Films & series maart 2019

Over Bohemian Rhapsody vertelde ik al in mijn februari favorieten, maar hij mag hier natuurlijk ook niet ontbreken. In de bioscoop keek ik deze film over Queen. Ik ben opgegroeid met deze band, mijn vader is groot fan, dus thuis en in de auto stond heel vaak een cd van Queen aan. Al heel wat uren heb ik de stem van Freddy Mercury gehoord in mijn kindertijd. En ook nu luister ik het zelf graag. De film vond ik waanzinnig, vooral in de bioscoop. Die muziek in Dolby Atmos, het enorme scherm: ik zat er twee uur lang helemaal in. Prachtig neergezet met Rami Malek als een héle goede Mercury die echt ontzettend knap zijn manier van praten en bewegen heeft gekopieerd, met humor en verdriet, al met al mega meeslepend. Wat een triest verhaal eigenlijk, eenzaam, pijnlijk, maar ook groots en innemend. Ergens vind ik wel dat de film op het verkeerde moment stopt, ik had meer willen zien, en ik vind het jammer dat er best veel details niet kloppen met de waarheid. Al snap ik ook wel dat voor de film sommige dingen zijn omgegooid, maar toch.

Van zóveel kanten hoorde ik lyrische verhalen over A Star Is Born, dus laatst moest die ook maar even aan. Even ja, want ik dacht: dit is vast zo’n romcom die je even tussendoor wegkijkt, hap snap. Leuk, met Lady Gaga en Bradley Cooper.

Had ik dat even mis. Wat een dijk van een film. Je volgt Jack, een succesvolle countryzanger, die een beginnende zangeres, Ally, ontmoet en haar eigenlijk instant beroemd maakt. Wat er eerder was, de bewondering of de verliefdheid, is de vraag, maar de twee zijn vanaf het eerste moment onafscheidelijk. Wat volgt is een rollercoaster: Ally wordt ongelooflijk succesvol en daarbij komen lastige keuzes en carrierestappen. Jack worstelt met drank en drugs en ook met de keuzes van Ally.
Ik realiseer me dat dit nog steeds aardig romcom klinkt, zoetsappig, en dat is het ergens ook wel, maar dit verhaal is ook schrijnend, rauw, pijnlijk en verdrietig. Waanzinnig neergezet door zowel Bradley Cooper (wat kan hij zingen!) en Lady Gaga (wat kan zij acteren!) en als ik nu de muziek hoor, moet ik telkens bijna huilen.

Ik houd zo van animatiefilms, en toen ik Smallfoot voorbij zag komen op Pathé thuis wilde ik hem meteen zien. Deze film is gewoon zo grappig. Het gaat over een nederzetting ergens in de bergen waar een grote groep ‘Bigfoots’, Yeti’s, samenleeft. Zij geloven niet in het bestaan van ‘Smallfoots’, oftewel mensen. Maar: Migo gelooft er wél in. Hij besluit op onderzoek uit te gaan naar de Smallfoots. Het doet me qua stijl denken aan Ice Age en Monsters Inc: grappig, luchtig, met hier en daar een crisis en een drama, maar al met al een lichtvoetige (see what I did there?) film. Niet mijn favoriete animatie, maar wel leuk om te kijken, ook met kinderen!

Als we het dan hebben over een romcom die je ‘even’ tussendoor kijkt, dan is Doris dat wel. Maar dat geeft niet, het was precies waar ik zin in had. Een Nederlandse film met Tjitske Reidinga in de hoofdrol, ze speelt Doris, en Doris is een alleenstaande moeder van twee die worstelt met werk en de liefde. Want ze is verliefd op haar beste vriend en ze heeft geen werk. Het is vrij luchtig, grappig, vrolijk, maar natuurlijk ook een beetje verdrietig, zielig en ontroerend. Ik vond vooral de scenes op de camping heel leuk. Geen keiharde aanrader, maar wel leuk als je zin hebt in een romantische Nederlandse film.

Na het kijken van de serie You, kreeg ik heel veel tips over Dirty John. Deze serie is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en het is ongelooflijk freaky. Debra is een volwassen vrouw met twee volwassen kinderen en een succesvol bedrijf die op zoek is naar een nieuwe liefde. Ze ontmoet talloze mannen, maar ze lijken allemaal eikels. Tot ze op een dag John ontmoet. John is arts, lief, zorgzaam, grappig, charmant, hij ziet er goed uit… John is een schot in de roos. Debra en John worden stapelgek op elkaar. Eind goed, al goed voor Debra, zou je denken. Maar natuurlijk is dat niet zo, want dan zou het een hele saaie serie zijn. Dan zou er geen serie over dit verhaal gemaakt zijn, in ieder geval.

John blijkt meestermanipulator. Hij vervreemd Debra binnen no time van haar familie. Haar dochters vertrouwen hem vanaf moment één niet (en dat is niet zo gek, want hij doet rare dingen bij ze die Debra niet meekrijgt) en er ontstaat al snel ruzie met de hele familie.

Het hele idee dat dit verhaal echt gebeurt is, maakt het tijdens het kijken extra bizar. Dit verhaal kán bijna niet echt zijn, denk je steeds. Het is te raar. Juist daarom: kijken. Spannend, meeslepend en verbazingwekkend. En ik vond het dan ook nog eens heerlijk om al die prachtige interieurs te zie die Debra ontwerpt, en al die waanzinnige designertassen…

Iedereen praatte over Sex Education. Het hele internet. Toen zelfs mijn schoonmoeder vertelde hoe leuk ze de serie vond, besloot ik het een kans te geven. De serie gaat over Otis, een zestienjarige jongen met een alleenstaande moeder. Zij is sextherapeut, dus Otis weet álles over seks. Hij en schoolgenoot Maeve starten op school een sekstherapiepraktijk om wat geld te verdienen.

Klinkt als een raar verhaal, is het ook, en het is briljant. Toegegeven, de eerste paar afleveringen moest ik even wennen aal de stijl van de serie, aan het hoge ’tienergehalte’ (met hun ’tienerproblemen’) en de vele awkward situaties, maar na een aflevering of twee ging ik dat waarderen. Wat ik zo ontzettend tof vind aan deze serie is hoe divers het is. Hoe normaal er om wordt gegaan met alle geaardheden en kleuren en hoe júist de ongemakkelijke onderwerpen besproken worden. Ik voelde me ergens een beetje te oud voor een highschool serie, maar juist omdat deze variant zo goed is neergezet, heb ik er erg van genoten. Mooi hoe alle types worden neergezet en hoe blijkt dat iedereen onzeker is, dat iedereen een verhaal heeft en dat de stoere jongens en meisjes eigenlijk helemaal niet zo stoer zijn.

Ik wilde dat dit er was toen ik op de middelbare school zat!