Hoe internet mij veranderd heeft… in a good way

Al een tijdje liep ik met het idee om dit stukje te schrijven. Twijfel twijfel, want willen jullie dit nu wel lezen, maar toch heb ik het gedaan. Als je niet houdt van melodramatisch gepraat, persoonlijke verhalen en dat soort dingen, klik dan niet door. Als je wel graag wilt lezen hoe gelukkig ik ben (geworden) door internet, het hebben van MissLipgloss, en hoe me dat nog elke dag blij maakt, lees dan vooral wel door. Hehe, het lijkt wel een waarschuwing voor een pornosite. Oh, het is ook nog een lang artikel. Dus ook niet klikken als je geen tijd hebt. Wel zin, tijd, dat soort dingen? Yaaaay, klikken maarrrr!

Veel mensen vinden blogs, e-mail, Twitter en het hele internet maar dom. Houden van de ‘ouderwetse’ manier van alles. Kranten van papier, contact ‘in real life’ in plaats van die ‘onpersoonlijke’ berichtjes op Twitter, brieven in plaats van mails, echte winkels in plaats van online shops en ehm… tja, er is geen ‘offline’ vervanging van een blog. Dus die kan ik niet noemen. Maar you get my point. Veel mensen begrijpen het niet. Maar sinds ik op internet kon – dat was ongeveer vanaf mijn twaalfde, op de middelbare school – was ik intrigued. Zoveel informatie! Ik wil hier de hele dag achter zitten! Maar dat mocht niet, natuurlijk. Want die inbelverbinding kostte bakken met geld én je kon niet bellen en internetten tegelijk. Gelukkig kwam er toen ADSL, of ISDN, wat was het. We konden in ieder geval internetten. Veel, voor weinig.

Jarenlang maakte ik kleine websites. Ken je die MSN Groups sites nog? Ik heb er tientallen gemaakt. Vooral over dingen waar ik fan van was, bijvoorbeeld de band Good Charlotte en in een vroeger stadium The Backstreet Boys. Niemand bezocht die lelijke pagina’s, maar ik was er zo trots op. En toen in 2006 maakte ik een blog. Bij web-log.nl. MissLipgloss noemde ik het maar, want ik had veel (lees: dertig) lipglossjes. Hop. Daar was ‘ie! Een blog. En ik schreef. Over mode, cosmetica, eten. Alles wat ik maar leuk vond. En wat had ik er een plezier mee! Ik frutselde een layoutje in elkaar, ging elke dag op zoek naar leuke nieuwtjes. In dat stadium ontdekte ik ook de toen-nog web-log van Mascha. Jep, die Mascha die nu één van mijn beste vriendinnen is.

Blijkbaar was ik toen op het juiste moment op de juiste plek, want dat web-logje is nu dus de site zoals jullie hem zien. Ik begon met een paar bezoekertjes per dag en was elke dag zo gelukkig als er weer een paar hits bij kwamen. Wat was ik trots. De laatste tijd besef ik heel erg dat het beginnen van dat blogje, toen in september in 2006, heel erg bepalend is geweest voor mijn leven en ja, ook mijn geluk. Want ik ben zo ontzettend gelukkig. En dat komt voor een heel groot deel door Miss Lipgloss en alles daar om heen.

Een paar weken geleden ging ik in m’n up naar Spanje, op bezoek bij Caroline, die ik via Twitter kende, en een beetje via mijn blog. Als je mij dat een paar jaar geleden had verteld, had ik je vierkant uitgelachen. Ik? In m’n eentje? In een vliegtuig? Ha, rot toch op. En dan rijden met een auto in Spanje? Een uur? Nee man. Dat kan ik niet, dat durf ik niet.
Vroeger, voor ik deed wat ik nu allemaal doe, was ik heel onzeker, en heel bang. Ik durfde niks. Met de trein ergens heen vond ik doodeng. Amsterdam was de andere kant van de wereld voor mij, daar heen in mijn eentje? Met de trein? Weet je wel wat er dan allemaal mis kan gaan? Dat doe ik echt niet. Ik dacht bijna alleen maar ‘dat kan ik niet’ of ‘dat durf ik niet’.

Maar door mijn site, ging het allemaal vanzelf. Toen ik zeventien was, ging ik schrijven voor Girlscene. Toen ging ik wel eens meeten met de hoofdredactrice in Utrecht, om dingetjes te bespreken, maar ook voor de gezelligheid. Dat deed ik, want ik wilde dat graag. Maar ik vond het ook heel erg eng. Waarom? Dat vraag ik mezelf nog steeds af.
Toen alles met MissLipgloss wat sneller ging, kreeg ik ook wel eens uitnodigingen. Het eerste was voor Rowenta, toen ik ook voor het eerst Mascha ontmoette. Samen gingen we in Rotterdam video’s opnemen voor hun website. Ik deed die dingen, omdat ik het zo leuk vond, en zo graag wilde, maar met lood in mijn schoenen en zweet in mijn handen stapte ik in de trein. Wat was ik zenuwachtig.

Zo kwamen er natuurlijk steeds meer dingen. Stukje bij beetje vond ik het minder eng. Nu ben ik wekelijks zeker drie keer in Amsterdam voor perspresentaties of feestjes en daar ben ik echt niet meer zenuwachtig voor. Het enige wat ik denk is ‘Leuk!’ en niet ‘Eng!’. Waar die angst vandaan kwam, ik heb geen idee. Ik denk onzekerheid. Ik was een wat stil en bang meisje. Ik wist ook niet wat ik wilde. En door mijn site ontdekte ik dat ik wilde schrijven, en toen ben ik journalistiek gaan doen. Ook weer zo’n goede keuze die ik maakte doordat ik toen mijn blog had.

Toen ik naar New York ging in januari, overwon ik iets voor mezelf. Dat klinkt heel gek, maar het voelde zo. Ik kreeg bericht van school dat ik meekon op studiereis. New York, Londen of Berlijn. Ik wilde helemaal niet mee (‘Eng!’ ging er door mijn hoofd). Toch meldde ik me op de laatste dag voor sluiting aan voor New York. Het trok me nooit echt (grote stad, moordenaars, terroristen, iiiieh!), maar ik dacht ‘Ik meld me maar aan, en dan zie ik wel verder als ik ingeloot wordt.’ En ik werd dus ingeloot. En ik ging naar New York. Altijd had ik last van heimwee. Sliep ik niet graag bij vriendinnen, hield ik niet van op vakantie gaan. New York heeft mij daar echt van af gebracht. Voor het eerst was ik ergens waar ik veel langer wilde blijven, ik wilde niet naar huis. Voor het eerst wilde ik terug naar een plek die niet mijn thuis was. Het klinkt misschien raar, maar New York heeft me wakker geschud. Moordenaars, terroristen? Tss, wat dacht je van geweldige winkels, prachtige gebouwen, het adembenemende Central Park? Ik was negatief, jep. Ik dacht altijd alleen aan de dingen die fout konden gaan. Begrijp je nu waarom New York zo bijzonder voor mij is?

Zonder MissLipgloss was ik never nooit meegegaan met die studiereis. Dan was ik altijd nog een beetje dat bange meisje geweest die altijd hindernissen zag, dat meisje die altijd dingen eng vond. Natuurlijk vond ik het ook wel een beetje eng om naar New York te gaan. Maar ik vond het vooral heel spannend en heel leuk. Ik dacht vooraf ‘Of ik ga dit helemaal te gek vinden, of ik ga nooit meer op reis.’ En het was dus het eerste.

Door MissLipgloss ben ik dertien kilo afgevallen. Zonder m’n site had ik nooit Weight Watchers gedaan. Had ik dat nooit aangedurfd. Door MissLipgloss heb ik vrienden voor het leven gemaakt, heb ik enorm inspirerende, lieve en mooie mensen leren kennen. Door MissLipgloss heb ik geleerd om beter met kritiek om te gaan – al vind ik dat nog steeds wel lastig. Puur onzekerheid, is dat. Door MissLipgloss heb ik elke dag contact met mensen die dezelfde dingen leuk vinden als ik. Door MissLipgloss krijg ik elke dag weer een glimlach op mijn gezicht als ik jullie geweldige reacties en mailtjes lees. Door MissLipgloss begin ik straks met een visagie opleiding, wat al jaren een droom van me is. Door MissLipgloss is Amsterdam voor mij om de hoek, en is de wereld mijn achtertuin. Door MissLipgloss heb ik geschreven voor Weight Watchers Magazine, schrijf ik een vaste column voor Nul38 magazine en schrijf ik voor Yes. Door MissLipgloss doe ik iets wat ik ongelooflijk leuk vind. Door MissLipgloss ben ik niet meer dat bange, kleine meisje van vroeger, maar ben ik een zelfstandige jonge vrouw die de dingen doet die ze leuk vind. Ben ik iemand die ‘ja’ zegt als ze een uitnodiging krijgt om bij een onbekende op bezoek te gaan in Spanje. Omdat ze denkt ‘leuk!’ En ben ik niet iemand die ‘nee’ zegt omdat ze bang is.

Ik wil jullie bij deze bedanken. Internet heeft mijn leven gemaakt zoals die nu is. MissLipgloss is mijn leven, mijn baan, mijn bedrijfje. Maar vooral datgene waar ik heel gelukkig van word. Blijkbaar was ik op de juiste plek op het juiste moment. Ik wil jullie bedanken. Bedankt dat jullie mijn leven veranderd hebben, mij hebben gemaakt tot wat ik nu ben. Bedankt. Elke keer als ik jullie mailtjes, reacties en tweets lees, besef ik hoe lucky ik ben. Bedankt dat jullie elke dag weer op MissLipgloss.nl komen, want het maakt niet alleen het succes van de site, maar ook mijn geluk 😀 !

Ik wil met dit stukje ook aangeven dat je kan veranderen. Ik blijf natuurlijk altijd een beetje onzeker diep van binnen, dat zal nooit echt weggaan. Maar ik ben op andere vlakken enorm veranderd, ik durf meer, ik heb meer ambitie, ik weet wat ik wil, ik ben niet meer zo bang. Jij hebt je leven in je eigen handen en als je niet blij bent met hoe je leven er nu uitziet, kan je daar zelf écht iets aan doen! Kijk maar naar mij. Van een klein, verlegen, bang en ambitieloos meisje ben ik nu een jonge vrouw met lef die het gevoel heeft dat ze de wereld aan kan. Is dat niet bijzonder? Vind ik wel.