Review: Wimbledon

Film: Wimbledon
Prijs: € 6,99 [Bij bol.com i.p.v. € 13,99]
Speelduur: 97 minuten
Ondertiteling: Engels, Nederlands, Frans, Arabisch
Extra’s:

• Welkom bij de club
• Balcontrole
• Het coachen van een rijzende ster
• Audiocommentaar
• Wimbledon: achter de schermen
• Trailers

Tekst op de hoes:

Van de makers van Love Actually en Bridget Jones, komt ook deze vlotte, grappige film over romantiek op de tennisbaan. Peter Colt (Paul Bettany) nadert het einde van zijn glansloze tenniscarriere. Vlak voordat hij voorgoed met tennissen stopt, krijgt hij echter een ‘wildcard’ voor de prestigieuze kampioenschappen op Wimbledon. Dit is zijn allerlaatste kans. Lizzie Bradbury (Kirsten Dunst) bevindt zich echter aan de top van haar carrière. Ze wil dan ook maar één ding: winnen!

Bij een toevallige ontmoeting springt er een vonkje over en het ondenkbare gebeurt. Peter herontdekt zijn vorm wanneer hij zijn eerste wedstrijd wint en Lizzie begint te ontdekken dat het leven meer inhoudt dan het winnen van toernooien.

Kan Peter ondanks alle obstakels die hem in de weg liggen toch de beker winnen? En kan Lizzie haar commitment aan het tennis combineren met een liefdesrelatie?

Uitgezwijmeld. Is deze film voltreffer of schuiven we hem snel van de baan af?:

Heerlijke film, plof op de bank samen met je vriendinnen en je beste vrienden, genaamd Ben en Jerry en geniet ervan. Dit is een geweldige combinatie van sport en romantiek, die vlot in elkaar overgaan. Als er Wimbledon op de tv is, mij niet gezien. Ik zap wel door naar Project Catwalk. Maar bij elke tenniswedstrijd in deze film kijk ik gespannen toe en moedig de spelers inwendig aan, niet dat ze me horen, maar dat geeft niet. Deze film is zelfs ‘oké’ voor het mannelijke geslacht, mijn broertje heeft stiekem meegekeken, snugger commentaar gevend op de backhand van Peter Colt. Als er mensen onder jullie zijn, die een film graag kijken om de mannelijke acteur te bewonderen, dan raad ik deze film niet volledig aan. Terwijl die arrogante kwast toch best leuk is voor het oog.

Het is en blijft natuurlijk een comedy, met een voorspelbaar einde, maar geef toe… Als ze niet zoenend zouden afsluiten, was er ook geen bal aan. Onderlinge concurrentiestrijd, tussen vrienden en vijanden, de frustratie bij het verliezen, de waarde van familie en liefde en het loslaten van elkaar en je passies. Een onmogelijke liefde, die toch mogelijk blijkt te zijn.

Zo zie je maar. Het balletje kan raar rollen!

Door Joyce