Liefde voor Instagram
Ik ben echt gek op Instagram. Het is hét sociale medium dat draait om beeld en ik vind het heerlijk om foto’s van anderen te bekijken en om natuurlijk zelf foto’s te delen. Op Instagram heb ik de meeste interactie met jullie. Via de reacties, maar ook via DM heb ik leuke gesprekken met ‘volgers’ (wat blijft dat toch een raar woord, ik ben Jezus niet) en met velen bouw ik voor mijn gevoel echt een band op. Veel meiden ben ik door de jaren terug gaan volgen en ik heb echt het idee dat ik ze ken. En zij mij.
Wat voor mij het meest persoonlijk is aan Instagram, is Stories. Toen Stories werd geïntroduceerd, verdween ik (en velen met mij) van Snapchat en ging ik vol voor Instagram. Mensen die ik al lang volg en die veel Stories maken, geven me echt het gevoel alsof ik ze ken. Ik ben op Stories ook veel persoonlijker en ‘snappier’ dan in mijn feed, omdat het toch verdwijnt en allemaal lelijk ‘mag’, het hoeft niet zo gelikt. Ik deel veel en vind dat ook erg leuk om te doen omdat het zo mega laagdrempelig is.
Ik houd van beeld, van foto’s, en vooral van persoonlijke verhalen, van mensen leren kennen, van contact en van echtheid. Dat vind ik heel veel op Instagram en daar beleef ik echt veel plezier aan.
Haat aan Instagram
Begon het vroeger met vage filters en wazige foto’s en deelde iedereen maar gewoon wat er toevallig gebeurde, is het nu allemaal veel gelikter en hebben veel content creators hun werk van Instagram gemaakt. Waar ik aan de ene kant zo gek ben op het contact, de echte content van echte mensen, de verhalen en de foto’s, heb ik ook een beetje een afkeer voor de neppe kant van Instagram. Van feeds die allemaal op elkaar lijken, op het tegenovergestelde van spontaniteit, op de zogenaamd perfecte levens, lijven en gezichten en de ‘regeltjes’ van het Instagram algoritme waar je aan mee moet doen wil je veel volgers, veel likes en veel reacties. Instagram gaat niet meer over leuke momenten delen, maar om perfecte foto’s in scene zetten en zo een perfecte feed maken.
Ik wil niet zeggen dat dat verkeerd is, of dat mensen die dit doen zich zouden moeten schamen: het is een manier om Instagram te gebruiken. Het werkt en veel content creators verdienen hier (heel) goed hun geld mee. Zeker als fashion blogger begrijp ik het posten van outfits en ik begrijp ook dat hier hele fotoshoots mee gemoeid gaan. Dat moet je ding zijn, en het mijne is het niet.
Instagram heeft door de jaren heen voor mij best wat leuke momenten verpest. Ach, verpest is een groot woord. Maar er zijn heel wat momenten geweest dat ik dacht: ‘Dit moet op Instagram,’ maar dan dus wel met de perfecte foto. Nu heb ik geen vriend of vriendinnen die van nature de hele dag foto’s van mij maken – ik moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken – dus ik vraag soms of ze me even op de foto willen zetten. Voor Instagram. En dat gaat dan net niet zoals ik het wil, of mijn haar zit gek, of ik heb net een vetrol, of de compositie is niet zoals ik het wil, en vervolgens zijn we beiden gefrustreerd en hop, weg is het leuke moment. Want ja, het moet natuurlijk wel perfect. Op reis merk ik soms dat ik denk: ‘Ik moet nog een toffe Instagram foto!’, en dan loop ik er soms over te stressen, en vervolgens ontstaat er gewoon áltijd spontaan een leuke foto. Omdat er een leuk moment is waar een foto van wordt gemaakt. En dat vind ik veel leuker om te delen.
Om me heen zie ik dit ook. Ik ben op heel wat persreizen geweest met grote instagrammers. De een doet dit Instagrammen heel ‘naturel’, die gaat staan op een mooie plek in een toffe outfit, er wordt een foto gemaakt, twee minuten werk, en hup, op Instagram ermee. Of nou, misschien niet nu meteen, maar het wordt ingepland voor later deze week. Er zijn ook instagrammers die er een hele fotoshoot van maken en een leuk moment aan zich voorbij laten gaan. Ik was eens op een boottripje, in de zon op een prachtige plek. Er waren meisjes met een tas met wel tien bikini’s en badpakken die een hele fotoshoot deden op het dek. En dat was niet met plezier. Voor de foto kwam er een lach, soms, maar zodra de camera weg was, verdween die lach en werd er gesnauwd en gebitcht. Ik snap dat het je werk is en dat je ervoor kiest, maar toen ik dat zag, dacht ik: zo ga ik het nooit meer doen. Dit is een anekdote, maar dit soort dingen heb ik zo vaak zien gebeuren.
Ik wil genieten van de leuke dingen die me overkomen en als daar dan een leuke Instagramfoto uitkomt, prima. Top. Maar ik ga niet de leuke momenten in het leven laten overstemmen omdat ‘er een perfecte Instagramfoto moet komen.’
Hoe ik Instagram ‘doe’
Voor mij is Instagram het verlengstuk van Cynthia.nl. Hier op mijn site deel ik wat ik de moeite waard vind om te delen, eigenlijk is het niet meer dan dat. Authenticiteit, echte verhalen, niet altijd het mooiste plaatje neerzetten, maar ook de shitzooi delen, want dat is het leven. Ik wil geen showreel maken waar mensen jaloers op worden, ik wil laten zien wat er echt gebeurd in mijn dagen, weken, jaren.
Dus op Instagram wil ik dat ook. Ik deel wat ik wil delen, wanneer ik wil delen. Daardoor voldoe ik niet aan de ‘regels’ van Instagram. Ik heb alles behalve een perfecte feed omdat ik nauwelijks kijk of een nieuwe foto ‘tussen de andere foto’s past’, ik deel soms op rare tijden en soms dagen niet, als ik niks leuks te delen heb. Want ja, ik doe dus die hele fotoshoots niet, ik ‘spaar’ geen foto’s die ik kan inplannen voor dagen dat er in mijn leven geen Instagram-waardige momenten zijn. Dat matcht niet zo goed met het Instagram algoritme, waar allerlei regeltjes aan verbonden zijn die ook regelmatig ineens weer veranderen.
Veel Instagram en social media ‘experts’ en ‘adviseurs’ zeggen mij dat mijn feed strakker moet, dat er meer eenheid in moet en dat ik vaker foto’s van mezelf ‘moet’ laten maken. Ongetwijfeld komen er dan meer volgers.
Maar ik wil dat helemaal niet. Ja, meer volgers is hartstikke mooi, maar ik wil gewoon delen wat ik wil delen. Ik wil op een reis niet de hele dag bezig zijn met de perfecte foto’s voor op Instagram. Ik wil mooie momenten beleven en daar vervolgens iets leuks van delen. En natuurlijk is het onderdeel van mijn werk, maar gelukkig kan ik dat doen op mijn manier en op mijn voorwaarden.