Hoi, ik ben een Structuurjunkie
Hoi, ik ben Cynthia. En ja, aan de ene kant ben ik dus inderdaad dat Pietje Precies. Werk ik met een planner, formuleer ik doelen, maak ik takenlijsten (die ik ook daadwerkelijk afvink) en doe ik wat ik zeg. Aan de ene kant houd ik van hard werken. Ja oei, ik weet dat je dat als blogger niet mag zeggen, want dan krijg je de hard-werken-politie over je heen (hoe durf je te zeggen dat je hard werkt), maar ik zeg het toch. Ik houd van hard werken. Heerlijk vind ik het om bergen te verzetten, om productief te werken, ideeën om te zetten in plannen. Doelen formuleren en ze halen, werken aan een plan, dromen omzetten in daden. En gewoon soms doorknallen omdat er simpelweg werk af moet, omdat er deadlines moeten worden gehaald, omdat er workshops op de planning staan, omdat bezoekers en klanten op de deur staan te kloppen. Want dat is natuurlijk meestal het werk. Niet heel veel spannends, maar gewoon de hele dag achter de computer zitten.
Dit is dan ook het beeld wat wij allemaal graag delen, he. Het beeld dat we hard werken, doelen waarmaken en onze takenlijstjes afvinken. Ik maak me er zelf ook schuldig aan, al deel ik ook vaak zat foto’s van een boek, ikzelf hangend op de bank of een ochtendwandeling met Kees. Ook daarover straks meer. Wat dus zo geinig is, is dat mensen graag in hokjes denken. Ik ook, want ik zie mezelf ook als een gestructureerd productief mens dat graag aan de slag is. Actief bezig is.
Hoi, ik ben absoluut geen Structuurjunkie
Laatst zei iemand in een gesprek tegen mij ‘jij hebt dan ook vast van die perfect ingedeelde keukenlades en zo.’ Ik weet niet eens meer in wat voor context dit gezegd werd, maar ik weet nog dat ik er om moest lachen en zei: ‘Nee, mijn keukenlades zijn echt een zooi.’ Mensen verwachten dus meteen dat ik een perfect ingedeeld en ingericht huis heb waar alles helemaal gestructureerd is. Bij deze help ik je uit die droom. Ik denk maar zo: je kan niet alles, he. Niet dat mijn huis een grote smerige bende is, maar echt gestructureerd kan je het niet noemen, hoor. Ik bedoel, ik ken mensen die inventarislijsten hebben. Ik heb 8 pakken volkorenpasta in de kelder staan en dat vergeet is steeds (nu niet meer, dus).
Waar ik aan de ene kant die enorme Structuurjunk ben, ben ik ook een enorme Sloddervos. Mijn moeder noemde me vroeger bij de vleet zo en eh, dat doet ze nog steeds regelmatig. Ik heb gewoon twee kanten. In mijn werk en hobby’s ben ik gestructureerd. Daarbuiten wat minder. We hebben geen handige opbergsystemen (nergens), ik kan in korte tijd van een opgeruimde, schone ruimte een enorme troep maken en soms ligt er boven was overal. En weet je: het maakt me niks uit. In mijn werk kan ik er niet zo goed tegen, verder deert het me gewoon niet. Prima dus.
Daarnaast gaat het ook wel in fases. Er zijn soms periodes dat ik helemaal geen zin heb in planners en doelen en werken en dan doe ik lekker rustig aan en dan mik ik mijn planner in een hoek. Ik zie je later wel weer, vriend. Ik kan heel lui zijn, geen poot uit willen steken en daar kan ik ook van genieten. Juist omdat het in pieken en dalen is. Soms is het een paar weken even doorzetten en daarna mag luiheid weer. Enne, als ik heel druk ben, neem ik juist ook soms dat halfuurtje om met een boek op de bank te zitten, omdat ik weet dat ik daarna weer productief aan de slag kan. Ik hóud van dat productieve streberige, maar ook van het luie nutteloze
Het bestaat gewoon naast elkaar
Ik ken veel ondernemers en veel productieve, hardwerkende mensen en ik kan je verzekeren dat niemand altijd dat productieve, hardwerkende mens is. Het gaat allemaal om de balans. Een vriendin runt een goedlopend bedrijf maar ligt soms ook hele weekenden in bed series te kijken, of neemt soms een week vrij om gewoon helemaal niks te doen. Een andere vriendin heeft een goede baan bij een radiostation en werkt daar keihard voor, maar slaapt ook lekker uit wanneer ze kan. Zo is het bij mij natuurlijk niet anders. Dus ja, ik ben die structuurjunkie die met planningen werkt en productief is en doelen nastreeft, maar ik ben ook een luie donder die op de bank hangt en niet eens op wil staan om een kop koffie te maken. Die ‘fases’ waar ik het eerder over had, kunnen heel kort zijn (een dag of dagdelen) maar soms ook weken of maanden. Ik heb periodes waarin ik ‘gewoon’ mijn werk doe en waarin ik het allemaal wel best vind. Fases waarin ik extra lange wandelingen met Kees maak, vaak met vriendinnen afspreek en veel op de bank hang, fases waarin ik misschien 20 uur per week werk. Daar tegenover staan dan dus de periodes waarin ik veel meer uren maak, vol zit met ideeën, vol energie zit en plannen maak en doelen wil behalen. Juist de combinatie is mooi, toch? Van mij mogen alle Structuurjunkies die andere kant ook weleens laten zien. Want die mag er net zo goed zijn.
En pssst. Het is ook gewoon helemaal top als jij geen zin hebt in al die doelen, in al die tips om productiever te werken, in de takenlijsten en planners. Alleen doen als je er gelukkig van wordt. Zo niet: prima. Doe waar jij blij van wordt.