De maand begon met Sinterklaas. Iets wat we met mijn vader altijd vieren. Na de scheiding van mijn ouders hecht mijn vader nog maar weinig waarde aan de Kerst, maar Sinterklaas is heilig voor hem. Hij maakt er ook altijd veel werk van, en geeft één cadeau voor ons allemaal samen. Dit keer gaf hij een weekendje weg met z’n allen (paps, zusje, zwager, Luuk en ik) naar de Eiffel. Super leuk! Hij moet nog wel iets verder opknappen, maar hopelijk is hij in het voorjaar fit genoeg.
Wij maakten als surprise voor hem een vulpop, die we aankleedden als mijn vader. Hij moest in zijn ‘eigen lichaam’ opereren om te zien waar het ‘mankeerde’. Dit omdat de doktoren in het begin ook met de handen in haar haar zaten over wat hem mankeerde afgelopen jaar. We hadden allerlei organen gemaakt, en met een scalpel moest hij die ontleden. Bij de juiste organen zat een muntje, en daarmee had hij een cadeau vrijgespeeld. We hadden ons ook helemaal aangekleed als doktoren, compleet met mondkapjes en echt scalpel waar hij de pop mee kon open snijden.
Uiteraard ging de Kerstboom ook op, alhoewel ik er niet echt een goede plek voor kon vinden. Hij staat nu voor de schouw, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook blij ben als dat ding weer weg is. Als hij net staat is het leuk, maar na de Kerst vind ik het ook echt mooi geweest. Ik zit tijdens het schrijven van dit artikel te denken of hij niet met ballen en al naar zolder kan… dat zou wel het beste idee van het jaar zijn.
Ik ben nooit heel goed in zo’n boom super fancy maken. Of nou ja, als ik alle materialen tot mijn beschikking had wel. Maar ik ben altijd een beetje te gierig om daar heel veel geld aan uit te geven. De boom hangt dus vol met Action en Primark ballen.
Ik bezocht de Tony Chocolonely winkel eens, super leuk al die kleuren en chocolade smaken én een kijkje in de keuken. Je kon er ook allerlei smaken proeven en deze vond ik het allerlekkerst. Met dit soort winkels ben ik ook echt net een kind. Chocola uitkiezen is een bepaald soort hobby vind ik wel.
Emma van Het Fotolab kwam langs om wat foto’s van me te maken, en daar kwamen onder andere deze twee toppers uit. Gelijk de meeste likes op mijn Instagram ooit haha! Je kunt hier een kijkje nemen op haar Instagram, en via daar kun je ook eventueel contact opnemen.
Ik ‘ontdekte’ ook een toffe juicebar in Amsterdam, maar toen ik later de Instagramtags bekeek merkte ik dat een beetje late to the party was. Zal ook eens niet. Maar toch, lekker en leuk!
Op een zondag ging ik met de trein van Amsterdam Zuid terug naar Hengelo. Op zondag is deze trein altijd heel druk, dus dan zoek ik een rechtstreekse trein zodat ik kan blijven zitten met mijn koffertje. Dat ging deze zondag even anders en ik besloot er, tijdens dat ik moest staan in de trein, een stukje over te schrijven en deze in te sturen naar Metro als lezerscolumn. Tot mijn verrassing werd deze geplaatst! Hieronder mijn stukje nog even uitgeschreven:
De treinreis van Hengelo richting Amsterdam maak ik vaak. Ik kan de stations dromen. De groene weilanden in Twente, het water bij Deventer, de Veluwe zonder internetbereik, de typische huizen in Hilversum, en uiteindelijk de chaos van Amsterdam.
Afgelopen zondag verheugde ik mij op de trip terug van Amsterdam Zuid naar Hengelo. Een heerlijke rechtstreekse verbinding, en ook nog eens eerste klas door een gratis upgrade uit een foldertje. Goud, vond ik. Tot ik op het station zag dat de trein niet verder reed dan Apeldoorn door een aanrijding met een persoon.
Ik had de afgelopen twee weken al uren extra in de trein gezeten door allerlei problemen op het spoor en ik zag mezelf al weer in een bus gedrukt worden, met een inmiddels volle blaas van de immense beker thee die ik elke keer toch weer tegen beter weten in koop bij de Kiosk. Nu dus vast wéér vertraging.
En ja inderdaad, ook nu ging mijn reis van zeer comfortabel naar zeer oncomfortabel. In plaats van twee uur chillen kwam het overstappen en rennen op het station van Zwolle en vervolgens een uur als een sardientje staan in een te kleine sprinter. Fuck.
En toen knalde het me ineens VOL in mijn gezicht. Een aanrijding met een persoon. Een persoon! Ik sta hier te zeiken over mijn treinreis, en ergens in Nederland is een familie nu kapot. Kapot van verdriet, kapot voor altijd, incompleet en ontroostbaar. Hoe in vredesnaam was mijn leed ook maar iets te vergelijken met dat van hen? Niet te vergeten het leed wat iemand heeft geleden als deze persoon zelf heeft gekozen voor dit einde. Niet een paar uur afzien maar een heel leven. Niet het vooruitzicht van een warm huisje maar een koud huisje. Waar ons leven door ging, met balende geïrriteerde mensen om me heen, staat dat van een aantal mensen nu compleet stil.
Ik besloot daar ook even stil bij te staan. En mijn oncomfortabele reis werd een dankbare reis. Dankbaar voor het leven dat me gegeven is, dankbaar voor mijn mogelijkheid om het leven aan te kunnen en dankbaar dat ik niet zojuist een telefoontje had ontvangen dat er een familielid om was gekomen.
Ik stond met zweet op mijn bovenlip, met mijn koffertje tussen mijn benen, en misselijk van het geschommel de zweetvoetenlucht van de los bungelende voetbalschoenen aan de tas van een student te inhaleren. Maar ik genoot.
Ik kreeg er ontzettend veel reacties op, hele ontroerende ook. Van mensen die zelf op het punt hebben gestaan om te springen, tot conducteurs, tot van mensen die besloten dit nu ook anders te gaan zien en zelfs van de pleegouders van het meisje die om was gekomen die betreffende zondag. Dit deed zeker wel wat met me, maar ik was wel blij dat ik het had geschreven. Ik dacht eerst ‘oh shit had ik mijn woorden maar anders gekozen’, maar dit was wel echt uit mijn hart en oprecht wat mijn gedachtes waren op dat exacte moment.
Kokosmelk geintjes
Laser update: Ik heb inmiddels twee behandelingen ondergaan bij Smooth Laser Clinic in Enschede op mijn benen, bikinilijn, en oksels. Ook de tweede behandeling was niet pijnlijk, en wederom had ik na twee weken dat de haren een stuk minder snel groeiden. Ik merk dat mijn oksels echt al een stuk dunnere haartjes hebben. Mijn bikinilijn en benen komt wel terug, maar gewoon langzamer. Dit is al heel fijn, want het scheelt je gewoon een scheerbeurtje tussendoor. Ik ben erg benieuwd wat er na nog meer behandelingen voor verschil te merken is.
Ik krijg best veel vragen over mijn haar. ALS ik zin heb, en ik wil er mooi uit zien, dan krul ik het. Ik zie er dan eerst uit als een verjaarde prijspoedel, maar dat weet ik toch nog wel recht te breien. Wellicht is een haar-artikeltje in het nieuwe jaar een goed idee.
Overigens is dat geen outfit op die tweede foto hoor, ik had het gewoon koud dus trok een trui over mijn shirtje aan. Een trui waarvan een conducteur trouwens op moest merken dat het een ‘foute Kersttrui’ was. Dat is hij dus niet, het is een normale trui in mijn ogen maar blijkbaar wordt die mening niet door iedereen gedeeld haha.
Ik had mezelf weer eens genaaid. Luuk en ik werden uitgenodigd voor een Kerst etentje bij vrienden van hem in Amsterdam. Ze hebben met z’n allen dezelfde master gedaan, en elk jaar komen ze rond de Kerst in ieder geval even bij elkaar. Iedereen neemt wat mee, dus wij ook. Ik riep heel snel tegen Luuk: CLAIM HET TOETJE. Daarna hoorde ik pas dat het vegan moest zijn. Ik had namelijk in de planning om even makkelijk een brownie in elkaar te gooien (je weet wel, zo’n alleen-water-toevoegen-situatie) maar dat ging niet meer op. Ik kwam tijd te kort als een malle dus heb in de ochtend heel vroeg in mijn badjasje vegan brownies staan maken. Hele keuken versmeerd natuurlijk, want netjes koken of bakken ligt niet in de range van mijn talenten. Het viel wel heel goed in de smaak, ik gebruikte een recept van Lisa Goes Vegan die je hier kunt vinden. Ik vind het achteraf wel leuk, want nu weet ik dat het helemaal niet lastig en ingewikkeld is en bovendien super lekker.
De avond van het etentje werd ik om 00:00 30 jaar, en dus zongen ze heel lief voor me. Om ongeveer twaalf uur begon het ook nog eens te sneeuwen. Iets wat ik heel magisch vond, tot ik er een uurtje later door moest op de fiets. Even vergeten wat een kutpul het eigenlijk is.
Ik kreeg om twaalf uur ook gelijk een kaartje van Luuk met daarop het cadeau, of nouja, wat we de volgende dag gingen doen als cadeau.
Als cadeau nam Luuk me mee naar Yamazato, een Japans restaurant in het Okura hotel mét Michelin ster. Dit restaurant stond echt op mijn bucketlist dus ik was ontzettend blij en opgewonden om te gaan. We kregen een 7-gangen menu met een passend wijn- en sake arrangement. Ik had nog nooit (goede) sake gehad dus ik vond alles een geweldige ervaring. Het eten was zo ontzettend lekker, ik kwijl gewoon weer als ik er aan denk. Na afloop van het diner dronken we nog een cocktail in de cocktailbar op de bovenste verdieping. Het was ook gelijk ons laatste weekend in Amsterdam, en ik genoot echt met elk zintuig dat ik heb. Hier komen we sowieso nog wel een keer terug.
Toen ik thuis kwam hadden lieve vriendinnen mijn huisje helemaal versierd! Gelukkig geen spandoek haha. Er lagen ook allemaal lieve kaartjes op de mat en er stonden mooie bloemen. Dat is wel heel erg fijn thuis komen :).
Een nieuw plekje ontdekt in Enschede! Van Doorn en Doorn in Roombeek. Ze hebben hele lekkere dingetjes, met een gezonde insteek. Ook hier ga ik nog vaker genieten :).
Ik ging uiteten met Cynthia, en kreeg dit leuke kaartje van haar. Deze blijft ook nog lekker even op mijn wijnrekje staan. Ik droeg deze fuchsia roze fluwelen jumpsuit van Bershka, een oufitje die ik nog wel een keertje heb gerycled in de decembermaand haha.
Toen werd het Kerstmiddag. Wat is Kerstmiddag? Dat is de middag voor Kerstavond. Dit is DE uitgaansdag in Hengelo. Ik maakte een hoop dansjes, dronk iets minder drankjes en had een leuke middag en avond.
En toen was het echt Kerst. Eerste Kerstdag vierden we bij Luuks ouders thuis, en iedereen maakte wat te eten. Een hele gezellige avond!
Dit is Liz, een hondje van de zus van Luuk. Liz heeft 10 jaar opgesloten gezeten in een kooitje en heeft in die 10 jaar minstens 20 nestjes met pups moeten krijgen doordat ze werd gebruikt door een fokker. Totaal wereldvreemd werd ze gelukkig bij een van de liefste hondeneigenaren die ik ken geplaatst, en kan ze haar laatste jaren daar slijten. Ze is zo ontzettend lief, ik wordt er heel droevig van als ik bedenk dat dit lieve wezentje 10 jaar lang geen liefde en warmte heeft mogen voelen.
Even hier ook weer een kleine reminder: adopt, don’t shop 🙂. En als je wél voor een pup gaat, doe dan je onderzoek.
Tweede Kerstdag deden we een ontbijtje bij mijn zusje thuis samen met mijn vader, en in de avond kwamen mijn moeder, stiefvader, zusje en zwager bij ons eten. Ik vierde nog nooit Kerst bij mij thuis, maar gezien dit onze eerste Kerst samen was, en ook nog eens de eerste Kerst in dit huis en Luuk net een dag of twee bij me ingetrokken was vonden we dat wel leuk om te doen. Ik kookte Italiaans, niet al te moeilijk, maar wel lekker.
Het is net alsof ik alleen maar heb zitten genieten deze maand, maar er was ook een hoop werk te verzetten. Uiteindelijk is het me allemaal gelukt, en kan ik met een gerust hart op reis. Er zitten nog wat dagen in het jaar, maar ik moet de boel nu gaan afronden dus geen foto van Oud en Nieuw erbij. Als jullie dit lezen zit ik dus in Colombia! Ik zal de comments dus wat later lezen, en later ook beantwoorden. Ik hoop dat jullie decembermaand minstens zo leuk was, en dat jullie 2019 met de beste beentjes in zijn gestapt. Ik ga lekker genieten, ik ben de hele maand op vakantie en zal daar vast wel eens wat van posten op Instagram. Ik ga jullie later weer helemaal op de hoogte brengen van al mijn avonturen!
<3