Instagram Q&A – voorjaar 2024

Haha, geen idee. We hebben natuurlijk een hele uitzonderlijke weg bewandeld om Novae te mogen ontmoeten en we hebben nog niet scherp hoe dit voor een volgende keer zou zijn. We hebben wel beide een toekomstbeeld voor ogen met meerdere kinderen, maar ik ben daar op dit moment zelf ook nog echt niet aan toe.

Door een stad heen dwalen met een koffie in de hand 🙂

Goed, gelukkig! Wij hebben niet snel ruzie en nu ook niet. Wel hebben we gemerkt hoe snel je langs elkaar heen gaat leven als er een baby komt, en hoe belangrijk het is om tijd voor elkaar te maken. Je maakt tijd met elkaar met de baby erbij, je maakt tijd voor jezelf maar je moet ook echt tijd hebben zonder kind. Ook al is het een paar uur nadat Novae op bed ligt, want zoveel date nights hebben wij nog niet gehad. Ook vooral om elkaar te blijven zien, aanspreken en benaderen als meer dan de moeder/vader van je kind. Ik kan me voorstellen dat wanneer je relatie al wankelt, de komst van een kind dit echt aan gort kan schoppen. Maar, gelukkig zijn wij heel erg oké en hebben we ook steeds meer ruimte en head space om tijd voor elkaar te hebben.

Dit was eigenlijk een hele lange vraag maar ik heb hem even samengevat haha.

Wij zijn nog niet echt heel erg bezig met ‘opvoeden’, maar dat begint nu langzaam aan wel te komen nu Novae meer gaat begrijpen. Ik spreek haar bijvoorbeeld al wel eens streng toe als ze aan een lampenkoord probeert te trekken. Ik kan dus nog niet echt concluderen hoe verschillend wij daarin zijn en waar dit botst. Maar, ik denk ook oprecht dat wij best veel op elkaar lijken hierin. Luuk is met iets meer regelmaat en discipline opgegroeid dan ik, dat zal misschien dan bij ons ook wel zo doorsijpelen.

Wat bij ons wel heel duidelijk geweest is vanaf het begin, is dat we gelijkwaardig willen zijn in het ouderschap. Dat we beide evenveel tijd aan werken willen besteden en evenveel met Novae willen zijn. We wilden voorkomen dat er meer bij mij kwam te liggen, wat helaas toch nog wel heel veel gebeurt bij veel stellen.

Door borstvoeding komt er toch ook wel een stuk bij de vrouw waar je gewoon ook niks aan kan doen, maar ik denk dat wij als stel daar wel heel goed doorheen aan het wandelen zijn. Luuk en ik zijn op dit moment heel gelijkwaardig in alles. In inkomsten, in tijd, in het huishouden etc. We hebben daarin wel onze eigen rollen, ik kook bijvoorbeeld altijd en Luuk doet de tuin. Maar de één heeft geen zwaardere load dan de ander. Dat voelt fijn.

Nee. En ik wist zelf eigenlijk ook niet goed wat ik van te voren daarvan moest verwachten.
Ik dacht dat het misschien wel iets verzachtend of helend zou werken, maar ik merkte dat het twee compleet verschillende dingen zijn die door de jaren heen soms een beetje onterecht verwoven zijn geraakt; onze kinderwens en het verlies van Lovis.

Onze kinderwens is vervuld, die pijn en die strijd is er niet meer.
Er is nog wel trauma rondom het proces.

Het verdriet rondom het verlies en gemis van Lovis is er nog steeds, en nu weet je ook nog iets beter wat ‘had kunnen zijn’. Soms dus misschien nog wel pijnlijker. Ik moest ook weer door een nieuwe fase van het rouwproces, toen Novae kwam.
We zijn er ook meer bezorgde ouders door.

Voor mij een hele duidelijke nee, voor Luuk ook (gelukkig). Dat zijn wel belangrijke dingen om het over eens te zijn.
Monogamie maakt voor mij de eenheid en band compleet in een huwelijk. Ik ben daarin echt geen star persoon, ik vind dat je alles moet kunnen bespreken en ik zou elk voorstel of elke behoefte dan ook altijd met een open hart aanhoren. Maar, het past gewoon absoluut niet bij mij als persoon.

Sushi! Sowieso.

Ik ben ook heel erg gek op burrata, hele goede pizza, steengoed Indiaas eten en gewoon simpelweg; brood. Ik ben echt een brood eter en als ik de rest van mijn leven alleen nog maar brood (wel verschillende soorten en op verschillende manieren belegd) mocht eten dan zou ik dat best prima overleven.

Ik heb zeven maanden borstvoeding gegeven, en vanaf zes maanden ben ik langzaam af gaan bouwen. Ik heb elke keer een voeding er tussenweg gelaten waar we dan een fles voor gaven. Op een gegeven moment zaten er een paar dagen tussen, en dan kreeg ik toch ineens nog weer stuwing. Dan legde ik toch weer even aan, en op een bepaald punt merkte ik dat er nog wel melk was maar geen stuwing meer. Dus toen ben ik gestopt met aanleggen.
Ik had dus ook geen exact moment dat ik wist dat de laatste keer zou zijn eigenlijk, maar ik vond het afbouwen zowel verdrietig als bevrijdend.

Ik zeg nooit nooit, maar zoals ik het nu zie denk ik van niet. Ik vind het een hele verantwoordelijkheid, en ik vind het ook dermate beperkend dat ik er niet weer voor zou kiezen. Sowieso zou ik niet snel voor een huisdier gaan eigenlijk, ook al lijkt het soms nog zo leuk!

Hier hebben we eigenlijk geen ‘plan’ voor gemaakt. We zijn beide geen mensen die veel waarde hechten aan data of memorabilia dus ik denk dat het vooral zal zijn door er open over te vertellen wanneer zoiets ter sprake komt. Ik forceer het niet dat andere mensen het benoemen als ze het over broertjes of zusjes hebben, ik leg ook niet altijd het hele verhaal uit als iemand vraagt of Novae ons eerste kindje is. Ik voel heel erg dat de mensen om ons heen Lovis altijd in hun herinnering hebben en dat maakt dat ik ook niet voel dat ik daar voor hoef te strijden, iets wat ik bij anderen met soortgelijke ervaringen soms wel een beetje ervaar. Iedereen gaat door zulke processen op zijn eigen manier.

Een aantal dingen die bij mij wel altijd sterk terug komen dat zowel lessen zijn als mantra’s als motto’s:

• Nooit minder hard shinen omdat iemand anders je shine niet aan kan.
• Mensen waar je je best bij moet doen of je niet 100% jezelf bij kan zijn, zijn niet de moeite waard.
• Alles wat er gebeurt, gebeurt in mijn voordeel.
• Na regen komt toch echt ooit wel weer zonneschijn.
• Als iets niet gebeurt, betekent het niet dat het nooit gebeurt.
• Ik mag nastreven wat ik fijn vind en wil in het leven en dit hoeft niet volgens de norm te zijn.
• Angstgevoel en intuïtie kunnen op elkaar lijken.
• Iedereen heeft zijn eigen waarheid.
• Kwetsbaarheid, aardigheid en een handuitreiking zijn tekenen van kracht, niet van zwakte.
• Open zijn als mens heeft mij veel gebracht.
• Als je een compliment denkt, spreek hem dan uit.
• Dankbaarheid is een keuze en geluk volgt.
• Geluk is geen op zichzelf staande emotie/emotionele staat maar loopt vaak paralel aan andere.
• Slaap is altijd een prioriteit.
• Liefhebben is loslaten.