The Last of Us (HBO)
Ik vond seizoen 1 al indrukwekkend, maar seizoen 2 heeft me weer helemaal te pakken. JANKEN. Deze serie is gebaseerd op de gelijknamige videogame, maar ook als je daar niets mee hebt, is het zó goed. Het is spannend, rauw, maar ook heel menselijk. Ik ben dol op post-apocalyptische verhalen en al helemaal als er zombies bij komen kijken. Maar The Last Of Us is wel echt een andere, héle goede categorie. Wat ik er zo goed aan vind is hoe de serie je laat meeleven met de personages in een wereld die volledig kapot is. En de relatie tussen Joel en Ellie… zo gelaagd, zo echt. Ik houd van dat tragische randje en de constante spanning: wie kun je vertrouwen, wat is nog goed of fout in een wereld die alles kwijt is?
En… Pedro Pascal.
Hacks (HBO)
Dit is dus precies mijn soort humor: een beetje ongemakkelijk, een beetje scherp, maar wel met gevoel. Het gaat over de samenwerking tussen een oude rot in het comedyvak (Deborah Vance) en een jonge, geannuleerde schrijfster die bij haar moet gaan werken (Ava). Wat ik zo leuk vind, is dat het allebei vrouwen zijn die op hun eigen manier worstelen met hun plek in de wereld, en dat ze langzaam, met veel tegenstribbelen, naar elkaar toe groeien. Heerlijk geschreven, goed geacteerd, en gewoon ontzettend vermakelijk.
The Real Housewives van het Zuiden (Videoland)
Ik keek vroeger nooit naar de Amerikaanse versies, maar deze Nederlandse variant had meteen mijn aandacht. Ik heb ook The Real Housewives of Amsterdam gekeken, maar deze editie vind ik nog véél leuker. Het speelt zich af in Brabant en Limburg en dat geeft zo’n eigen sfeer. Het is over de top, er wordt constant geroddeld, maar er zit ook iets herkenbaars in. Ik vind het fascinerend om te zien hoe deze vrouwen zich presenteren, hoe belangrijk status is, en hoe snel het kan escaleren tijdens een diner. Gewoon echt genieten met een bak popcorn erbij. Dit is mijn ultieme “ik hoef even nergens over na te denken”-serie.
The Handmaid's Tale (Videoland)
Ik zit in het nieuwste seizoen en het blijft me grijpen. Deze serie is zó intens. De wereld van Gilead is beklemmend, en juist daarom blijf ik kijken: je wilt weten hoe June zich hieruit weet te vechten. Wat ik vooral bewonder, is hoe sterk de serie thema’s als macht, vrouwenrechten en verzet weet te raken zonder prekerig te worden. Het is soms moeilijk om te kijken, maar ook heel verslavend. Best een zware serie, maar echt supergoed.
Welcome to Wrexham (Disney+)
Deze docuserie had ik in eerste instantie niet per se op m’n lijstje staan – ik ben geen groot voetbalmens – maar wat ben ik blij dat ik ben gaan kijken. In Welcome to Wrexham volg je hoe Ryan Reynolds en Rob McElhenney (ja, die van Hollywood) samen een kleine, bijna vergeten voetbalclub in Wales kopen. Wat ik er zo mooi aan vind, is dat het helemaal niet alleen over voetbal gaat. Het gaat over mensen, een gemeenschap, hoop, falen, proberen, doorgaan. Je leert de spelers kennen, maar ook de supporters, de vrijwilligers, de mensen uit het dorp. En dat alles met veel humor en warmte. Het is oprecht, ontroerend en veel persoonlijker dan ik vooraf dacht. Echt een verrassende favoriet.