De 5 dingen die ik (achteraf gezien) het moeilijkst vond aan stoppen met drinken

Toen ik net stopte met drinken, dacht ik echt dat ik niet dronk om stress te ‘verzuipen’ of ‘de scherpe randjes eraf te halen’. Neee, ik was een vrolijke drinker, die dronk om te vieren, die dronk op leuke momenten, die dronk om te genieten en die dronk vanwege de smaak. In mijn boek Alcoholvrijer zal je dat ook lezen: ik dacht dat stoppen met drinken gewoon een kwestie was van wat gewoontes veranderen, en dat zou het wel zijn.

Nou, dat had ik mis. Drinken zat veel dieper in mijn leven verankerd dan ik dacht. Ja, dus met die stevige gewoontes (er waren zóveel momenten die ik associeerde met een glas wijn of een fles champagne. Denk aan etentjes, feestjes, mijlpalen die gevierd moesten worden, een genietmomentje voor mezelf, vakanties, vrije dagen), maar dus ook wel echt als een manier om met stress en moeilijke shit om te gaan.

Laten we daar dus dan maar meteen mee beginnen. Het was echt niet zo dat ik om tien uur ’s ochtends een fles wodka aan mijn lippen zette als ik liep te stressen (gelukkig niet), maar hoe het wél ging was dat ik aan het einde van een pittige werkdag toch weleens een fles wijn opende. Onder het mom van, ‘Zo, nou, nu lekker even ontspannen met een glas wijn en een serie/boek’. Het voelde als een soort selfcare. Even mezelf verwennen, dat heb ik wel verdiend.

Dat deed ik heel soms doordeweeks, maar eigenlijk wel standaard op de vrijdag. Dan had ik echt een glas wijn (of twee) verdiend en daar kon ik dan ook de hele dag al naar uitkijken. Dat moment dat ik een fles uit de koelkast haalde (die ik eerder die week zorgvuldig uit onze wijncollectie in de kelder had uitgezocht), een mooi glas pakte, het inschonk en dan die eerste slok neem die voelde alsof ik in een warm bad zakte.

Het voelde als verwennerij, als selfcare, als genieten, maar het was achteraf gezien wel een manier om stress en gedoe en lastige emoties even af te zwakken.

Weekenden en vakanties waren altijd een vrijbrief voor mij om te drinken. Geen flessen per dag, maar zeker wel 2 – 3 glazen. Vakantie is voor mij genieten, ontspannen, ‘lang leve de lol’ en precies doen waar ik zin in heb. Ik had een paar regels qua alcohol en dat was: ik drink alleen in de weekenden en vakanties.
Al hield ik me niet altijd aan die regel, want er was doordeweeks nog weleens een uitzondering (zoals een zware dag of een mooi etentje).

Toen ik net gestopt was met drinken vond ik vakanties en weekendjes weg wel echt lastig, want het was zo normaal voor mij dat alcohol daarin een grote rol had. Dat er elke dag gedronken werd en dat ik daar ook echt naar uitkeek. Als we bijvoorbeeld naar Terschelling gingen, dan kon ik echt uitkijken naar een bijzondere champagne die ik meegenomen had. Dat viel ineens weg, en ook de mooie wijnen in restaurants bij etentjes waar ik zo van hield.

Doordat ik me goed voorbereidde met goede alcoholvrije drankjes, lukte het prima. Ook toen ik een maand naar Curacao ging toen ik net twee maanden gestopt was. Ik zag daar best een beetje tegenop, maar het ging goed. Ik ontdekte dat de ontspanning en het genieten niet per se in dat glas alcohol zat, maar in het moment dat ik creëerde. Alleen, of met Willem of met vrienden en familie. Met lekker eten, een fijne plek, een mooie film of goed boek.

In Alcoholvrijer neem ik je mee naar Curacao en hoe het daar ging, voor het eerst niet-drinken op dat tropische eiland.

Wat ik vrij snel leerde in mijn niet-drinken-achtbaan was dat ik mezelf de toestemming moest geven om weg te gaan. Als ik naar een feestje ging, of als een etentje voort werd gezet in een café (of aan de eetkamertafel met flessen drank op tafel), dan kwam er toch vaak een moment dat ik het minder leuk begon te vinden. En dat was eigenlijk steeds het moment als mijn gezelschap steeds meer dronken werd.

Ik heb er geen oordeel over (moet iedereen lekker zelf weten), maar als ik zelf nuchter ben is dronken gezelschap toch wel steeds minder leuk gezelschap. En dus heb ik geleerd dat ik gewoon weg kan gaan als ik het niet meer leuk vind. Is eigenlijk een les voor alles in het leven, haha.

Zoals je misschien wel weet heb ik enkele wijnopleidingen gedaan en is wijn nog steeds een hobby van mij. Wat ik écht wel miste tijdens de 6 maanden dat ik niet dronk, was deze hobby. De verhalen van sommeliers in restaurants bij de wijnen die geschonken worden, de zoektocht in een wijnwinkel naar dé perfecte wijn voor bij dat gerecht, het uitpluizen van de wijnkaart in een restaurant, proeverijen, wijnreisjes.

Ik vond dit misschien wel het moeilijkste.

Er is gewoon eten dat ik metéén koppel aan een glas wijn.

Pizza, ragu alla bolognese of een mooi stuk vlees met een stevig glas rode wijn.

Patat met een glas knisperende champagne.

Kaasplankje met een mooie riesling of juist (weer) champagne.

Ik heb nog steeds zin in zo’n glas als ik geniet van dit soort eten. En inmiddels sta ik mezelf toe te drinken (de laatste keer dat ik dronk was in augustus), ik doe het bijna nooit. Het is zo uit mijn gewoontes gesleten, en de drempel om een fles wijn open te maken is torenhoog. De behoefte is er bijna nooit meer en ik heb het er op de meeste momenten ook niet meer echt voor over. Dat blijkt nu. Maar als er een pan ragu op het vuur staat te pruttelen, dan fantaseer ik daar een glas stevige, fruitige rode wijn bij. Ik denk niet dat dat ooit weg zal gaan.