Draag jij echt wat je zelf leuk vindt?

Je draagt natuurlijk waar jij je het lekkerst in voelt. Qua make-up, qua kleding. Jij draagt het, dus jij bepaalt het! Toch? Of pas je je toch wel aan aan de mensen om je heen? Je ouders, je vriend? Je collega’s? Hoe ver ga je daar in? Of juist helemaal niet?

Op je werk of op school

Ik vind het zelf vrij logisch dat je je op het kantoor waar je werkt, of op de school waar je zit, je aanpast qua kleding en make-up. Als je een serieuze baan hebt waar je netjes en representatief moet zijn, begrijp ik dat er van je wordt verwacht dat je geen paars haar hebt, geen armen vol tattoos, misschien zelfs geen knalroze lippen. Je kleding moet netjes en neutraal zijn, verzorgd, je haar vast? Ik vind het zelf meer dan logisch dat je je in zo’n geval aanpast aan je omgeving en aan wat er van je verwacht wordt.
Ook op school, al is dat tegenwoordig natuurlijk niet heel streng meer. Uniformen komen weinig meer voor en je kan praktisch dragen wat je wilt. Grote hanenkam? Prima. Lange paarse nagels? Ga je gang! Maar toch pas je je iets aan op school, lijkt me. Je doet geen korte broekjes aan waarin je je billen kan zien (maar dat zou ik ook niet doen buiten school, maar that’s just me), of decolletés tot je navel. Je past je toch wel iets aan. Tenminste, dat deed ik.

Natuurlijk is het weer anders als je freelance werkt of je eigen bedrijf hebt. Zoals ik! Ik mag zelf kiezen wat ik draag, altijd. Ik ben ik. Ik kies zelf de mensen uit waar ik mee samenwerk, en als zij mijn haar, mijn kledingstijl, mijn tattoo, of wat dan ook aan mijn uiterlijke voorkomen niet leuk vinden, en willen dat ik me aanpas, dan wil ik liever niet met ze samenwerken. Ik ben ik, ik ben Cynthia. En overigens zie ik er alles behalve heftig of aanstootgevend uit. Vind ik. Ik heb de luxe en de vrijheid dat ik dit zelf mag uitkiezen. Overigens is het nog nooit gebeurd hoor, dat ik werd aangesproken op mijn uiterlijk.
Als ik zakelijke afspraken heb, kleed ik me soms wel wat anders dan als ik thuis aan het werk ben of naar kantoor ga. Misschien laat ik mijn Allstars of Vans achterwege en ga ik voor wat nettere enkellaarsjes. Trek ik eerder een jurkje dan een jeans aan. Maar ook niet altijd. Het ligt er aan wat voor afspraak het is. Ik kleed me netjes en verzorgd, en houd er iets rekening mee, maar je zal me nooit in een mantelpakje met pumps zien. Ik ben gewoon mezelf.

Concluderend vind ik het meer dan normaal dat je je in de werk- en educatieve sfeer aanpast aan je omgeving, aan je baas, aan je docenten en aan de mensen om je heen.

Thuis, in je vrije tijd

Hoe is dat buiten werk en school? Thuis, bij je vriendinnen, je ouders, je vriend? Draag je dan puur wat je zelf leuk vind en laat je je niet beïnvloeden, of pas je je ook wel aan aan wat zij mooi (en niet mooi) vinden?

 Ik draag zelf altijd wat ik leuk vind, maar ik houd toch wel een beetje in mijn achterhoofd wat mijn geliefden leuk vinden. Als ik naar mijn ouders ga, en ik weet dat mijn moeder dát ene jurkje met die schoenen zo leuk vind, zou ik dat wat eerder aantrekken. Mijn vriend heeft bepaalde favoriete kledingstukken, die ik soms aandoe als we samen iets gaan doen, maar verder bepaal ik toch wel echt zelf. Hij vind Uggs vreselijk. Hij haat panterprint. Hij heeft een hekel aan donkere kleuren op mijn nagels. En juist, je ziet me vaak zat in mijn Uggs, met panterprint, en met donkere kleuren op mijn nagels. Wel heeft hij lang haar altijd mooier gevonden, maar ik laat het nu groeien omdat ik dat wil. Als ik het niks had gevonden, had ik het niet gedaan. En: als ik het straks toch niet leuk vind, knip ik het er zo weer af. Zonder overleg.

Ik weet wat hij mooi en niet mooi vind, maar ik laat me maar weinig beïnvloeden. Ik luister wel naar opmerkingen. Van mijn vriend, mijn moeder, en van jou, als bezoekster van MissLipgloss. Ik hoor alles en pik daaruit wat ik zelf leuk vind. Het belangrijkste is dat het Cynthia is, dat het bij mij past en dat ik het graag draag.

Hoe zit dat bij jou? Pas jij je uiterlijk aan voor de mensen om je heen?