Ik ben gestopt met drinken

Ohhhh, wijn. Wijn was voor mij jarenlang een enorme hobby. Ik heb meerdere wijnopleidingen gedaan en weet er veel over. Ik houd ervan en beleef er enorm veel plezier aan. Al enkele jaren overwoog ik weleens om een periode te stoppen met drinken, maar elke keer had ik genoeg redenen om dat niet te doen. En daarnaast, af en toe een drankje (of twee, of drie) is toch geen probleem?

Afgelopen zomer las ik het boek ‘Sinds ik niet meer drink’ van Evi Hanssen en dat plantte bij mij enkele zaadjes. Het boek is een dagboek van Evi, die besloot een jaar niet te drinken. Het drukte mij met de neus op de feiten over hoe raar het eigenlijk is dat drinken zo sociaal geaccepteerd is, en zo doodnormaal is in onze maatschappij. En ik ging me steeds vaker afvragen of alcohol me nog wel zoveel bracht… En of het me niet meer kostte dan opleverde.

Kort daarna besloot ik december en januari niet te drinken. Gewoon, leuk, interessant experiment, kijken wat het met me doet. Toen ik half september in het vliegtuig terug zat van Costa Rica naar huis, besloot ik: ik stop gewoon nu. Ik was er wel een beetje klaar mee. Weer een vakantie met elke dag drank, ik kon even geen wijn meer zien. Eerst dacht ik nog: ik zie wel even tot wanneer ik dit doe, misschien trek ik het door naar december, misschien ‘mag’ ik van mezelf drinken als ik heel november op Curacao zit. Nu heb ik besloten: ik drink sowieso tot en met januari niet.

En wat ik begin februari doe, zie ik dan wel weer.

‘Je bent toch geen alcoholist?’ Tja, het is maar net wat je onder alcoholist schaart. Nee, ik was niet iemand die flessen per dag dronk. Of iemand die niet kon stoppen met drinken. Maar ik was wel iemand die steeds meer nadelen begon te ondervinden van de drank. In principe dronk ik alleen in het weekend, maar ook weleens doordeweeks bij een etentje of als er wat te vieren was. Dat was regelmatig. Een glas of zes in de week ging er meestal wel in, maar dat waren dan wel grote glazen… In het boek The Wine Myth hoorde ik (ik luister dit boek) dat een standaardglas wijn 100ml is – dus het glas dat valt onder een ‘unit‘ alcohol). In dat geval dronk ik echt wel meer dan zes standaardglazen alcohol per week.

Maar dat aantal is niet iets waar ik heel lang bij stilstond. Waar ik wel bij stilstond was de ‘last’ die ik ervan had.

• de discussies met mezelf over wanneer ik zou drinken, en hoeveel.
• dat ik me niet vaak aan ‘oké, eentje dan’ kon houden.
• de katers, ook als ik een of twee glazen had gedronken. De hoofdpijn, de dorst, het doffe gevoel.
• slecht slapen, ook doordeweeks (dat kan dus al van enkele glazen in het weekend).
• plannen die ik had niet kunnen uitvoeren door bovenstaande.
• de schuldgevoelens en de schaamte rondom bovenstaande.

Ik besloot dat deze nadelen te groot waren, en dat de voordelen (leuk, lekker, ontspanning) er niet meer tegen opwogen.

Uit het boek Quit like a woman van Holly Whitaker:

‘So we’re supposed to drink alcohol, but we’re not supposed to become addicted to it. We’re trained to ask one question of our drinking – Am I an alcoholic? – and to keep drinking if that answer is no. We’re conditioned to believe it’s normal to imbibe, abnormal to abstain, and because of this, we are not conditioned to ask the most reasonable questions of all: Is alcohol getting in the way of my happiness, my life, my self-esteem? Is it getting in the way of my dreams, or maybe not working for me? Does it cost more than it gives, does it shrink more than it expands, does it cut pieces out of me I can’t reclaim? Does it make me hate myself, even just a little bit?’

Voor mij was een reden om te drinken – naast dat ik wijn erg lekker vind – de ontspanning. Het was altijd echt mijn relaxmoment. Een goed glas wijn, wat lekkers te snacken, een boek. Ahhh. Echt genieten. Werkstress loste op als sneeuw voor de zon, spanningen verdwenen even en de drukte in mijn hoofd verstomde.

Nu weet ik heus wel dat alcohol juist voor meer stress zorgt en de manier hoe ik spanning ermee wegduwde zorgde ervoor dat ik problemen die deze stress en onrust veroorzaakten niet daadwerkelijk aanpakte. Dus ook dát is een reden om niet te drinken. Naast de vergrote kans op allerlei ziektes, waar ik me helemaal niet zo van bewust was…

Anyway, ik ben nu anderhalve maand onderweg. En het is zowel makkelijker als moeilijker dan ik dacht.

Makkelijker:

• tijdens sociale momenten, zoals feestjes, etentjes, borrels, gezelligheid. Daar dronk ik toch vooral om de smaak, en gelukkig vind ik genoeg lekkere alternatieven waar ik qua smaak bíjna net zo erg van geniet als van een glas wijn.

Moeilijker:

• tijdens momenten van spanning of na drukke dag of week. Vroeger pakte ik een glas wijn voor dat ontspanmoment, waardoor ik even kon ontsnappen aan de drukte in mijn hoofd. Nu mag ik dat op een andere manier doen, en dat is niet altijd makkelijk.

Waar ik van geniet:

• het ontdekken van vét goede alcoholvrije drankjes.
• contact met lieve mensen die gestopt zijn met drinken en me vanuit onverwachte hoeken steun bieden.
• de supportive houding van letterlijk alle mensen om me heen. Ik heb nog van niemand een lullige opmerking gekregen.
• frisse ochtenden zonder kater.
• frisse weekenden met energie!
• beter slapen.
• dat ik nu andere manieren van ontspanning ga zoeken, zoals meditatie en yoga.

So far, so good!
Ik zal af en toe hier updaten over hoe het gaat, en ook op Instagram. Wat ik eind januari ga doen, weet ik nog niet. De kans is groot dat ik ‘doorga met stoppen’ – ik zal je op de hoogte houden.