‘Ask me anything’ over de zwangerschap deel 1

Eind april.

Ik denk een combinatie aan factoren. Je wil een weloverwogen beslissing maken maar eigenlijk weet je ook niet waarvoor je tekent. Dat maakt dat zo’n beslissing wel een beetje voelt als in het diepe springen, voor mij althans. Ik word in december 32 en dat maakt dat je ook voelt dat je een keer een keuze moet maken in dit biologische onderwerp. We wilden nog graag mooie reizen maken maar in het licht van Corona hadden we ook door dat dit dit jaar niet meer ging lukken. Hierdoor hadden we zoiets van, waar wachten we dan op? Luuk en ik zijn niet mega lang bij elkaar, was ik jonger geweest dan hadden we iets langer gewacht en nog een toffe grote reis gemaakt als het weer mocht. We hebben beide wel veel gereisd, Luuk helemaal, dus ergens is dat ook geen ernstig gemis dat we het nu op deze manier doen. Komt wel weer ooit!

Vooral wat er allemaal gaat veranderen. Want ik vind mijn leven nu echt geweldig. En ja, ik weet dat vrijwel alles gaat veranderen maar ik kan nu nog niet inschatten HOE dat dan precies is. Wat gebeurt er met je relatie, wat gebeurt er met mijn lichaam, mijn sociale leven? Ergens lijkt het me ook gewoon lekker dat mijn prioriteit ineens heel duidelijk is, ik houd van opschudding en verandering, maar spannend is het zeker.

Tot 13 weken had ik een afkeer naar alles wat geen brood of kaas was. Warm eten helemaal. Echte cravings heb ik niet echt ervaren tot nu toe maar ik heb wel Optimel drink gekocht, daar had ik ineens zin in. Ook dacht ik dat ik zin had in Mac Donalds maar toen ik dat at (de vega dingetjes, dat dan wel) ging ik half over mijn nek. Maoam snoep heb ik ook gekocht en in het begin nam ik elke dag 1 snoepie maar nu ligt het niks te doen in de kast. Smoothies trekken me ook heel erg, maar dat is wel gunstig.

Ik denk wel goed. Ik was behoorlijk misselijk en dat is wel wat afgezwakt. De moeheid is nog steeds intens, maar dat hoort er ook bij laat ik me vertellen. Ik voel me goed over de zwangerschap, echt wel vol vertrouwen nu.

Vooral kleine beetjes blijven eten en drinken. Ook al wil je echt niet. Niet te veel tegelijk en echt eten voordat je een honger gevoel krijgt. Ook eten wat me aanstaat, en mezelf niet dwingen tot een bord bloemkool.

Ik merk op dit moment niet zo goed wat onderdeel is van mijn ‘niet fit zijn’ van voor de zwangerschap en wat onderdeel is van de zwangerschap zelf. Ik was namelijk al wel echt meer moe dan een ander, en ik weet niet goed of ik dan nu ook meer moe ben dan een andere zwangere. Mijn darmklachten zijn nu ook lastiger te koppelen aan eetgedrag, dus ik probeer gewoon goede keuzes te maken want eventuele behandelingen moeten toch tot na de tijd wachten. Mijn MDL arts heeft me wel uitgelegd dat intoleranties vaak minder intens zijn in een zwangerschap omdat je immuunsysteem wat platter wordt gelegd. Hierdoor reageer je minder sterk allergisch op dingen, en dat is in principe wat er in mijn lichaam gebeurde dus daar ervaar ik voordeel van. Ik vind het wel spannend dat ik vatbaarder ben voor virussen nu in deze tijd van Corona. Ik zorg daarom wel extra goed dat ik alle vitamines binnen krijg.

Ik vind het heel belangrijk dat wij een gelijkwaardige rol krijgen. Niet omdat ik niet meer WIL doen, maar meer omdat het mijn valkuil zou kunnen zijn. Ik heb over onderzoeken gelezen die in Scandinavië plaats vonden en daar wees het belang hiervan uit. Daarom vind ik het ook zo belangrijk dat partners meer verlof krijgen want die rol verdeling wordt anders gelijk al zo uit elkaar getrokken. Je krijgt dan sneller ‘maternal gatekeeping’ (dat de moeder denkt dat ze het beter kan) en ik denk dat ik daar wel gevoelig voor zou kunnen zijn. Ik trek in het huishouden snel dingen naar mij toe, ook omdat ik flexibeler ben in werk. Met een kind is dit natuurlijk wel op een ander niveau en eventueel met gevolgen. Niet alleen dus omdat ik niet alleen al het werk zou willen doen, maar die onderzoeken wezen ook uit dat de hechting van een kind een stuk beter zou gaan als de vader/partner ook langer thuis is, en dat ook relaties het beter doorstaan. Dat hechting stuk gaat heel ver de toekomst in, en heeft zelfs invloed op latere mentale situaties zoals aanleg voor depressie bijvoorbeeld. Nu krijgen mannen een week volledig betaald, en daarna 5 weken 70% betaald. Hierdoor zijn er heel veel mannen die hier geen gebruik van maken, maar 11% las ik laatst. Dat vind ik wel schrijnend, want veel mensen kunnen die 30% blijkbaar niet missen en maken daardoor dus een gedwongen keuze. Ik kan me heel goed voorstellen waar het vandaan komt dat een vrouw nog steeds twee derde van de zorgtaken in een gezin op zich neemt. Als vrouw ben je langer met een kindje in verlof modus, en dan krijgen jullie een routine zonder de partner. Hierdoor krijgt een partner ook minder kans om daar nog weer in te springen als je als moeder daarna ook weer aan het werk gaat. Nou, lang verhaal kort; we willen zo gelijkwaardig mogelijk proberen te zijn waar dit kan en wij zien niet de ene carrière als superieur ten opzichte van de andere. Luuk neemt zijn verlof dus wel.

Geen idee haha. Ik heb nog niks gekocht, wel dingen gekregen. Iedereen verwacht dat ik helemaal los ga, maar ik wacht eigenlijk in ieder geval tot we weten of het een jongen of een meisje is. Ja, je kunt heel veel genderneutraal kopen en ja een jongen mag ook heus roze aan. Eens. Maar je kan ook overdrijven, en mij en mijn stijl kennende wordt er wel wat intenser uitgepakt in de bloemen en roeseltjes als de baby een meisje blijkt te zijn. Ook ligt het eraan of we nog in dit huis wonen. We zijn wel onze ogen aan het open houden voor een ander huis, en dan kan het zijn dat ik dus hier een kamer heb ingericht en dan alles voor niks heb gedaan. Ik stel dat daarom uit tot rond de Kerst, dan is er nog genoeg tijd en hebben we beide vakantie. Als we dan nog geen ander huis hebben denk ik niet dat we voor de komst van de baby nog zullen verhuizen. We hebben daar overigens echt geen haast mee dus die kans is groot.

Ja! Ik heb hier behoorlijk wat zelfstudie in gedaan. Vooral de informatie van @sterkher op Instagram vond ik hier heel nuttig in, maar ik heb ook gekeken naar bijvoorbeeld Scandinavische fitness Instagrammers zoals Hanna Oeberg en ik heb er uiteraard over gelezen. Ik loop niet meer hard, ik denk dat dit prima kan als je een doorgewinterde renner was voor de tijd, maar ik kwam er daarvoor ook al nooit echt lekker in. Mijn lichaam is daar niet helemaal voor gemaakt en ik kreeg al snel last van mijn knieën en heupen door de wisseling in hormonen en twee zwangerschappen snel achter elkaar. Hierom vermijd ik HIT work-outs. Ik zorg dat mijn lichaamstemperatuur niet te ver op loopt, en dat ik kan blijven praten tijdens het sporten. Hierdoor kan ik in de gaten houden dat ik niet te veel buiten adem raak. Ik vind krachttraining heel erg belangrijk, en ik ga binnenkort beginnen met zwangerschapsyoga in een fysieke les. Voorheen deed ik drie à vier keer per week aan krachttraining, nu doe ik dat twee à drie keer en dit vul ik aan met veel wandelen en yoga via Youtube. Ik zit qua intensiteit meer op een 6 à 7 dan een 8 voorheen. Verder let ik op een goede uitademing bij het kracht zetten in een oefening waardoor je goed de kracht verdeeld over je core. Ik houd niet mijn adem in en zet geen ‘pers’kracht. Ik ga hier denk ik nog wel een apart artikel over schrijven, maar ik wil uitkijken dat ik niet te veel informatie geef alsof ik een pro ben want dat ben ik niet, ik heb mijn informatie ook van anderen en heb er niet voor geleerd.

We hebben het hier veel over, en hij vindt het leuk maar ook spannend net als ik. We staan hier vrijwel hetzelfde in. Hij heeft er geen problemen mee dat mijn lichaam verandert (ja, sommige partners hebben dat), en hij vindt het juist wel leuk om dat groeiende buikje te zien. Hij stimuleert mij heel erg om gezond te eten en te bewegen, wat voor mij een goede stok achter de deur is. Hij is heel lief naar mij toe als ik moe ben en hij pakt dan meer op. Hij is heel erg een type dat dingen graag over zich heen laat komen na noodzakelijke voorbereiding dus ik stimuleer hem dan weer om zich iets meer te gaan inlezen over wat er komen gaat. Dat doet hij dan ook, dus het voelt als een goed teamverband.

Ik draag nog normale kleding want zwangerschapskleding vind ik tot nu toe niet echt mooi staan. Ook omdat ik nog geen grote buik heb. Ik heb dus veel flared leggings aan die ik een maatje groter heb gekocht, veel jurkjes (met wel een zwangerschapspanty i.p.v. gewone) en op die flared leggings kan ik dan mijn gewone bovenkleding nog aan. Mijn oude spijkerbroeken passen niet meer, en sommige jurkjes die strak zitten zonder stretch ook niet. Maar, hele elastische dingen kunnen sowieso nog en ook wijdere jurkjes. Ik heb een zwangerschapsjurkje gekocht die nu ook al wel kan, daar kan ik ook echt flink in groeien nog haha. Ik vind het zo lelijk dat je zulke lange tops op de zwangerschapsbroeken aan moet, want ik heb veel kortere truien. Die zou ik dan niet meer aan kunnen. Ik ga daarom wat langere oversized truien kopen die daar goed op kunnen en ik een heel eind aan kan in de zwangerschap maar eventueel daarna ook nog als chilltrui bijvoorbeeld.

Dit is helemaal niet leuk om te lezen voor mensen waarbij het moeilijker gaat. Maar ik ga er wel eerlijk over zijn, net als dat ik ook eerlijk ben geweest over mijn struggles in de vorm van een miskraam. Mijn menstruatie kwam snel weer terug, na 37 dagen had ik mijn eerste echte menstruatie. Op het moment dat we besloten de voorbehoedsmiddelen weg te laten na een paar cyclussen was ik ook gelijk zwanger. Dit is helaas een miskraam geworden, en daarna duurde het een paar cyclussen voor het weer raak was. Vrij snel allemaal dus.

Hier stop ik hem even voor vandaag, anders stopt denk ik iedereen met lezen omdat het zoveel is haha. Je kan deel 2 snel lezen! Bedankt voor het inzenden van al je vragen 🙂