Positieve kanten van deze tijd

Op Instagram vroeg ik aan mijn volgers: wat is voor jou positief aan deze periode? Daar kwamen overweldigend veel waanzinnig mooie reacties op. Ik heb er een aantal uitgepikt.

• ‘Het besef dat geluk voor mij in veel kleinere dingen zit dan ik vooraf altijd dacht.’
• ‘Mijn relatie! Oh wat hebben het na 17,5 jaar toch fijn samen.’
• ‘Even terug naar de basis. Na een drukke periode tot mezelf komen.’
• ‘Verloren tijd (ivm ziekenhuisopname na geboorte) inhalen met ons zoontje!’
• ‘Rust in mijn hoofd en gebrek aan sociale druk. Als introvert is dit ZO fijn.’
• ‘Complete reorganisatie bedrijf en manier van producten maken. Zo meer tijd voor mijn gezin!’
• ‘Waarderen wat je hebt. In plaats van verlangen naar wat ‘ontbreekt’.’
• ‘Heel veel in ons nieuwe huis zijn en genieten van elkaar.’
• ‘Ik vind het heerlijk dat er zo weinig mensen op straat zijn. Ik houd er namelijk stiekem niet zo van!’
• ‘Geen reistijd = elke dag tijd om lekker hard te lopen.’
• ‘Rust in mijn agenda! Vooral sociaal maar ook werk. Heerlijk na alle drukte’.
• ‘Wat meer waardering voor mijn werk als verpleegkundige.’
• ‘Ik ben heel extravert en altijd met anderen en weet nu: ik kan ook alleen zijn.’
• ‘Ik kom tot rust. Ik leer tuinieren waardere, ik heb meer tijd om te lezen, voor de laten en om te wandelen.’
• ‘Ik heb altijd al gitaar willen leren spelen dus een gitaar gekocht en mijzelf gitaar geleerd.’
• ‘Avondeten en boodschappen beter plannen en inkopen. Minder verspilling.’
• ‘Leren om mezelf op 1 te zetten.’
• ‘Nooit meer haast hebben.’
• ‘De ontdekking dat ik helemaal niet zoveel nodig heb.’

Vooral rust, geen FOMO en aandacht voor elkaar en de kleine dingen vielen me heel erg op, die kwamen veel terug.

Er zit heel veel overlap in wat jullie fijn vinden aan deze tijd en wat ik fijn vind aan deze tijd, dus ik zal wat gaan herhalen.

Het grootste voor mij is ook rust in mijn agenda. En dan vooral dat er geen fysieke afspraken zijn en dus geen reistijd. Dat scheelt voor mij enorm veel tijd. Ik had niet elke dag afspraken buiten de deur, maar meestal wel meerdere keren per week, en soms was dat in Amsterdam of Utrecht of Den Haag. Ik zit bijna niet meer in de auto en helemaal niet in het OV en dat levert veel rust en tijd op. Over het algemeen maak ik ‘normale’ werkweken, maar ik neem nu vaker een extra dag vrij.

Maar ook merk ik dat de agenda zich minder snel vult met onzinnige dingen, en dat de afspraken die ik nu digitaal wél doe, veel productiever een efficiënter zijn. Als je met elkaar gaat zitten ‘in het echt’ ervaar ik dat er veel meer ‘koetjes en kalfjestijd’, ‘koffiedrinktijd’ is, digitaal of telefonisch is dat veel minder, kom je sneller to the point.

Als introvert en HSP’er (hooggevoelig persoon) is het echt een grote zegen dat alles wat sociaal is op een laag pitje staat. Ik heb nul FOMO. Dat had ik al nooit héél erg, hoor, maar nu is het totaal weg. De sociale druk is veel minder. Ik hoef nergens heen. Ik krijg geen uitnodigingen voor feestjes of etentjes. Want het gebeurt gewoon niet.

Omdat ik nu niet weg kán, niet om uit eten te gaan maar ook niet om te reizen, voel ik me rustiger. Ik ben normaal altijd wel bezig met een volgend tripje, al reis ik al veel minder dan jaren geleden. Nu is dat helemaal weggevallen en al vind ik dat aan de ene kant jammer en mis ik het, aan de andere kant haalt het nog wat onrust weg. Ik kan nergens heen, dus ik ben gewoon thuis.

We zijn veel meer samen, Willem, Kees en ik. Willem en ik werken allebei gewoon, maar we zien elkaar dus wel meer. En we hebben samen meer echte tijd met Kees. Om te wandelen, maar ook om gewoon te knuffelen en te spelen. We hebben het echt fijn met z’n drie.

Ik heb simpelweg meer tijd voor de dingen die ik fijn vind om te doen, zoals lezen en wandelen. En ik geniet echt intens van die simpele momenten thuis. Nog meer dan normaal. Van een kop koffie en een boek in de zon. Van lekker koken en samen eten. Wat iemand hierboven ook al zei: je ontdekt dat je niet zo ‘heel veel’ nodig hebt om echt te kunnen genieten.

Ik waardeer ons huis nu nóg meer dan normaal. Inmiddels wonen we hier vier jaar en in die vier jaar heb ik altijd van dit huis gehouden, maar nu ben ik er nog veel blijer mee. En ook met de fijne tuin. Samen zorgen we er nu ook goed voor, beter dan normaal. We besteden meer aandacht aan alles in en om het huis, omdat we er nu ook veel meer zijn samen.
En daar komt bij dat de hulp die normaal gesproken een keer in de week komt voor het huishouden (voor de ‘grote dingen’ zoals de badkamer, de slaapkamer, de was strijken en vouwen, ramen lappen), er nu niet is. Niet dat ik nu sta te springen om het huishouden te doen, maar ergens haal ik er ook wel voldoening uit. Inmiddels heb ik een goed ritme en structuur in al die taken en ik geniet extra van een fris verschoond bed en een blinkende keuken. Omdat ik het zelf heb gedaan.

Hopelijk gaan we ergens in het komende jaar langzaamaan enigszins terug naar ‘hoe het was’ (hier hoeven we geen discussie over te voeren, maar je snapt wat ik bedoel: er komt een moment dat we weer mogen reizen, een moment dat we niet zoveel mogelijk thuis moeten blijven en er komt een moment dat we bijvoorbeeld weer fysiek met elkaar kunnen meteen).
Deze tijd heeft me aan het denken gezet: wat wil ik ‘meenemen’ naar ‘wanneer alles weer normaler wordt’? En waar kijk ik juist ontzettend naar uit om weer te doen?

Vooral: de rust in de agenda en ook in mijn hoofd. Minder fysieke afspraken, wat meer digitaal meeten. Nog kritischer worden op wat ik zakelijk wel en niet doe, past dit bij mijn doelen en wil ik dit écht graag? Zo nee, kan het dan uit de agenda?
Die rust en ruimte, dat is wat me heel erg zal bijblijven van deze tijd. Al maak ik gewone werkweken, ik ervaar wel echt minder drukte. Dat wil ik zoveel mogelijk vasthouden, straks. En ik denk dat dat ook heel realistisch is voor mij.
En ik hoop dat we, als we onze vrienden en familie ooit weer kunnen knuffelen en vasthouden, en al we weer een feestje kunnen vieren en uit eten kunnen samen, we blijven herinneren hoe fijn en genieten dat is. En dat het absoluut niet vanzelfsprekend is.