Wandelen met aandacht

Het leven gaat snel. We doen veel tegelijk, willen alles doen wat op ons pad komt en we zijn niet vaak echt met onze gedachten gefocust. Ik houd ervan dingen met aandacht te doen. Als ik schrijf, schrijf ik. Ik klik niet vijf keer naar Facebook, ik pak mijn telefoon niet op, ik ben aan het schrijven. Want ik geloof dat met aandacht alles groter wordt. Van aandacht worden dingen mooier, fijner en veel leuker om te doen.

Ik wandel veel. Gewoon, omdat ik het prettig vind, maar ook om van A naar B te komen. Ik vind het een prettige manier om mezelf te verplaatsen. Een tijd geleden merkte ik dat ik tijdens wandelingen vaak mijn telefoon in mijn hand had, random Facebook zat te checken of zelfs mails zat te beantwoorden. Terwijl ik mijn wandelingen juist zo graag zie als een pauze, even uitchecken, naar buiten en met mijn hoofd in de wind (of de zon, of allebei).

Toen besloot ik heel bewust op dat moment met aandacht te gaan wandelen. Hoe ik dat deed, vertel ik je straks. Ik gebruikte wat technieken die ik jaren geleden leerde van mijn psychomotorisch therapeute waar ik toen wat sessies mee deed, maar ik ‘verzon’ ook zelf wat handvatten. Ik merkte dat ik veel meer genoot van mijn wandeling. Dat ik zoveel dingen zag, rook, hoor en voelde die ik normaal helemaal niet opmerk. Ik was met niks anders bezig dan mijn omgeving en mezelf.

Sinds die ene wandeling pas ik het regelmatig toe. Elke dag loop ik één wandeling heel bewust. Meestal is dat een halfuurtje. Dat kan ik het bos zijn, waar je écht veel ziet, maar in de wijk waar ik woon zie en hoor ik dingen die me anders helemaal niet opvallen. Ik zag ineens een grote collectie Mariabeelden in een etalage waar ik elke week wel een keer voorbij loop. In al die jaren was me dat nog nooit opgevallen. Ik zag rijp op plantjes, een mooie lucht, het geluid van mensen die hun ramen krabben.

Er zijn allemaal manieren om een meditatiewandeling te doen, of een mindfullnesswandeling. Uit al deze manieren heb ik mijn eigen ‘oefening’ gemaakt die ik toepas. Dit zijn wat van mijn handvatten voor de wandeling. Regels wil ik het niet noemen, je past gewoon toe wat je op dat moment prettig vindt.

1. Dit is eigenlijk wel een regel: geen telefoon. Ik heb hem wel bij me, maar ik stop hem in mijn tas of zak en kijk er niet naar. Ik doe ook geen muziek op of oordopjes in omdat ik juist de omgevingsgeluiden wil horen. Je kan natuurlijk een geleide meditatiewandeling doen, ik vind het prettig om mijn eigen manieren aan te houden.
2. Ga heel ‘open’ staan met je aandacht en je gedachten. Dat klinkt wat zweverig, maar ken je dat, dat je een beetje norsig bent, of chagrijnig, of gestrest? En dat je dan met je handen diep in je zakken, schouders hoog opgetrokken, blik op oneindig door de straat banjert? Dat is dus níet open. Open is een open blik, een open houding, klaar om alles wat je ziet, hoort en voelt op te zuigen.
3. Kijk! Kijk gewoon naar wat je ziet. Kijk omhoog. Kijk naar de grond. Kijk om je heen. Sta soms eens stil om iets goed op je in te laten werken. Maak eventueel foto’s als je dat beter helpt te focussen. Je zal merken dat je ook in je eigen wijk dingen ziet die je nooit eerder zijn opgevallen. In het bos of in de natuur zal je nog veel meer dingen zien die prachtig zijn, waar je normaal nooit echt op focust.
4. Luister. Wat hoor je? Probeer niet meteen te identificeren wat het is wat je hoort. Als je voorbij iemand loopt die de ruiten aan het krabben is, wat hoor je dan? Gekras, gekraak van het ijs wat van de ruiten af springt, de motor die ronkt. Probeer de geluiden te ontleden zonder er een label aan het hangen.
5. Ruik! Wat ruik je? Misschien ruik je wel niks. Of heeft de kou een bepaalde geur? Misschien ruik je ziltigheid als je op het strand loopt, dennengeur in het bos of uitlaatgassen als je in de stad wandelt.
6. Je kan ook focussen op jezelf. Je ademhaling. Drie passen inademen, drie passen uit. Hoe recht is je rug? Zwaaien je armen mee terwijl je loopt? Waait de wind door je haren? Hoe is de temperatuur? Hoe zet je je voeten op de grond? Stamp je, of loop je lichtjes? Hoe voel je je als je heel rechtop en stevig doorloopt?

Als je merkt dat je gedachten afdwalen, is dat helemaal niet erg. Merk het op en focus weer op wat je ziet. Je ziet of hoort snel genoeg weer iets waar je aandacht naartoe kan gaan, al is het maar een blaadje dat van een boom dwarrelt of een grappig versierd huisnummerbordje.

Zo’n wandeling die ik met volle aandacht doe, werkt voor mij als een meditatie. Ik ben tijdens deze wandeling met niks anders bezig dan alles wat ik zie, ruik, hoor en voel. Dat is voor mij echt een pauze, een moment om uit te checken. Ik vind het erg prettig en inmiddels is het bijna een automatisme geworden. Wel is het een grotere uitdaging als er ‘iets is’. Als ik niet lekker in mijn vel zit, als ik stress heb of als dingen niet gaan zoals ik wil dat ze gaan. Maar juist dan is het extra prettig om even zo’n wandeling met volle aandacht te doen. Als ik weer thuis ben, voel ik me een stuk beter.

Je kan zo’n wandeling trouwens ook doen als je simpelweg van het station naar huis loopt, als je van de auto naar de supermarkt wandelt of als je snel van A naar B gaat. Je hoeft er echt geen half uur voor uit te trekken – al is dat wel het allerlekkerst.

Laat me weten hoe het was.