2018 in boeken

2018 was een goed leesjaar. Ik las veel fijne, goede boeken waar ik mezelf helemaal in kon verliezen. Ik las natuurlijk ook mindere dingen, maar goed, zo gaat dat. In dit artikel behandel ik mijn tien favoriete boeken met je in willekeurige volgorde. De boeken waar ik het meest van genoot of meest van leerde, of de boeken die ik zoveel bij me had en zoveel las dat ze van ellende (of juist liefde) uit elkaar vallen. Je kan hier op Goodreads mijn ‘Reading Challenge’ zien en dus ook op een rij alle boeken die ik las.

In “De moord op Commendatore’ van Haruki Murakami neemt een zesendertigjarige portretschilder zijn intrek in een oud atelier in de bergen ten zuidwesten van Tokio. Hij is onlangs gescheiden, na zes jaar huwelijk. Behalve door hartzeer wordt hij geplaagd door een “painter’s block’. Hij hoopt in het afgelegen atelier tot rust te komen en zijn inspiratie terug te vinden, maar het loopt anders. Een mysterieus schilderij lijkt tot leven te komen. Vanuit een heuvel in het bos achter het huis klinkt ’s nachts het geluid van een bel. Een flamboyante buurman biedt hulp, maar hij heeft zijn eigen agenda. Het leidt tot een zoektocht waarin de hoofdpersoon met zijn diepste angsten wordt geconfronteerd.

Wat ben ik gek op Haruki Murakami. Elk boek van hem vind ik heerlijk: ik kan me hier totaal in verliezen. Hij schrijft sprookjes, maar op zo’n subtiele manier dat het niet meer opvalt dat het totaal bizarre verhalen schrijft. Hij doet het zonder toeters en bellen, zonder een vergrootglas en dat vind ik fantastisch. Zijn nieuwste verhaal, De moord op commendatore, was ook weer zo’n bizar verhaal. Mooi van dit boek vond ik dat het grotendeels heel ‘normaal’ is, maar dat er hier en daar superrare kleine dingen gebeuren, waardoor het heel klein blijft. Als ik terugdenk aan dit boek, dat ik helemaal in het begin van 2018 las, zit ik weer met met de schilder in zijn atelier. Ik weet nog precies hoe het eruit ziet.

Klik hier voor deel 1: fysiek, e-book

Klik hier voor deel 2: fysiek, e-book

Zeventig jaar geleden werd Het Achterhuis voor het eerst gepubliceerd. Ter gelegenheid van dit jubileum verschijnt het verhaal van Anne Frank nu in stripvorm – het resultaat van een jarenlange samenwerking tussen het Anne Frank Fonds Basel en de bewerkers Ari Folman en David Polonsky (beiden bekend van Waltz with Bashir).
Het unieke samengaan van originele tekst en levendige dialogen, in combinatie met de verbluffende tekenstijl, zal jong en oud onmiddellijk aanspreken en raken.
Deze stripbewerking is ook bij uitstek geschikt als eerste kennismaking met het onvergetelijke verhaal van Anne Frank.

De eerste week van het jaar besteedden Willem en ik in een heel knus huisje in Zeeland. Tijdens een middagje in Middelburg kocht ik bij een hele leuke stripwinkel de graphic novel van Anne Frank. Het is prachtig getekend, ik houd van de stijl, maar het verhaal is ook heel indrukwekkend neergezet. Een hele goede manier om het verhaal van Anne Frank te lezen, door de beelden komt het misschien nog wel beter binnen. Heel mooi voor kinderen, maar ik heb er ook erg van genoten. Ik zie mezelf weer zitten op het donkergroene bankje in het kleine huisje terwijl de regen op de ramen tikt, met dit boek op mijn schoot en een Zeeuwse bolus naast me.

Klik hier voor het boek.

Dit boek was het afgelopen halfjaar mijn heilige graal. Ik nam het overal mee naartoe, las er letterlijk elke dag in, heb elke pagina tot in den treure bestudeerd en heb hem vlak voor mijn examen ook wel een beetje vervloekt. Dit boek hoort bij mijn WSET Level 3 wijnopleiding en het is een vloek en een zegen tegelijk. Een zegen omdat het volstaat met hele nuttige, goede en betrouwbare informatie over álles wat met wijn te maken heeft. Een vloek omdat het zo compact geschreven is dat het leest als een draak. In elke zin staat iets belangrijks, er is geen lucht en tja, alles wat er in staat moet je gewoon weten, daar komt het op neer. En dat zijn soms hele kleine details waar je op het examen toch nét een (open) vraag over kan krijgen… Bijvoorbeeld dat een wijnboer liever stekt dan aflegt om een ras te vermeerderen omdat er bij afleggen meer kans is op phylloxera. Dus dat.
Het boek valt inmiddels letterlijk uit elkaar, de katernen laten los, sommige pagina’s heb ik volgeschreven met extra aantekeningen of verduidelijkingen, er zitten ezelsoren in bij dingen die ik op het laatst nog niet goed genoeg wist en waar ik nog extra aandacht aan wilde geven. Dit boek zal voor mij altijd dit halfjaar voor mij symboliseren: de periode dat de liefde voor wijn groeide en groeide.

Dit is een verhaal over de zee. Over geheimzinnige zeewezens en woeste piraten. Over het Zwarte Huis van de Admiraal, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Over een grijze vuurtoren op een eiland dat nog net vastzit aan het vaste land. Over Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter, die iedere avond de eenenzestig treden beklimt om het licht aan te steken. Over een stormachtige avond, waarop de lucifers op zijn en alles misgaat.

Maar vooral over dapper zijn en meer kunnen dan je ooit had gedacht.

Deels in het vliegtuig en deels op het strand op Curacao las ik het kinderboek Lampje. Wat een prachtig verhaal. Het is zo mooi geschreven, heel eenvoudig omdat het voor kinderen is, maar daarom niet minder mooi. Misschien juist wel mooier. Er staan wat tekenen in het boek waar ik veel naar heb zitten staren, er is veel in te zien. Het verhaal is ontroerend en grappig en als ik kinderen had, las ik dit aan ze voor. Misschien wil Kees het wel horen…

Klik hier voor het boek.

Abigail Martens werkt in een café en doet af en toe een modellenklusje. Ze woont nog steeds in een studentenkamer (meer kan ze niet betalen). Is dit het grote mensenleven waar ze van droomde?

Ferdinand Frericks kan niet wachten tot zijn studentenleven begint. Hij sluit zich aan bij een studentenvereniging en stort zich op de avontuurtjes met zijn studiegenotes. Ondertussen blijft hij zijn buurvrouw Abby steeds op onhandige momenten tegen het lijf lopen. Zij maakt iets anders in hem los dan alle hockeyblondines bij elkaar.

Als Abby haar blaaskakerige buurjongen Ferdi ontmoet, is haar eerste gedachte dat hij een dertien-in-een-dozijn-corpsbal is. Ze besteedt geen extra aandacht aan hem, maar dan redt hij haar uit een potentieel gevaarlijke situatie met haar bezitterige ex Tom en leert ze een heel andere kant van hem kennen.

Dit zijn eigenlijk drie boeken, maar goed. Onbreekbaar moest erin, gewoon omdat ik van elke pagina plezier heb gehad. Ik lees veel verschillende genres, van zware Nederlandse literatuur tot kinderboeken en chicklit en juist de afwisseling vind ik heel erg leuk. De Onbreekbaar boeken van Lisette verschenen telkens op het goede moment: of ik had er net even tijd voor, of ik zat op Curacao in de zon. Perfect. Ik vond het heerlijk om te lezen over de romance tussen Ferdi en Abigail, die nogal eh, instabiel is. Naarmate het verhaal vordert krijgt het meer diepgang, komen de hoofdpersonen meer uit de verf en worden hun acties en beweegredenen steeds duidelijker. Voor mijn smaak was het hier en daar iets te studentikoos, maar ik vond het juist ook wel weer leuk om dat mee te krijgen (gezien ik zelf niet echt zo’n studententijd heb gehad). Jammer dat het alweer afgelopen is!

Klik hier voor deel 1, deel 2 en deel 3.

Op onnavolgbare wijze beschrijft Yuval Noah Harari in zijn bestseller Sapiens 70.000 jaar menselijke evolutie, maar met Homo Deus richt hij zich op de toekomst. Met zijn kenmerkende vermenging van wetenschap, geschiedenis en filosofie onderzoekt Harari de dromen en nachtmerries van de eenentwintigste eeuw – van onsterfelijkheid tot kunstmatig leven. Hij stelt fundamentele vragen: Waar gaan we naartoe? Hoe beschermen we onze kwetsbare wereld tegen onze eigen verwoestende krachten? En als we in staat zijn door technologische vooruitgang ons lichaam en onze geest te verbeteren, wat gebeurt er dan met de mensen die zich niet laten upgraden? Wat voor sociale gevolgen zal deze tweedeling hebben? Volgens Harari is het essentieel om meer te begrijpen van de technologische revoluties om ons heen, anders hebben we geen invloed op de koers van onze toekomst. Dit is de volgende stap in onze evolutie. Dit is Homo Deus. Met een voorwoord van Bas Heijne.

Sapiens vond ik te gek, dus Homo Deus wilde ik ook heel graag lezen. Ik vond het mega tof, vooruitstrevend en gewoon heel erg interessant. Harari schetst toekomstbeelden en stelt vragen over hoe alles er uit gaat zien in onze wereld en dat zet je soms flink aan het denken. Waar Sapiens een soort terugblik was, is Homo Deus juist weer een vooruitblik en dat vind ik gewoon heel interessant om te lezen. Extra tof is dat het erg leuk om te lezen is, Harari heeft humor en schrijft heel ‘verhalend’.

Klik hier voor het fysieke boek, klik hier voor het e-book.

Wayward daughters. Missing Husbands. Philandering partners. Curious conmen. If you’ve got a problem, and no one else can help you, then pay a visit to Precious Ramotswe, Botswana’s only – and finest – female private detective.

Her methods may not be conventional, and her manner not exactly Miss Marple, but she’s got warmth, wit and canny intuition on her side, not to mention Mr J. L. B. Matekoni, the charming proprietor of Tlokweng Road Speedy Motors. And Precious is going to need them all as she sets out on the trail of a missing child, a case that tumbles our heroine into a hotbed of strange situations and more than a little danger . . .

Delightfully different, THE NO.1 LADIES’ DETECTIVE AGENCY offers a captivating glimpse of an unusual world.

Van mijn schoonmoeder leende ik het eerste boek van The No. 1 Ladies Detective Agency en dat vond ik zo leuk dat ik in 2018 vier delen las. Er zijn negentien delen, dus ik heb gelukkig nog heel wat leesvoer liggen. Deze verhalen gaan over Precious Ramotswe, die de No. 1 Ladies Detective Agency start. In elk boek lees je over alle dingen die ze meemaakt, van gekke klussen tot liefdesperikelen. Het is vooral grappig en lichtvoetig, vrij eenvoudig geschreven en daarom heerlijk om tussendoor te lezen. Wat ik hier zo leuk aan vind is dat ik nu altijd iets te lezen heb waarvan ik weet dat ik het leuk vind, tussen andere boeken door.

Klik hier voor deel 1, klik hier voor deel 2,  klik hier voor deel 3 en klik hier voor deel 4.

Tijdens de hongerwinter wordt het Haarlemse gezin Steenwijk, bestaande uit vader, moeder en twee zoons, dat juist in een bijna klassieke rust aan een spelletje ‘Mens erger je niet’ wil beginnen, om acht uur ’s avonds opgeschrikt door zes schoten: een collaborerende politiechef is door het verzet gedood. Buren verslepen het lijk tot voor het huis van de familie Steenwijk. De oudste zoon poogt het lichaam alsnog te verplaatsen, de Duitsers arriveren en zijn jongere broer, de twaalfjarige Anton, komt in een Duitse legerauto terecht. Vader, moeder en broer Peter worden – bij wijze van represaille – met andere buurtbewoners vermoord; Anton blijft alleen achter. Op cruciale momenten in de wereldgeschiedenis ontmoet de lezer Anton dan weer, die naarmate de tijd vordert steeds meer naar die ene, alles bepalende gebeurtenis in zijn leven “terug groeit”. Schokkende, spannende en prachtig geschreven roman van een zeldzaam hoog niveau met een glasheldere kompositie.

De Aanslag van Harry Mulisch stond al tijden op mijn lijstje, en dit jaar las ik hem in de zomer op Terschelling, in de zon. Het dunne boekje las ik in één middag uit en ik zat echt helemaal in het boek. Wat is dit een goed geschreven, indrukwekkend, heftig en verdrietig verhaal. Ik wil graag meer over de oorlog lezen – op de middelbare school vond ik geschiedenis verschrikkelijk, ik kon er niks van onthouden en kreeg er echt een hekel aan – dus tips voor goede boeken over de oorlog zijn van harte welkom.

Klik hier voor het fysieke boek, klik hier voor het e-book.

Een pure en overdonderende roman over opgroeien met autisme Jasmijn Vink praat niet. Wel met haar hond. En met Elvis. Die zeggen namelijk niets terug en dat is fijn. Dan hoeft zij zich niet af te vragen wat er bedoeld wordt. Of na te denken over wat ze moet antwoorden. Hoe kan het dat anderen wel weten hoe ze zich moeten gedragen? Dat mensen zich kunnen afsluiten voor de voortdurende stroom van prikkels, die er bij haar voor zorgt dat haar hoofd implodeert? Met vallen en opkrabbelen leert Jasmijn hoe ze zich in sociale situaties staande kan houden. Zondagskind vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in de jaren tachtig en negentig, een tijd waarin weinig bekend was over autisme. Jasmijn bewandelt haar eigen, hobbelige pad en leert bij elk obstakel zichzelf en de wereld waarin ze leeft beter begrijpen. Zondagskind neemt de lezer mee in de belevingswereld van iemand met asperger.

Ach, Zondagskind. Dit boek zoog me echt helemaal op. Wat een sneu verhaal eigenlijk, over Jasmijn, die autisme heeft en die niet bepaald begrepen wordt door de wereld om haar heen. Dit probleem is er als ze naar de basisschool gaat, maar ook als ze het eindexamenfeest op de middelbare school heeft. Ze wordt letterlijk ziek van alle prikkels en indrukken en probeert hier haar weg in te vinden. Hier en daar voor mij herkenbaar (ik heb geen asperger, maar kan me goed verplaatsen in hoe Jasmijn zich moet voelen en we hebben zeker wat raakvlakken) en zo verdrietig op veel momenten, ik heb het niet droog gehouden.

Klik hier voor het fysieke boek, klik hier voor het e-book.