Favorieten van april 2021

Ohh, lastig, want in april las ik veel boeken waar ik echt plezier aan heb beleefd (en dat is altijd de graadmeter voor mij of het mijn favoriete boek wel of niet is). Ik denk dat ik bij deze kies voor Stranddagboek van Emily Henry. Een feelgood roman die enorm veel lyrische recensies krijgt, waar ik het helemaal mee eens ben.

January is een hopeloze romanticus die vertelt over haar leven alsof ze in haar eigen feelgoodromans figureert. Gus is een serieus en literair type die gelooft dat ware liefde een sprookje is. Maar January en Gus hebben meer gemeen dan je zou denken. Ze zijn allebei blut. Ze hebben een gigantisch writer’s block. En ze moeten een bestseller schrijven voor de zomer voorbij is. Op een avond sluiten ze de weddenschap om elkaars boek schrijven, met het risico dat als ze in elkaars huid kruipen hun leven voorgoed vernadert. Maar er wordt niemand verliefd. Beloofd.

Een van mijn favoriete feelgoodverhalen so far.
Grappig. Luchtig. Maar er komen ook zeker zware onderwerpen voorbij die op een hele lichtvoetige manier worden behandeld. Knap gedaan!
Soms dacht ik wel: jeeeeeeeetje GA er nou gewoon voor.
En soms dacht ik ook: jeeeeetje krijgen we nu WEER een stomende (bijna)seksscene?
Maar oké, ik vond het wel echt een mega tof boek.

Dexter! Een tijdje geleden begonnen Willem en ik samen met deze serie. Hij keek het jaren geleden al eens en we zochten iets om weer samen te kijken. En wat vind ik het léuk!

Dexter gaat over Dexter, een seriemoordenaar. Maar niet zomaar een seriemoordenaar: hij vermoordt alleen slechte mensen en criminelen die heel veel andere mensen doodmaken of pijn doen. Verkrachters, pedofielen, you name it. Dexter werkt als blood spatter analyst bij de politie van Miami en heeft een nauwe band met zijn zus Debra en hij heeft een relatie.

Kan niet goed gaan, toch?

Ik houd ook zo van de setting: Miami. Nooit geweest, wil er nu echt heen. We kijken dit trouwens op Amazon Prime.

Dat was het paasdiner op Terschelling dat we lieten bezorgen door restaurant NAP!

Dat zijn in april de producten van Naïf. Ik vertelde er al over in mijn blogpost over mijn huidverzorging en ik ben zo enthousiast over dit merk. Het is betaalbaar, grotendeels natuurlijk, het merk gebruikt weinig tot geen plastic (en al helemaal geen microplastics in hun producten) en het zijn gewoon goede producten die doen wat ze beloven.

Ik gebruik nu de dag- en nachtcreme en de scrub is net op, die vond ik ook geweldig.

Tijdens een etentje thuis maakte ik een fles rode wijn open waar we echt enorm door verrast werden, de Gianni Tessari – Due Veneto Rosso 2017.

Hij smaakt heel rijp en vol, met rood fruit zoals kersen en frambozen, en hij heeft ook iets van vanille doordat ‘ie op hout heeft geleden. En niet duur: €9,95.

Dat was zeker in Zeeland waar ik een weekendje met vrienden was. ’s Ochtends wandelen en oesters plukken langs de dijk, overdag wijn proeven bij de Kleine Schorre, ’s avonds zelf pizza’s maken met de pizzarette, chillen in de jacuzzi… Vet genieten.