Een MissLipgloss artikel
Inner beauty: liefdesverdriet
Auw! Of het nou zes maanden, drie weken of acht jaar is, wanneer je relatie over is doet dat pijn. En vaak maakt het niet eens zoveel uit wie het uit heeft gemaakt, pijn doet het toch wel. Hoe ga je daar nou het beste mee om?
Dit artikel is geschreven door Liesbeth Veldhuizen, zij is psychomotorisch therapeut en trainer mindfulness. Eens in de maand schrijft zij een artikel over inner beauty voor MissLipgloss.nl.
Het is een cliché maar toch: één beste manier is er niet. Maar we kunnen ons er wel eens in verdiepen. Want uiteindelijk hoort pijn bij het leven, of het nou veroorzaakt wordt door het over zijn van je relatie of door andere narigheid. Misschien is dat al wel een inzicht op zich dat helpend kan zijn.
Pijn hoort bij het leven.
Misschien een uitspraak waar je terplekke, midden in je tranen niet zo veel mee kan maar het zet het idee ‘hoe kom ik hier ooit weer overheen?’ in ieder geval stop. Want je gaat niet dood aan liefdesverdriet, althans er vanuit gaande dat je met beide benen op de grond blijft staan. Ook word je niet zomaar gek en zul je niet ineens opgenomen hoeven worden op de afdeling psychiatrie. En deze uitspraak kan je daarbij helpen. Het gaat weer voorbij, hoe naar het gevoel op dat moment ook is. Kijk naar de natuur: zelfs de heftigste orkanen en tsunami’s gaan weer liggen. Dus jouw verdriet kun je ook de baas zijn.
Terugblikken en zeggen: ‘het komt wel goed schatje’.
Je kent hem vast wel die reclame van dat vruchtensiropen-merk waarin een jongetje mopperend van school wordt gehaald door zijn moeder en dat moeder zegt: ‘het komt wel goed schatje’. Later zegt het kind dezelfde zin tegen zijn vader die mopperend van zijn werk thuis komt. En dat helpt, echt waar! Als er niemand in je buurt is om dat tegen je te zeggen, zeg het dan tegen jezelf. Het liefst met een aai over je eigen arm of been. Dat geeft vertrouwen. Want juist op de momenten waarop je tranen het grootst zijn (of juist één waterval vormen) en de pijn het grootst is, helpt het wanneer je jezelf opbeurt door zo’n zin. En geloof die zin ook hè? Want het komt goed! Misschien dat je daarbij kan terugblikken op een vorige lastige periode in je leven en kan zeggen: ‘o ja, toen… Toen voelde ik me ook zo ellendig, maar ik ben er overheen gekomen.’ Dat geeft vertrouwen.
Laat pijn toe.
Wat er vaak gebeurt bij pijn (niet alleen in de vorm van emoties maar ook lichamelijke pijn) is dat we ervan weg willen. We willen het niet voelen. We zoeken allerlei manieren om maar niet bij de pijn stil te staan: we kijken een leuke film met vriendinnen, proppen ons vol met chocolade of gaan een avond flink stappen. (Wie weet vinden we daar iemand die de pijn met een zoen tijdelijk kan verzachten.) Maar al dit soort activiteiten maken dat je weg gaat van de pijn. En juist wanneer je een emotie toelaat, is ie het snelst weer weg. Ik vergelijk emoties vaak met kleine kinderen. Wanneer een kind van zijn fiets valt en zich pijn heeft gedaan, is de huilbui vaak het snelst voorbij wanneer je de emotie erkent: ‘Ach ja, dat doet pijn… hè bah! Ik snap dat dat zeer doet.’ Je zult zien, binnen drie minuten kan zo’n kind weer verder met spelen (mits de schade niet te groot is natuurlijk). Dat is een heel andere reactie dan: ‘Sssst… stil maar…’ Voel je het verschil? Die laatste is natuurlijk goed bedoelt maar het kind heeft op dat moment pijn, dus laat het er even zijn.
Ga niet zwelgen.
De andere kant van pijn er niet laten zijn is pijn toelaten tot je je erin kunt wentelen net als een varken in de modder. En dat is soms heerlijk! Lekker een bak met ‘Mona toetje Dark Chocolate’ op de bank naar de grootste tranentrekker van een film ooit kijken. Geen enkel probleem mits je weet wat je doet. Op deze manier lijk je de pijn toe te laten maar ervan weg gaan doet ie niet. Je bent juist de pijn aan het verlengen omdat je er de hele tijd weer in wegzakt. En de vraag is of dat helpend is. Voor even kan het fijn zijn maar spreek bijvoorbeeld met jezelf af dat je drie tissues mag besmeuren of een half uur mag jammeren, en dat het dan klaar is. Dan kom je weer in actie. Daarmee wissel je je handelen af: je geeft aandacht aan je verdriet en je kunt gewoon naar school gaan of je werk doen.
Heb je zelf meer tips? Deel ze! Uiteindelijk hoef je er niet in je eentje mee te worstelen want zoals we al zeiden, pijn hoort bij het leven. Een laatste quote die hierbij past: ‘We zijn allemaal stakkers in de bus. Dus leun achterover en geniet van de rit.’