Vragen over beautybloggen beantwoord #5

Er komen steeds minder vragen over beautybloggen, omdat ik er al zóveel beantwoord heb, maar er kwamen nog wel een paar interessante voorbij. Vandaag beantwoord ik weer een aantal van jullie prangende vragen over beautybloggen…

Rani: Het lijkt me leuk dat je eens een filmpje of een artikel schrijft over vloggen. met tips dus. ik heb zelf ook een blog maar vind ik echt niet makkelijk om te vloggen. De belichting is nooit goed en ik vind het echt moeilijk mij te schminken wanneer ik geen grote spiegel heb! :p dus zou je wat info en tips enzo kunnen geven? En wat voor camera gebruik je best!?

Ik ben geen vlog koningin, maar probeer elke week twee video’s te maken. Dat zijn dan meer video’s die ik thuis maak, tutorials, andere beautyvideo’s of persoonlijke dingen. De belichting is inderdaad het lastigste en ik gebruik gewoon daglicht, ik ga voor het raam zitten. Ik wil lampen, maar ik heb daar in mijn huidige woning geen ruimte voor, dus dat komt pas als ik groter woon. Dan zou ik ook wel graag een studiootje in willen richten met supergoed licht en zo, maar dat is een droom voor later.
Ik gebruik zelf een Panasonic Lumix G3 om te filmen en deze bevalt heel erg goed, maar er zijn zeker ook andere camera’s waar je mee kan filmen hoor! Sowieso ben ik hier geen mega pro in, ik zie het als aanvulling op mijn site en probeer leuke, persoonlijke video’s te maken.

Oh, ik zet trouwens altijd een spiegel net onder mijn camera als ik een tutorial maak, en ik gebruik een handspiegeltje voor precisiewerkjes.

Laura: Ik vind dit zo leuk en handig! Heb je nog tips om mooie foto’s te maken?

Oefenen! Ik heb het mezelf geleerd door de jaren heen. Het lijkt me leuk hier eens een video of blogpost over te maken want ik heb een hele hoop te vertellen. Ik gebruik zelf een wit IKEA tafeltje als ondergrond en deze staat dicht bij het raam. Ik gebruik altijd daglicht, dat vind ik het mooiste, ik gebruik nooit kunstlicht. Ik heb ooit wel een mini studiootje gebruikt, maar dat effect vond ik te klinisch, ik vind het juist wel sfeer geven als je met daglicht werkt.
Verder helpt een goede camera en een goede lens natuurlijk, maar jouw skills zijn het belangrijkste. Let ook op compositie, hoe dichtbij of veraf je fotografeert, met flits of zonder (ik doe altijd zonder), et cetera. Het is vooral een kwestie van veel uitproberen.

Mayra: Misschien een rare vraag maar heb jij ook stagaires?

Nee! Bij mijn shop wel, maar dit is een ander bedrijf en dat valt niet onder mijn blog. Ik heb bewust geen stagiaires bij mijn eigen bedrijf (MissLipgloss.nl) om een paar redenen.
1) ik heb geen werkplek en vind het erg lastig om op afstand te werken
2) ik kan dus op die manier een stagiaire niet goed begeleiden en dat vind ik heel belangrijk
3) ik kan (denk ik) geen 38u per week werk geven aan een stagiaire
4) ik wil de verantwoordelijkheid niet
 Die combinatie maakt dat ik nu nog geen echte stagiaires wil. Ik heb wel hulp van Jacky en Jill, maar dit is geen stage. Ik denk dat ik ooit later wel stagiaires wil, maar ik weet het niet zeker. Ik denk dat ik liever een oudere kracht met meer ervaring wat meer betaal en dan niet de zorgen er om heb. Maar dat kan ik nu nog niet met zekerheid zeggen.

Delanghaarkapster: Moet je ook zelf je belastingen, pensioen en arbeidsongeschiktheid regelen? 

Jazeker, ik ben zelfstandig ondernemer dus er is niemand die dat voor me regelt. Over al het geld dat ik binnenkrijg betaal ik een groot deel belasting. Dus stel, je hoort ergens ‘een advertentie kost zoveel euro’ of zo, dan betekent dat niet dat dat geld allemaal voor mij is. Een heel groot deel moet ik afdragen naar de belastingdienst, maar ook een deel gaat naar de kosten voor mijn bedrijf (ik heb heel hoge hostingkosten bijvoorbeeld, maar ook apparatuur als laptop, computer, camera et cetera) en reiskosten. En wat ik ook altijd zo’n gek idee vind, is dat ik als ondernemer over alle facturen die ik uitschrijf 21% BTW moet rekenen. Dit wordt dus op mijn rekening gestort, maar dat moet ik na een tijdje wel weer afdragen. Dus het staat wel op mijn rekening, maar het is niet mijn geld. Hetzelfde verhaal met de belasting. Daar moet je als ondernemer in het begin aan wennen, dat ‘jouw’ geld eigenlijk niet ‘jouw’ geld is.
Pensioen ben ik op dit moment aan het uitzoeken en regelen want daar zitten best wat haken en ogen aan en ook aansprakelijkheid, arbeidsongeschiktheid en dergelijke moet ik allemaal zelf uitzoeken en regelen. Dat hoort bij ondernemer zijn!

Anna: Ik vraag me af of je eigenlijk nog blij wordt van nieuwe producten. Ik gebruik vrij weinig en kan me echt verheugen als ik van mezelf pakweg een nieuwe BB-cream mag kopen. Is de ‘kick’ er niet wat af als je constant nieuwe dingen krijgt?

Een beetje wel, maar toch ook niet helemaal. Sommige producten maken me inderdaad niet heel warm meer, maar dan schrijf ik daar meestal ook niet over. Er zijn twee manieren waarop ik enthousiast kan worden:
1) Omdat ik het product of de producten zelf supermooi of gaaf vind of omdat ik er gewoon heel nieuwsgierig naar was
2) Omdat ik de producten erg interessant vind voor op de site en omdat ik zeker weet dat mijn bezoekers, jullie dus, de blogpost er over gaan waarderen.
In het tweede geval houd ik de producten achteraf niet eens zelf, in het eerste geval vaak wel. Maar dat enthousiasme is er zeker nog steeds, alleen niet bij alles. Veel dingen geef ik meteen weg, die vind ik niet interessant.

Ilse: Ik ben erg nieuwsgierig naar hoelang je eigenlijk al bezig was met je blog voordat het goed ging lopen, had je in de eerste paar weken al veel bezoekers of kwam dit pas na een paar jaar? En is dat eigenlijk vanzelf gegaan of heb je daar nog speciale dingen voor gedaan?

Ik denk dat maar weinig websites die ‘zomaar’ op zichzelf beginnen in de eerste week veel bezoekers hebben. Als je geen kickstart krijgt vanuit een grotere website, magazine of televisie, dan moet je het echt zelf doen. De eerste weken had ik vrijwel geen bezoekers. Sterker nog, de eerste maanden had ik bijna geen bezoekers. Pas na maanden, na jaren actief bloggen begon het pas drukker te worden en liepen de bezoekersaantallen in de honderden, later in de duizenden. Dat ging heeeeeel langzaam. Gelukkig deed ik het niet voor die bezoekersaantallen, anders was ik al gestopt na de eerste twee maanden, haha!
Dat is niet vanzelf gegaan, ik heb er elke dag aan gewerkt, elke dag mijn best gedaan voor blogposts. Maar ik heb niet geadverteerd, of op een andere manier geprobeerd meer bezoekers te krijgen. Op die manier ging het wel ‘vanzelf’.

Yunaa: Hoe vond je het om te filmpjes te gaan maken? Waar let je op? (tips) Ik zit dit namelijk te overwegen, maar vind het behoorlijk eng met m’n hoofd op YouTube. Vooral reacties van andere in je omgeving zijn iets wat me weerhoudt. Hoe ging jij daarmee om?

Ook al was (en ben ik soms) nog best onzeker, dat was niet iets wat me bezig hield. De reacties van mensen in mijn omgeving was eigenlijk het laatste waar ik me druk om maakte. Dat kwam ook doordat het voelde als iets heel veiligs omdat ik het thuis van achter mijn computer deed, in mijn eigen kamer. Zeker de eerste jaren, toen school- en dorpsgenoten langzaam ontdekten wat ik deed, kreeg ik daar zeker lullige reacties over. Ik weet nog goed dat ik toen ik een jaar of zeventien, achttien was een keer met vriendinnen na het stappen bij de plaatselijke shoarmatent zat, en dat een jongen binnenkwam, naar me wees en riep ‘HA, JIJ BENT DAT DOMME MAKE-UPWIJF VAN YOUTUBE!’ en hoe gek het ook klinkt, op dat moment proestte ik het uit van het lachen. Wat een sukkel.
Tot een paar jaar geleden gebeurden dat soort dingen (want ook op school (HBO) werd er dom over gedaan door klasgenoten, vooral achter mijn rug om), nu snappen mensen het beter en vinden ze het leuk, en krijg ik er eigenlijk ‘in real life’ alleen maar toffe reacties op. Ik vond het stom toen, maar kon er ergens ook wel om lachen. Ik vond het leuk, dus ik deed het en liet me niet uit het veld slaan. Die mensen snapten het gewoon niet! Hun probleem. Mijn familie en vriendinnen hebben er trouwens altijd vierkant achter gestaan en zij stimuleerden me juist. En dat is toch het allerbelangrijkste! En het aller-, aller-, allerbelangrijkste was dat ik het zelf leuk vond en er zelf in geloofde.