Keiharde werker, prestatiegericht, doorzetter en geen uitdaging te groot. In tien jaar tijd gegroeid van Secretaresse naar Manager Operations, en sinds twee jaar onderneemster. Totdat niet mijn audi crashte, maar ikzelf – meerdere keren.
Chronisch ziek zijn en altijd doorbeuken gaat niet samen. Ik deel mijn verhaal hoe ik nu in mijn flow zit, echt mijn eigen pad volg en mezelf beter voel dan ooit. Door niet alleen het licht en donker te accepteren, maar juist te leven op mijn voorwaarden, alle verwachtingen los te laten en uit heb gevonden wat voor mij werkt. En echt altijd voor mijzelf te kiezen.
Even voorstellen
Hi, ik ben Miriam, 33 jaar. Ik houd van uit mijn comfortzone stappen want daar is veel meer te beleven. Dit doe ik door in de zomer te hiken naar mooie bergtoppen in Oostenrijk of Italië, en in de winter met mijn snowboard. Met Crossfit blijf ik mentaal en fysiek sterk. Zoek ik voor mijn rust en inspiratie de natuur op samen met mijn hond Senna. De natuur is één van mijn favoriete plekken als ik niet aan het werk ben.
En ik ben autogek, ik weet er bijna alles van. Dus geen verrassing dat ik helemaal blij ben als het Formule 1 seizoen weer is gestart.
Ook ben ik een introvert en extravert tegelijk, ik ga goed op mensen om mij heen op bijvoorbeeld een feestje of netwerkevent, maar daarna pak ik meteen me-time om lekker alleen te zijn.
Terug naar de kleine Miriam
Als klein meisje waren ziekenhuisbezoeken al normaal. Ik was het gewend dat mijn gezondheid niet goed was. Zware astma waarvan de artsen altijd zeiden dat het mijn hele leven zou blijven. Op mijn elfde de ontdekking van een flinke scoliose waardoor vier jaar lang een korset dragen noodzakelijk was.
Later volgde er nog een darmziekte en syndroom van Tietze. De avonden dat ik naar bed ging en hoopte dat het morgenochtend weer een beetje zou gaan zijn ontelbaar. Altijd moe, veel pijn, niet fit en vage klachten. Ik stond altijd in de overleving, want ik wilde er ook toe doen, ik wilde werken en niet ziek thuis zitten. Je kunt al raden, dat ik altijd mega over mijn grenzen heen ging, omdat ik niet beter wist. Gewoon schouders eronder en mijn motto was toen ook: pijn is een emotie en emoties kun je uitschakelen. Totdat ik nog zieker werd.
Een wake-up call
Totdat ik in 2022 ziek werd. Corona. En daarna heb ik mezelf nog nooit zo slecht gevoeld, al mijn vier de diagnoses die sloegen op hol. Heel mijn lichaam voelde uitgewoond en ik kon letterlijk niets meer. Alles was teveel, ik wist letterlijk niet meer hoe ik een e-mail moest typen, in de nacht pijnaanvallen en amper kunnen eten. Ik werd echt bang, wat is dit?
In dat jaar werkte ik ook 10 jaar en ineens dacht ik: waar ben ik mee bezig? Ik vond mijn werk niet meer leuk, ik voelde me echt ziek en niemand begreep mij. Doordat ik mezelf zo slecht voelde was het meteen ook een wake-up call. Ik was er voor iedereen, behalve voor mezelf. Maar wat wil ik nu écht?
Ondertussen maakte ik de keuze om een dag minder te gaan werken om te herstellen en de droom van 10 jaar geleden kwam weer tevoorschijn, want die had ik al vaak weggeduwd. Een eigen bedrijf starten, ondernemen en impact maken.
Ik dacht echt ‘fuck it’, het is mijn leven. Ik ga nu echt eens wat ik wil. Ik gaf mezelf toestemming om alles op papier te zetten, alles mocht. Ondertussen was ik ook nog aan het herstellen, dat ging boven verwachting goed, omdat ik in de wereld van osteopathie kwam. En daar werd er echt naar mij geluisterd en gekeken naar al mijn klachten in plaats van al die dingen apart. Dat was voor mij zo’n opluchting, dat ik er dus niet mee hoef leren te leven met al die pijn en vermoeidheid. En dat ik mijn leven weer stap voor stap terug kreeg.
Structuur is de basis
Met het uitdenken van mijn bedrijf, herstellen en nog werken moest ik natuurlijk wel rekening houden met mijn energie en miste ik echt overzicht. Want er gebeurde veel, maar het gaf mij weer nieuwe energie. Toen kwam ik Cynthia tegen, en heb ik meteen de planner van Structuurjunkie besteld, dat is wat ik nodig had. Een agenda waar ik mijn afspraken in kan zetten, maar vooral mijn taken. Dat ben ik gaan doen, en wat een rust. Ik zette iedere week stappen, omdat ik nu juist zag waar ik naartoe wilde.
Van voelen dat ik de regie kwijt was, mee in de waan van de dag weer terug naar regie en acties uit kunnen zetten. Dat voelde echt als een bevrijding, en eigenlijk één simpele keuze. De planner besteld en het gaan doen. Tot de dag vandaag zijn de planner en structuur onderdeel van mijn leven. En dat maakt het zoveel fijner en makkelijker.
In de volgende blogs ga ik je meenemen in de stappen die ik heb gezet, inspiratie, welke routines ik gebruik en hoe ik ben losgekomen van alle verwachtingen.