Maand van Emmy – oktober

Het was natuurlijk ‘nog maar’ oktober maar ondertussen zijn er al zakken pepernoten weg gegeten (en verdronken in mijn kopjes thee, waar ik ze in dip) en heb ik serieus al een planning voor de Kerstdagen. Dat laatste vind ik vooral best bizar en ergens ook wel irritant. Maar, gepland is gepland en dat geeft ook vaak wel weer een stukje rust.
Ik kocht ook vast zuurstokjes voor de Kerstspecial bij Coffee-Star, die hangen we dan aan het glas ofzo. Moet ik nog even uitdenken haha.

Dit. Is. De. Laatste. Keer. Dat. Ik. Gras. Maai. Kijk nou, het ziet er echt uit alsof ik een kudde knaagdieren op het gras heb losgelaten. Kort geknabbeld. Ieder z’n talent, en grasmaaien is gewoon niet de mijne. Ik doe het ook gewoon niet meer, ik weiger. Joe, doei.

Ik haalde Luuk op van Schiphol, hij was drie weken in Afrika op vakantie met vrienden. Hij wist niet dat ik hem kwam halen want hij zou de trein naar Hengelo pakken. Onder het motto: ‘elke minuut dat ik hem eerder zie is meegenomen’ ging ik op pad. Ik had de Schiphol app gedownload en daarmee kon ik precies zien wanneer hij zou landen en kreeg ik ook een bericht toen zijn bagage op de band kwam. Ik heb toen drie kwartier naar de deur staan staren maar hij kwam maar niet. Ik appte hem op een gegeven moment maar of hij zijn tas al had, en of hij al wist welke trein hij zou nemen. Hij appte me toen dat hij op dat moment in de Albert Heijn was en de trein zou pakken die op dat moment over 7 minuten zou gaan. IK HAD HEM DUS GEWOON GEMIST. HOE DAN?! Ik moest dus een sprintje trekken naar de Albert Heijn, waar hij ook niet meer was dus ik gokte maar op het perron. Onderweg gooide ik ook nog mijn telefoon in de prullenbak in plaats van mijn lege theebeker. Sta je daar te grabbelen in de vuilnis terwijl je -zie outfit- toch wel je best hebt gedaan om er een beetje appetijtelijk bij te staan. Ondertussen tikte de klok weg en uiteindelijk ben ik als een soort Churandy Martina die luchthaven over gesprint en vond ik hem bij het station. Ik tikte hem buiten adem op de schouder en hij schrok zich wild. Poging werd wel gewaardeerd, en ik heb weer een goed verhaal voor feesten en partijen. Achteraf bleek dat ik vertederd naar een stel kindjes heb staan kijken die super blij waren om oma en opa weer te zien. Daarachter is Luuk weggeglipt in sneltreinvaart. #FAIL.

Ik geef toe: deze foto van mijn voet is wel heel erg close-up. Excuus voor de zwakke magen. Ik maak hem echter om te demonstreren dat ik ook zonder slipper-temperaturen mijn teennagels altijd netjes in de lak heb zitten. Niks zo armoedig als van die half afgebladderde lak op je tenen.

Over tenen gesproken, we blijven even in thema. Mijn grote teen aan mijn rechtervoet is in de afgelopen periode naar rechts gegroeid waardoor ik pijn had met hardlopen en oefeningen zoals lunges. Uiteindelijk ging het ook pijn doen met gewoon lopen en nu moet ik 3 maanden lang ’s nachts dit super sexy attribuut om mijn teen/voet. Ik hoop dat het werkt, want ik kan nu ook niet alle schoenen aan, zeker geen hakken, en hardlopen gaat ook niet. Ik vervang dat wel door een sportschool dagje, maar het moet gewoon over gaan.

Mijn achtertuin is veranderd in een buurtcentrum voor katten. Ik ga nu de kussens allemaal even wassen en opruimen, hopelijk gaat het niet om een zwerfkat maar om eentje die gewoon ergens een bedje binnen heeft.

Oktober was ook wel een hele gemakkelijke eetmaand. En met gemakkelijke eetmaand bedoel ik dat ik het mezelf iets te gemakkelijk heb gemaakt. Wijntje hier, taartje daar, en weinig moeite doen om een gezonde maaltijd te maken voor mezelf. Hier eet ik pita broodjes met burrata en tomaatjes in balsamico. Heerlijk, maar geen volwaardige maaltijd natuurlijk.

Op de eerste foto mijn lievelings. Carrotcake bij De Drie Graefjes. De tweede een vegan cheesecake bij The Meets. Dan geniet ik toch meer van die eerste, kan er niks aan doen. In november probeer ik weer wat meer mijn balans te vinden.

Hier heb ik ook geen spijt van. De Shrimpburger van Jacks Burgers in Hengelo. God-de-lijk.

Lieve kleine Cira kijkt heel bedenkelijk bij deze foto. Liefje!

Tussen de bedrijven door help ik iemand schilderen in haar nieuwe huis. Tof hè, deze gele balk. Niet dat ik dát heb gedaan, nee, ik ben veilig op een wit muurtje in de slaapkamer gezet.

Luuk had zich bedacht dat ik vast wel om kon gaan met een tondeuse, en dat hij wel een privékapster had verdiend. Ik had nog nooit iemand met een tondeuse bewerkt dus ik vond het wel een beetje eng maar het ging hartstikke goed. De eerste keer maakte ik het iets te kort op de achterkant, maar de tweede keer ging dat perfect. Hij wil het niet op één lengte maar van kort naar steeds iets langer. Een soort blending, maar dan met haar. Ik vind het wel leuk om te doen!

De vrijdag van ADE ging ik samen met Hiske naar Amsterdam. Hiske is een goede vriendin van mij, en ook Luuk’s zus. Handig! Luuk nam een halve dag vrij en zo konden we leuk met z’n drieën een dagje shoppen, vreten en chillen. Knappies hè? En, aanschouw, het resultaat van Luuk’s haar.

Dit had ik die dag aan, ik denk de laatste dag dat de beentjes bloot konden!

Op diezelfde vrijdag tijdens ADE gingen Luuk en ik samen naar STRAF_WERK. Een super tof techno feest, waar we een van de weinigen waren die gewoon lekker gingen op een paar wijntjes/biertjes in plaats van een paar pillen. Ieder zijn ding, maar niet voor mij. We hebben tot een uur of 3:30 gedanst.

Zaterdag gingen we naar de Kopstootbar, om de hoek bij het Leidscheplein. Op het Leidscheplein zelf stond dit wagentje met een man die toch aardig op leeftijd was (voor een DJ dan) en hij maakte er een goed feestje van! Dat vind ik zo leuk aan ADE, dat je overal in de stad van die onverwachte mini-feestjes aantreft.

Genieten van deze zonsopkomst in de trein.

Mijn bazen nemen me mee voor een lunch naar Simonis in Den Haag, of was het Scheveningen? In ieder geval de lekkerste vis ik die ooit heb gegeten. Super verse sashimi en boterzachte haring.

Yes hello it’s me. Begin november vier ik alvast mijn dertigste verjaardag (die pas in december is) samen met twee vriendinnen die ook in het najaar 30 worden. Samen worden we negentig, dus we geven een 90’s party! We gaan als de Spice Girls en ik claimde Posh. Ik kon alleen geen geschikte, betaalbare pruik vinden die ook nog eens niet compleet voor schut was. Dus uiteindelijk zie ik er meer Pulp Fiction uit dan Posh Spice. Maar ach, dat is ook jaren negentig.

Ik heb niet vaak sieraden om maar de sieraden van &Otherstories vind ik altijd heel erg mooi. Zo ook deze ring, die ik nu wel bijna elke dag draag.

Ook een mijlpaaltje die dag, ik ging voor het eerst de hele dag zonder make-up door het centrum van Amsterdam. Ja, voor een ijdeltuit zoals ik is dat best een ding. Maar ik voelde me er wel lekker bij. Hier alleen mijn kin als bewijs, dus je moet het maar van me aannemen. Ik voel me er de laatste tijd steeds zekerder bij.

Oeps. Als je zelfbruiner gebruikt zien je handdoeken er soms zo uit.

Als je je de vorige maand van Emmy nog kunt herinneren dan weet je misschien nog dat ik gymlegging-struggles had. Ik heb er her en der wat besteld, op jullie aanraden, maar ik vond toch 2 fijne bij de nieuwe collectie van H&M. Deze kleurrijke, en een zwarte. Dit topje, en dezelfde in het wit kocht ik bij Myprotein. De leggings daarvan zaten ook lekker, maar trokken een beetje gek bij mijn kruis. Misschien heb ik gewoon een gek kruis, want ik zie dat bij anderen niet en ik vond ze verder erg mooi. Gelukkig kan ik lekker voordelig bij H&M blijven! Ondanks het slechte eten, ging het in de sportschool wel weer erg lekker.

De druiven houden het langer vol dan de blaadjes.

Unicorn at heart.

Schoenen van Asos, pashouder van Primark.

Ik ging ervoor. Ik laat alles laseren. Oksels, bikini-gebied en mijn hele benen. Ik ben er zo klaar mee! Ik ga een beetje zenuwachtig naar mijn eerste afspraak bij Smooth Laser Clinic in Enschede. De zenuwen zijn niet nodig, afgezien van de ongemakkelijkheid omdat je met je hele fruitmandje open en bloot ligt. De huidtherapeutes waren echter zo vriendelijk en deskundig dat ik dat ook nog wel een keer vergat. Het deed geen pijn, waar ik wel bang voor was. Het kan nog iets gevoeliger worden naar mate de behandelingen vorderen maar voor alsnog was het echt pijnloos. Je voelt alleen maar warmte opbouwen, wat ik eigenlijk wel lekker vond. Het komt ook omdat zij een hele innovatieve laser gebruiken, de meest pijnloze op dit gebied. Ik merk na de eerste keer gelijk dat er meer tijd zit tussen twee scheerbeurten (ik moest stoppen met epileren omdat ik ging laseren) maar in totaal heb ik tussen de 6 en 10 behandelingen nodig. Het is een langdurig proces, want tussen elke behandeling zit 8 weken, maar het wordt gedurende deze tijd natuurlijk ook steeds iets beter. Deze kliniek is overigens ook echt niet duur (in verhouding), ik link hier even naar hun website.

Lekker kleurrijk!

Er kwam onlangs een artikel online waarbij ik mijn hele huis laat zien. Als je hem nog niet hebt gelezen, dan check je hem hier! Ik vertel daarin dat ik nog een stoel zoek voor in de hoek. Het liefst met franjes, maar die kon ik toch niet goed vinden. We liepen in de kringloop en zagen toen deze leukerd uit de jaren ’60 voor maar €30,00. Ik vind hem echt top passen bij het interieur, dat ook een beetje 60’s a 70’s is qua sfeer. De plant helemaal links in de hoek heb ik uiteindelijk nog op een krukje gezet voor meer hoogteverschil.