kan ik minder vooruit werken dan normaal), de video’s kosten iets meer moeite. Dankjewel voor je begrip 🙂


Cynthia Schultz

Ik ben Cynthia Schultz en Cynthia.nl is mijn blog! Ik ben gek op eten, reizen, beauty, interieur, lezen, gadgets en daar blog ik over. Lees hier meer over mij.