Klik hier voor 30 dagen toegang tot de beste structuur- en focusworkshops voor €10

Bodypositivity/leef en laat leven

Als je me op Instagram volgt, weet je dat ik afgelopen week wat struggles heb geuit op Stories over het feit dat ik elke dag word aangesproken op mijn gewicht. Daaruit volgden zóveel gesprekken via DM én openbaar op mijn Instagram, dat ik de behoefte voelde daar nog wat meer over uit te wijden hier op mijn blog. Op een plek waar het zichtbaar blijft en waar ik hopelijk nog wat meer mensen bereik.

Leestijd

'Oh meisje, wat is er met je gebeurd?'

Ik blog nu twaalf jaar. Ik ben wel wat gewend als het komt op kritiek, haatreacties, doodsbedreigingen (ja, echt), halve stalkers en gewoon gemene mensen op het internet. I’ve had my fair share. Ging het niet over hoe vaak ik uit eten ga, dan ging het wel over hoe lelijk mijn vriend is (?) of over hoe weinig ik werk, hoe slecht werk ik lever en over wat ik over het algemeen genomen voor verschrikkelijk mens ben. Het is iets waar ik nooit echt goed mee kon dealen, en ik ben er dan ook voor in therapie geweest vorig jaar. Inmiddels ga ik er veel beter mee om. Het raakt me minder, en als het me wel raakt, kan ik beter mee dealen. Ik laat het makkelijker gaan.

Maar wat ik de laatste tijd wel weer erg storend vind, en wat me toch wél bezighoudt, is de vele reacties die ik krijg over mijn gewicht en andere uiterlijkheden. Zoals ik wel vaker verteld heb, ben ik het laatste jaar aangekomen. Hoeveel weet ik niet, doet er ook niet toe, ik heb geen weegschaal. Ik slik medicatie voor endometriose en daar ben ik van aangekomen, maar ook zeker door een wijntje hier en daar en een kaasplankje. Daar heb ik zelf inmiddels aardig vrede mee. Ik probeer mezelf te accepteren zoals ik ben, door van mijn lijf te houden, gezond te leven, lekker te bewegen en voor mezelf te zorgen.
Over dat gewicht krijg ik élke dag opmerkingen. Ik maak geen grapje. Elke dag opnieuw. Van ‘Lekker hoor al dat genieten van je, maar ondertussen is er wel 20 kilo bij’ (wel knap dat deze persoon mij blijkbaar heeft weten te wegen, ergens?) tot ‘Omg, ben je aangekomen?’ (blijkbaar is dit een verschrikkelijke ramp?). De druppel was afgelopen dinsdag, toen ik in mijn ‘overig’ berichten op Instagram aan het kijken was. Daar belanden berichten van mensen die ik niet zelf volg, die moet ik dus handmatig goedkeuren. Daar was een gesprek van een vrouw van 30 jaar. Ik zag haar berichten onder elkaar. Eerst een bericht van 26 juli. ‘Zou je wat willen afvallen om gezonder te willen zijn?’ Daarna een bericht van die dag, 31 juli: ‘Mag ik wat vragen? Ik bedoel het niet onaardig maar ben je zoveel aangekomen? Zonde, ook voor je gezondheid. Probeer de knop weer om te zetten <3’. En daarna, op een foto van mijn outfit: ‘Oh meisje, wat is er met je gebeurd?’

Ik kookte van woede. Meteen. Waarom vraag je zoiets? Hoezo gooi je het meteen op mijn gezondheid? Wat bedoel je met ‘de knop omzetten’? Het laatste bericht maakt me het meest boos van allemaal. Alsof ik een trainwreck ben, een totale mislukkeling omdat ik niet perfect slank ben en in het plaatje pas. Pardon?! (Ik realiseer me dat dit een snaar bij me raakt, meerdere snaren eigenlijk. Ten eerste de snaar van dat ik altijd denk dat ik dingen fout doe, en de snaar dat ik mezelf eigenlijk ook niet goed genoeg vind. I know. Working on it.)

Het gesprek ging ik aan. Ik vroeg waarom ze dit tegen me zei. Er volgde een discussie, waarbij zij aanhaalde dat ze zich zorgen maakte over mijn gewicht. En dat ze me ook zou vragen naar mijn gezondheid als ze een gipsarm zou zien. Dat vond zij hetzelfde als mijn vollere lijf. Een gipsarm. Blijkbaar is er iets zo vreselijk mis met mijn maat 40-42 dat ze het vergelijkt met een kapot lichaamsdeel. Iets wat gefixt moet worden. Ze gaf aan dat zij dit soort dingen ook tegen vriendinnen zou zeggen, uit bezorgdheid. Maar: ik ben haar vriendin helemaal niet. Hoe mooi ik het ook vind dat volgers en lezers zich met mij kunnen identificeren, het is niet jouw taak je zorgen te maken over mijn gezondheid. En daarnaast: nee, ik ben niet gezond. Ik ben chronisch ziek. Daar slik ik elke dag medicijnen voor, die ervoor zorgen dat ik veel minder klachten heb, en de meeste dagen pijnvrij ben. Dat maakt mij niet een minder mens. Ik mag er zijn, ik mag van mezelf houden, ook al ben ik niet gezond, ook al heb ik meer kilo’s dan vroeger, of dan het ‘ideaalbeeld’.
Het gesprek leidde tot niks, zoals je al verwacht. We begrepen elkaar niet. De dame in kwestie bood wel haar excuses aan, maar ze snapte niet waarom ik me zo gekwetst voelde.

Dit is niet iets wat alleen mij overkomt. Ik zie het erg veel om me heen gebeuren, op social media, maar ook ‘in het echt’. Er worden zó snel opmerkingen gemaakt naar mensen die niet voldoen aan het ‘perfecte plaatje’ dat je zoveel in de media ziet. Als je er ‘anders’ uitziet dan ‘de norm’ (allemaal tussen haakjes, want het is allemaal zo nietszeggend), krijg je opmerkingen. Dat vind ik héél erg en ik weet dat heel veel mensen hier dagelijks mee te maken hebben.

Mijn lijf en mijn gezondheid is niemand zijn zaak behalve die van mij

Op Instagram Stories vertelde ik mijn verhaal. Over wat er gebeurde en hoe ik me daarbij voelde. Over dat ik het niet oké vind om je met dit soort dingen te bemoeien. Laat iemand zijn zoals hij of zij is. Met wat voor uiterlijkheden dan ook. Veel mensen gooien het als het om ‘vollere lijven’ gaat meteen op gezondheid. Alsof je ook meteen aan de buitenkant van iemand kan zien of hij of zij gezond is of niet. Newsflash: je kan dik én gezond zijn. Je kan ook dik en ongezond zijn. Maar eh, je kan ook dun en ongezond zijn. Maar: wat heb jij daar mee te maken? Nee, ik ben niet gezond, en juist daarom ben ik nu zwaarder (en niet andersom). Dus? Dat is toch niet jouw probleem? Dat is niemand zijn probleem behalve die van mij. En ik probeer daar vrede mee te hebben. Want ik leef nu praktisch pijnvrij. Met wat extra kilo’s. Maar de medicijnen doen hun werk. En de kaas en wijn ook heus, hoor.
Je kan hier trouwens wat meer lezen over bodypositivity en de opmerkingen over gezondheid, omdat ik weet dat dit een onderwerp is waar veel mensen meteen op hameren als het over bodypositivity gaat. Dit is ook een goed artikel erover.

Het is niet makkelijk van jezelf te houden en jezelf te accepteren als je elke dag opmerkingen krijgt over je gewicht. Als elke dag mensen benadrukken hoe verschrikkelijk het is dat ik meer kilo’s heb. Dat is simpelweg niet verschrikkelijk. Punt. In deze post op Instagram vertel ik over dat ik áltijd bezig ben geweest met lijnen. Met diëten. Ik denk vanaf mijn twaalfde. Met mezelf straffen als ik iets had gegeten wat niet ‘mocht’, met sporten omdat ik calorieën wilde verbranden. Ik vond mezelf al-tijd te dik. Ook toen ik maat 38 had (en nu terugkijk en denk: wauw mens, kijk hoe slank je was). Altijd, elke dag, liet ik mijn humeur afhangen van het cijfertje op de weegschaal. En nu wil ik me gezond voelen. Me fit voelen. Lichamelijk kunnen doen wat ik wil. Me niet belemmerd voelen. Niet door extra gewicht, maar ook niet doordat ik mezelf haat. Want dat wil ik niet meer. Dat gaat met ups en downs, de ene dag voel ik me lelijk en dik, de andere dag voel ik me mooi en ben ik blij als ik in de spiegel kijk. Ook wel vrouw-eigen, misschien. Ik ben er nog lang niet, maar ik doe mijn best. Afvallen is relatief goed te doen (als factoren als medicijnen en ziekte geen rol spelen), van jezelf houden is veel moeilijker. En ik denk veel belangrijker. Ik zit veel beter in mijn vel dan vroeger, voel me zekerder over mezelf en mijn lijf, over wat ik doe en waar ik sta, en ook over hoe ik eruit zie. Ik vind het weer leuk om te shoppen, om mooie kleren uit te zoeken en ik heb weinig problemen meer met een badpak of bikini aantrekken als ik ga zwemmen. Ik geniet meer en laat mijn geluk niet meer afhangen van mijn gewicht – iets wat ik bijna mijn hele leven wel gedaan heb.

Ik weet dat ik hierin niet de enige ben. Ik weet dat zoveel vrouwen met precies dezelfde issues zitten. Wat heb ik veel berichten gekregen met verhalen van vrouwen die verhalen vertelden waar ik mezelf zó in herkende. En wat is het dan moeilijk, in dat proces van steeds een beetje meer van jezelf houden, dat je regelmatig weer naar de grond wordt getrokken.

Bottom line

Dit stuk schrijf ik niet om complimenten te krijgen of om ‘meer aandacht’. Ik schrijf het omdat ik weet dat enorm veel vrouwen met dezelfde issues worstelen. Dus, ten eerste: je. Mag. Er. Zijn. Je bent prachtig. Simpelweg omdat jij jij bent. Er zijn geen voorwaarden. Jij mag je leven lijden en van alles genieten. Ongeacht hoe je eruit ziet. Of je nou lang, dun, kort, dik, donker, licht bent, in een rolstoel zit, een armprothese hebt, wat dan ook. Hoe je eruit ziet of hoeveel je weegt heeft daar namelijk totaal niks mee te maken. Iemand zei me afgelopen week: hoe iemand anders over jou(w uiterlijk) denkt is niet jouw business. Een boodschap aan jou en aan mezelf: laat de rotopmerkingen, als je ze krijgt, bij de persoon die ze geeft. Het heeft niks met jou te maken. Maar ik weet het, dit is lekker makkelijk gezegd. Het is namelijk gewoon rot. Anders schreef ik dit artikel nu ook niet.

Dus, ten tweede, aan iedereen: bemoei je met je eigen lijf en leven. Focus op jezelf. Laat anderen zijn zoals ze zijn, leven zoals ze leven. Wees lief voor een ander en geef liever een compliment dan een sneer. En als je wel een sneer wilt geven: houd je mond. Als je niks aardigs te zeggen hebt, zeg dan lekker niks. En dat is niet alleen voor mijzelf bedoeld, maar voor iedereen op deze wereld. Het is allemaal al lastig genoeg, laten we lief zijn.
Hoe een ander eruit ziet, is niet jouw zaak. Daarnaast hoeven mensen er niet uit te zien zoals jij verwacht of zoals jij denkt dat mooi of normaal is. Niet iedereen hoeft er altijd ‘flatteus’ bij te lopen. Als jij een bepaald ideaalbeeld nastreeft, is dat prima. Maar laat anderen ook hun beeld nastreven en er uit zien zoals zij eruit willen zien.

Laten we lief zijn. Voor onszelf en voor anderen.

Hierbij wil ik ook mededelen dat ik alle gemene berichten die ik krijg over mijn gewicht of uiterlijk vanaf vandaag meteen verwijder. Ik verwijder praktisch nooit reacties, niet op social media en niet hier, maar ik wil niet meer dat dit soort berichten openbaar te lezen zijn voor iedereen. Het draagt niks bij. Voor niemand. 

Daarnaast: een respectvolle discussie onder dit artikel is van harte welkom. Goede gesprekken over dit onderwerp leveren hopelijk een hoop inzicht en duidelijkheid op. Maar laten we het respectvol houden. Als ik een reactie respectloos vind, verwijder ik hem.  


Cynthia Schultz

Ik ben Cynthia Schultz en Cynthia.nl is mijn blog! Ik ben gek op eten, reizen, beauty, interieur, lezen, gadgets en daar blog ik over. Lees hier meer over mij.