Films & series augustus 2019

Ik had niet gedacht dat ik zo dol zou worden op Instant Hotel. Ik vertelde er al eerder over en nu heb ik alle afleveringen gezien. Instant Hotel is een realityserie waarin een aantal koppels door Australie reist om in elkaars AirBnB op bezoek te gaan. In elke aflevering beoordelen ze elkaars huis en dat wordt natuurlijk een prachtige strijd. Seizoen twee is iets anders, met een andere presentator en iets andere regels, en lekker hysterische deelnemers. Ik houd van de verschillende soorten huizen, van de hypocrisie en arrogantie van sommige stellen en de expert judge Juliet Ashworth. Elke aflevering ben ik weer zo razend benieuwd wat zij nou van het huis vindt, gezien zij écht weet waar ze het over heeft en zich niet laat beïnvloeden door de deelnemers.

Wat ik moet schrijven na het zien van seizoen drie Stranger Things, weet ik nog niet steeds niet precies. Oh wauw. Ik ben groot ST fan en keek erg uit naar dit seizoen. Zonder al teveel te verklappen: in seizoen drie zijn is het stadje Hawkins nog steeds niet van de grote dreiging van de ‘Demogorgon’ af en wordt het toch weer onrustig nadat de rust lijkt te zijn teruggekeerd. Dit keer speelt het nieuwe winkelcentrum, Starcourt Mall, een grote rol.

Wat ik zo fantastisch vind aan Stranger Things is ten eerste de setting in de eighties, met de muziek, kleding en props uit die tijd. Daarnaast houd ik van de mix van horror en comedy. Het is nogal een donkere serie, met veel horrorscenes. Maar doordat ze afgewisseld worden met luchtige, grappige delen is het geheel heerlijk om naar te kijken. In dit seizoen ben ik weer echt dol op Dustin Henderson en ik vind dat Steve Harrison nu nog beter uit de verf komt. Mooi hoe ze door twee seizoenen al zo gegroeid zijn qua karakter en hoe dat nog steeds doorgaat.
Wel vond ik een aantal scenes in dit seizoen een beetje over de top, maar het past op zich wel bij het genre. Ook vond ik Eleven in seizoen drie minder overtuigend dan eerdere seizoenen.

Al met al: janken op het eind, veel schrikmomenten, volop ‘ewwwwwwww moet dit tijdens het eten?!’ scenes en ook wat liefde en humor. Love it.

Van meerdere kanten hoorde ik dat When They See Us echt een aanrader is, dus die besloot ik laatst te gaan kijken. Deze miniserie bestaat uit vier afleveringen en gaat over de ‘Central Park jogger case’, een zaak uit 1989 waarbij vijf jonge jongens (tussen de 13 en 16) werden opgepakt voor moord en verkrachting, werden gedwongen tot een verklaring op het politiebureau en die vervolgens jarenlang in de gevangenis belandden. In de serie wordt dit waargebeurde verhaal aangrijpend neergezet: vooral de eerste twee afleveringen met veel drama op het politiebureau, in de gevangenis en in de rechtszaal vond ik heel emotioneel en heftig om te zien. Ik had nog nooit van deze zaak gehoord en vind vooral de rol van Elizabeth Lederer en Linda Fairstein, de officier van justitie en openbaar aanklager, ongelooflijk.

Hier en daar is de serie vrij Amerikaans, een tikje traag met veel herhaling, maar goed, het is dan ook een echt Amerikaans verhaal. Ik vond het aangrijpend en ik denk hier nog vaak over na.

Direct nadat ik de laatste aflevering van When They See Us keek, ging ik goed zitten voor When They See Us now, een talkshow met Oprah Winfrey met zowel de hele vast van de serie én de vijf vrijgesproken New Yorkers, inmiddels mannen van in de 40 en 50. Niet per se een must see wat mij betreft, maar wel mooi om het verhaal van de maker te horen en waarom zij het zo belangrijk vond om de serie te ontwikkelen. Ook vond ik het vooral heftig om de vijf mannen te horen praten over wat ze overkomen is en hoe dat voor een aantal echt hun leven totaal geruïneerd heeft. Ik was vooral in shock door Korey Wise.

In Otherhood gaan de drie vriendinnen Carol, Gillian en Helen naar New York om hun zoons te ‘overvallen’ op moederdag. Ze voelen zich nogal in de steek gelaten omdat ze niks van ze horen en ze besluiten vanuit Poughkeepsie in de auto te stappen om zomaar voor de deur bij hun kinderen te staan.
Je voelt natuurlijk al aan je water waar dit heengaat: de mannen zijn niet bepaald blij verrast door het bezoek en dat levert ongemakkelijke, pijnlijke en grappige situaties op. Vooraf had ik verwacht dat dit een slechte comedy zou zijn (soms heb je gewoon zin om dat te zien), maar ik werd nog verrast door wat serieuze wendingen en het vrijwel ontbreken van slapstick-achtige scenes. Leuke film, vrolijk, niet al te voorspelbaar (op het begin na) en erg van genoten.

De Sex and the City films heb ik al heel vaak gezien en laatst had ik ineens zin om de tweede film (die op Netflix staat) weer eens aan te zetten. De vier vriendinnen gaan op reis naar Abu Dhabi, waar ze zijn uitgenodigd voor een gratis PR-trip door Samantha haar werk. Allemaal met hun eigen issues natuurlijk, zoals Carrie die bang is dat haar relatie met Big saai wordt, en Charlotte denkt dat haar man vreemdgaat met de nanny. Het draait veel om mode, onmogelijke outfits om de souks van Abu Dhabi in te gaan, eenvoudige dialogen en een tikje voorspelbare verhaallijn, maar oh, wat vind ik het heerlijk om dit soms weer te kijken. Ik krijg gewoon behoefte om de hele serie opnieuw te zien… Terwijl ik alles ook zeker vier keer gekeken heb en hele afleveringen uit mijn hoofd kan meepraten.